Beste wensen!

2010 tegen 2011: " Kom op, je kunt 't best!"

Laag, lager, laagst 3

Twee keer een contrafagot (foto), één keer Bach, één keer jazz en ook nog een bastrompet. Vergeet de drumcomputers!

Potifar 16

Potifar was naar het toilet gegaan om voor de zoveelste keer te proberen zijn broek schoon te maken, maar in gedachten verdiept liep hij een verkeerde gang in en hoorde het volgende gesprek in de keuken.

"Begrijp jij waarom fascisten iets met haar hebben?"
"Hoe bedoel je?"

"Nou, Hitler had die rare lok over zijn voorhoofd, Mussolini had een kaalgeschoren kop en Boentoet heeft zijn haar gebleekt."

"Nou je het zegt. Maar je mag trouwens het woord fascist als je het over Boentoet hebt niet gebruiken."
"Ik zou niet weten waarom niet? Een haatzaaiend, door één man geleid, ademocratisch clubje is volgens mij op zijn minst fascistoide."
"Ja, maar het schijnt niet te mogen vanwege de associatie met de Tweede Wereldoorlog."
"Onzin, ik vergelijk Boentoets politiek met pakweg het fascisme in 1927, toen was er helemaal geen oorlog."
"Als je het zo bekijkt. Ik heb trouwens heel veel zin in de soep van Boentoet en zijn zootje te pissen."

"Ik ook wel, maar we doen het toch maar niet."
"Ze proeven het niet."
"Nee joh, maar stel je voor dat ze er achter komen, dan gaat onze tent maanden dicht."
"In creme de lentils avec du lard frit croustillant proef je er anders geen donder van."
"Toch doen we het niet!"
" Verdomd jammer."

Potifar repte zich zonder zijn broek schoongemaakt te hebben naar het restaurant en struikelend verscheen hij bij de Grote Boentoet: "Grote Boentoet, Grote Boentoet, ze willen in de soep..."

"Nou is het verdomme afgelopen, Poti, dat voortdurende gezeik van jou. Ik ben nu net even in gesprek met Jopie Schoonbroertje over het linksche tuig. Weg, weg, weg jij! Uit mijn ogen!"

Laag, lager, laagst 2

Na die enorme gestreken bas van gister is het nu tijd voor een aantal lage blazers: eerst de contrabasklarinet. Arthur Hamilton speelt "Cry Me A River". En dit is de contrabassaxofoon: Randy Emerick speelt "Stardust" met het orkest van Ted Knight. Vervolgens bas- en contrabastrombone (de laatste gespeeld door Eric Budd) met "Tuxedo Junction". Daarna de contrabashoorn, uitgeprobeerd door John Elliott. Thad Jones' compositie "A Child Is Born" wordt gespeeld op contrabastuba. Tenslotte speelt Stefan Keller de subcontrabasfluit (foto).

Potifar 15

Met de van hem bekende pruillip liep Neander Thahlmann naar het hoofd van de eerste tafel, waar de Grote Boentoet naast Jopie Schoonbroertje troonde.

"Heer Boentoet....", begon hij.

Maar de Grote Boentoet onderbrak hem zonder van zijn zwijnshersens op te kijken ogenblikkelijk: "Nu even geen huilie-huilie, ga maar naar Pinus Stabberzdrond, die heeft vast wel een oplossing voor je probleem" en hij maakte een wegwuivend gebaar met zijn rechterhand.
"Maar heer Boentoet..."

"O, neem me niet kwalijk, ik realiseerde me niet dat u gast was, ik dacht een fractielid voor me te hebben. Neemt u mij alstublieft niet kwalijk. Wat is er aan de hand?

"Die man...., die halflege botol-cebok...., die.... zegt mijn allergrootste en vriend Neander von Schlummpfer niet gekend te hebben. Ik weiger door zo'n..., zo'n kontol kripoet gevoerd te worden!"

"Goed, goed, stuur Potifar maar weg en zoek zelf maar iemand uit. Ik voer nu net een interessant gesprek met de heer Schonebroertje over de bestrijding van Cohen en de zijnen, alhoewel dat nauwelijks meer nodig is."
"O, o, o, ik wil u daar in mijn columns volgaarne mijn bijdrage aan leveren, ik ben uw dienaar t'aller stond!"

Daarna liep Neander grijnzend terug naar zijn stoel bij de open haard en vertelde Potifar dat hij kon oprotten en er meer van zou horen. Dat laatste verzon hij er zelf bij, maar Neander had wel vaker verhaaltjes verzonnen. Nu eens even goed nadenken, die twee tegenover hem zittende wijfjes had hij nu wel gehad, daar was de lol af, eens even kijken....hoe heette dat mens van de natuur- en voedselkwaliteit ook weer? Die zou gezien haar portefeuille uitstekend geschikt zijn om hem de rest van de maaltijd op te voeren. O ja, Katskelia Gnoederfoet.

Potifar 14

"Kun je me wat hersentjes voeren?", vroeg Neander, toen hij nauwelijks gezeten was. Nadat Potifar hem een paar hapjes in de mond gestopt had, wilde Neander dat zijn kin werd afgeveegd. Dat moet mij weer overkomen, dacht Potifar, maar gelukkig was hij van zijn tafeldames verlost, die inmiddels in de gaten hadden gekregen dat ze beiden door Neander te grazen waren genomen en elkaar nu verwoestende blikken toewierpen.

Neander informeerde bij Potifar of deze zijn grote vriend Neander von Schlummpfer had gekend: "Neander von Schlummpfer, Nederlands grootste cineast, columnist, interviewer? Vermoordt door zo'n, ja, hoe kon je zo'n geitenreetketelsteenbikker nou het best noemen? Had hij Potifar, Neander von Schlummpfer gekend en als hij hem niet gekend had, had hij hem willen kennen?"
Zwijnshersens voeren was één ding, maar om nu met deze damesdijenpenetreur een prettig gesprek te hebben was iets totaal anders. Potifar mompelde: "Ja, wel eens wat van gelezen".
"Wel eens wat van gelezen, wel eens wat van gelezen? Vijfderangsteringlijdende monjet! Ik wil door jou geen moment langer gevoerd worden, godgloeiendegodverdomde totok kero!" Neander stond op en liep naar de de Grote Boentoet om zijn beklag te doen.

Knallen

Vanochtend een advertentie van Dierenbescherming

Vraag van de heer Ozenfant: Kunnen de kosten van de speciale CD's en de cursussen door mijn personeel gedeclareerd worden bij de vuurwerverkopende rijwielhandelaren?

Laag, lager, laagst

Waren al de instrumenten, die ik de afgelopen dagen voorstelde, bedoeld om het de musicerende amateur gemakkelijker te maken, de negentiende eeuw kent een scala van nieuwe instrumenten, die voor de serieuze beoefenaar bedoeld waren. Niet dat alle instrumenten vandaag de dag nog veelvuldig bespeeld worden, denk maar aan de ophicleide, maar saxofoon en tuba hebben het wel degelijk gehaald. Soms zijn het groteske instrumenten, zoals de rond 1850 door Jean Baptiste Vuillaume ontwikkelde octobas, een monster van een driesnarige contrabas: 3 meter 50 hoog. Er zijn er drie bewaard gebleven, waarvan een (foto) in een museum in Phoenix, Arizona. Hoe het instrument in een heuse compositie, samen met een viool klinkt, hoort u hier.

Elfstedentocht

Iedere keer als het in Nederland een paar nachten vriest, raken met name de Hollanders in paniek: komt er een Elfstedentocht? En in kromkonterig Fries beginnen ze maar wat te roepen, zoals vandaag in de gratis "nieuws"bode De Pers. Het begint al op de voorpagina:

In zes woorden drie fouten: nou=no, nog=noch, eens=ris. De Persslampampers zijn nog te beroerd om een Fries woordenboek te raadplegen. Op pagina 18 slaat schaatshistoricus Marnix Koolhaas toe, hij wil om de natuur een handje te helpen fietspaden en asfaltwegen laten opspuiten. Want zo oreert hij "voor de Tocht en onze schaatscultuur is het van levensbelang dat het er om de acht à negen jaar een keer van komt. Je kunt niet elke keer twintig jaar wachten op de volgende. Dan sterft het gevoel uit." Tussen 1963 en 1985 was er geen Elfstedentocht. Was de schaatscultuur, het schaatsgevoel in, ik noem maar een jaar, in 1983 overleden? Koolhaas rijdt waarschijnlijk in een geschiedenisvervalsend voertuig als de Cruiser PT, New Beetle, Nuova 500 of New Mini en wil daarom, zoals een echte Hollander betaamt, dat de Friezen de boel gaan besodemieteren.

Langs de deur

De meeste, nieuw uitgevonden instrumenten werden een eeuw geleden door postorderbedrijven in de Verenigde Staten verkocht, maar soms werden ook particulieren ingeschakeld, die langs de deuren gingen en per verkocht instrument een percentage van de prijs ontvingen, dat was onder andere het geval met deze ukelin (foto). De kans dat er vandaag iemand met een nieuw instrument voor de deur staat is zelfs in de Verenigde Staten gering: nieuwe instrumenten komen er nauwelijk bij. Uit de jaren tachtig dateert de omnichord, een soort electrische autoharp, op de markt gebracht door de Suzuki Musical Instrument Corporation. Het is een opvolger van de tronichord. De omnichord is trouwens nog steeds in de handel, maar dan als Qchord. Een en ander werkt hevig op mijn lachspieren.

Potifar 13

De Grote Boentoet klopte Neander op zijn rug, keek rond en zei: "We kunnen absoluut niet hebben dat - hoe heet u ook weer? - een gast op een partijbijeenkomst van ons ziek wordt. Zoek een mooi, warm plaatsje voor de open haard en ik zal zorgen dat een fractiegenoot u te eten geeft." Meteen ontstond een enorm gedrang rond de Grote Boentoet. Schreeuwend met de vinger in de lucht stonden ze rond de Grote Boentoet. "Ik, Grote Boentoet, mag ik het doen?", riep Stoffy Kamilliaan, "want ik heb handicaptenbeleid in mijn portefeuille". "Kies mij, Grote Boentoet, ik doe dierenwelzijn", schreeuwde Wodrianus Gugelsz, die zich naar voren drong, "ik heb me het winterleed van de konikpaarden in de Oostvaardersplassen hevig aangetrokken en ik kom uit Limburg." Kortom het was een gekrakeel van jewelste. Uiteindelijk wees de Grote Boentoet naar Potifar, die zich, omdat zijn broek nog steeds nat was, op de achtergrond had gehouden: "Poti, jij gaat zorgen dat het onze gast aan niets ontbreekt!"

Drachten

Op een stuit kwam het mij voor het begrip dat ze in Drachten weer kannebalen geworden waren en dat ze met de kristdagen Jeroen Pau opgevreten hadden. Maar toen kreeg ik voor het verstand dat ze de hol van een vogel van de billig afgeluikt hadden om daarna de billig te behemelen. Er zouden twee manlieden schuldig wezen, want harren voetprenten stonden in de snee. Het komt mij allegaar nuiver voor, want ik heb nog nooit van mensen gehoord die met de heldagen te paueten gaan, maar ja, van mensen die hun dorp zo verinneweren als de Drachtsters kan men alles verwachten.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, De Haske.

Zitherderivaten

Washington Phillips' Dolceola was slechts een van de instrumenten, die honderd jaar geleden uit de zither werd ontwikkeld. Allemaal om het bespelen van dat instrument gemakkelijker, simpeler te maken. De laatste keer dat de wereld in de ban van de zither raakte ligt inmiddels al weer meer dan zestig jaar achter ons. Dat kwam door dit melodietje, gespeeld door Anton Karas. Toch is de zither met name in Oostenrijk en Duitsland nog populair. Heel direct aan de zither ontleend is de akkordzither, al is het instrument onder de naam autoharp bekender geworden. Net als andere zitherderivaten is het instrument met name in de Verenigde Staten populair geworden. Dit is Mother Maybelle Carter met de "Black Mountain Rag". Alhoewel er lang gedacht werd dat het intsrument waarop Washington Phillips zich begeleidde een eigen constructie was, wordt nu algemeen aangenomen dat het om een dolceola, een zither met een toetsenbord, gaat. Ray Skjelbred speelt hier een potpourri van Washington Phillipsstukken. De Marxophone schijnt een instrument te zijn geweest, dat een eeuw geleden door dezelfde firma als de autoharp in de handel werd gebracht: Oscar Schmidt, met vijf fabrieken in Europa en een in de Verenigde Staten. Tenslotte de tremoloa, die het geluid produceert van een ietwat ontstemde hawaiigitaar.

Potifar 12

Van het hoofd van de tafel kwam Jopie Schoonbroertje aangesneld: "Godverdomme, wat maak je me nou weer, Neander?"

"Ik weet het niet Jopie, ik begrijp niet waarom ik dat altijd heb, ik zat met de tegenover mij zittende dames net Sartres L'être et le néant door te nemen, toen ik uit mijn stoel gleed, terwijl ik nog geen hap van mijn hersentjes geproefd had. En nu zit mijn linkervoet ergens vast."

"Je linkervoet zit vast?"

Op dat ogenblik opende Stimulina haar dijen en sloeg Neander tot overmaat van ramp met zijn achterhoofd tegen de vloer.

Jopie stak de middelvinger van zijn rechterhand op: "Hoeveel vingers zie je, Neander?"

Schoonbroertjes moeder moest hem het verhaal van stuitjevallen en blindworden ook verteld hebben, concludeerde Potifar. Neander krabbelde over zijn achterhoofd wrijvend moeizaam overeind.

"Waar zijn je schoenen en waar zijn je sokken?", vroeg Jopie.

"Onder de tafel. Ik had ze uitgedaan, omdat ze doorweekt waren van het baggeren door de sneeuw."

Ja, ja, dacht Potifar.

Potifar 11

De roodgekoonde dames moesten het antwoord schuldig blijven, want op dat moment gleed Neander uit zijn stoel en kwam met een harde klap op zijn stuitje onder de tafel terecht. Zowel Stimulina als Fuchsia klemden zijn linkervoet en rechtervoet stevig tussen de respectievelijke dijen. Blind, dacht Potifar, blind werd je als je op je stuitje viel, tenminste die waarschuwing herinnerde hij zich van zijn moeder. Neander riep "Kut en nog eens kut". Zelden waren die woorden meer op hun plaats. Moeizaam wist Neander de rechtervoet tussen de dijen van Fuchsia los te wrikken, maar Stimulina wist van geen wijken: haar persoonlijk gerief ging boven alles. Zij produceerde knorrende geluidjes van genot. Ook die geluidjes pasten geheel in het kader van de bestrijding van de islam. De Grote Boentoet wist precies wie hij tot leden van zijn fractie had gekozen.

Straathoekevangelisatie

En dan waren er, behalve de al genoemde reverends, elders en jubilee- en gospelkwartetten, de straathoekevangelisten, die, meestal voorzien van een gitaar, hun geloof trachten te verbreiden: de zogenaamde "preachers". Een aantal van hen was blind: Blind Willie Jonhson, Blind Roosevelt Graves en Blind Gary Davis. Bij Blind Willie Johnson (geboren 1897) horen we duidelijk invloeden van de blues, hij maakte een dertigtal opnamen tussen 1927 en '30. Johnson woonde aan het eind van zijn leven in Beaumont (Texas), in 1945 brandde zijn huis af, hij bleef in de bouwval wonen, werd ziek en stierf op 18 september van hetzelfde jaar. Dit is zijn "God Moves On The Water". Blind Roosevelt Graves horen we samen met zijn eveneens blinde broer Uaroy in "Woke Up This Morning", zij zongen ook een werelds repertoire. Van Blind Gary Davis bestaat videomateriaal, deze opname van "Children Of Zion" komt uit een programma van Pete Seeger. Davis' gitaarspel is van enorme invloed geweest op andere gitaristen. Tenslotte de fenomenale Washington Phillips (foto), die zichzelf begeleid op de dolceola, een zither met een toetsenbord, in "Lift Him Up"*, een van de achttien stukken die hij tussen 1927 en '29 opnam.

*te vinden op: Washington Phillips. "The Key To Kingdom Come", Yazoo 2073

Potifar 10

Het eerste gerecht werd daarna uitgeserveerd: gecarameliseerde zwijnshersens op een bedje van zeewier en vleestomatenmoes. Zwijnshersens, omdat de Grote Boentoet duidelijk wilde maken, dat wat hem betreft de bestrijding van de islam ook door het nuttigen van voedsel kon worden uitgedragen.

Potifar stak zijn vork in de glibberige, bruine massa en proefde heel voorzichtig. Hij keek opzij. Stimulina en Fuchsia gaven zachte kreungeluidjes. Hij vroeg zich af of dat kwam door de smaak van het voorgerecht. Potifars servet gleed van zijn schoot. Hij boog om het op te rapen en ontdekte onder tafel dat Neander zijn schoenen had uitgeschopt en nu met zijn linkervoet het kruis van Stimulina betastte en met zijn rechtervoet dat van Fuchsia. Toen Potifar weer rechtop zat, zag hij dat Neander achterover in zijn stoel hing en dat zijn hoofd nauwelijks boven tafel uitkwam. Stimulina en Fuchsia hijgden nu.

Potifar vroeg: "Smaakt het een beetje dames?"

Nieuwjaarwens

De heer Ozenfant wenst alle Nederlandse rijwielhandelaren die deze dagen een grijpstuiver bijverdienen met de verkoop van vuurwerk

een voorspoedige doch pijnlijke castratie in 2011

Gospel 2

Hoe "Give Me That Old Time Religion" dan wel gezongen moet worden? De oudste opname die ik van het nummer heb, dateert van 18 maart 1924 en is van het Original Valentin Choral Club Quinette gemaakt in New Orleans, maar deze uitvoering van Professor Johnson and his Gospel Singers dateert uit de jaren vijftig. Het hoesje van de plaat bevat geen enkele informatie over Johnson en ook in Eileen Southerns "The Music Of Black America" vind ik professor Johnson niet.

Potifar 9

Neander liet meteen weten dat hij als gast niet aan zulke flauwe spelletjes wenste mee te doen, maar de rest van het gezelschap begon ijverig matje te vlechten. Potifar startte manmoedig. Het probleem was dat de vijf letters van het woord islam in één keer gevlochten moesten worden. Hij keek om zich heen en ontdekte dat Fuchsia en Stimulina dezelfde moeilijkheden hadden. Fuchsia, die architectuur gestudeerd had, had zelfs een agenda uit haar handtasje opgediept en maakte daarin op een lege bladzij met potlood een schetsje. De Grote Boentoet liep intussen met de handen op de rug als een schoolmeester rond de tafel om te zien hoe iedereen vorderde. Na tien minuten riep hij: "Stop nu maar en hou het matje omhoog, zodat ik het goed kan zien." Niemand had het woord islam kunnen vlechten. "Kijk", zei de Grote Boentoet, "dat is het zoveelste bewijs dat de islam niet in onze cultuur past."

Gospel

Natuurlijk vond en vindt er over en weer beinvloeding plaats tussen uitvoerders van geestelijke en wereldse muziek, wie naar het Golden Gate Quartet luistert met hun "Gospel Train" herkent ,o.a. door de trompetimitatie, de "Mills Brothers", (foto) een kwartet dat begon in de "barbershop" van hun vader in Piqua, Ohio. Soms verlieten zangers het gospelcircuit, omdat er grotere successen in het popcircuit te halen waren, maar zelfs voordat Sam Cooke als soulartist furore maakte, horen we dat de Soul Stirrers, met hem als voornaamste stem, de ontwikkeling van wereldse muziek op de voet volgden.
Irritant wordt het trouwens als mensen zich de gospelcultuur toe-eigenen, terwijl ze van toeten nog blazen weten, een voorbeeld is dit "Give Me That Old Time Religion" (met een introductie van "Down By The Riverside") op een verkeerde melodie, maar ja, wat wil je in een land waar koren in pseudozeemanscostuum "De Klok Van Arnemuiden" als seashanty beschouwen. BAH!

Venlo

Ymkje heeft krekt gehoord dat ze bij het spoor lang om laat wijs geworden zijn, ze hebben het land in twee stukken gepart: Limburg en Brabant en de rest. Dat had veel eerder gebeuren moeten en niet allenig bij het spoor. Bij het spoor zeggen ze dat ze de Limburgse ijskluiten niet in het andere part van ons land hebben willen, maar die ijskluiten vind ik niet zo slim, ik heb veel meer schreppen met het denken dat er weg komt. Ik zou er dan ook voor pleiten willen dat ons regering op 1 januaris plechtig afstand doet van Venlo en omkrijten.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, De Haske

Kwartetten

Zowel het Fisk als het Dinwiddie Quartet kregen navolgers en je hoort hoe de stijl van zingen langzaam zwarter wordt. De Birmingham Jubilee Singers (foto) waren populair tussen 1926 en 1930. Ze hebben in die periode ongeveer zestig opnamen gemaakt. "He Took My Sins Away" werd door Charles Bridges, Leo Key, Dave Ausbrooks en Ed Sherrill op 23 april 1926 in Atlanta vastgelegd. De volgende plaat, van het Norfolk Jubilee Quartette, is behoorlijk grijsgedraaid en dus niet ruisvrij. "Daniel In The Lion's Den"* werd in februari 1927 in New York opgenomen door James Archer, Otto Tutson, Delroy Hollins en Len Williams. Het viertal schijnt voordat ze zich op gospels storten eerst met meer wereldse klanken te hebben bezig gehouden en noemde zich toen het Norfolk Jazz Quartette. De derde opname dateert van tien jaar later en is van het Golden Gate (Jubilee) Quartet, opgericht in 1934 in Norfolk (Virginia).** Hun uitgekiende arrangementen, waarbij ze jazzelementen niet schuwden, zorgden voor geweldige populariteit. "Golden Gate Gospel Train" (opnieuw een trein!) dateert van 4 augustus 1937. Het kwartet bestond toen (want er zijn nogal wat personeelswisselingen geweest) uit: Willie Johnson, Henry Owens, William Langford en Orlandus Wilson.

*Ajaxsupporters zullen de melodie herkennen.
** Een eerder Golden Gate Quartet was in 1892 in Baltimore (Maryland) geformeerd.

Potifar 8

Toen hij het kleintje pils aan Schoonbroertje gaf, zei deze tegen de Grote Boentoet: "Kijk, dat is nou typisch een voorbeeld van iemand die eigenlijk die niet in jouw kamerfractie thuis hoort. Hoe heet hij?"

"Potifar Boubbelcont."

"Terwijl jij voortdurend kijkt naar wat het volk wil en daar je partijprogramma op afstemt, vergeet zo'n Boubbelcont zelfs te vragen welk bier ik drink."

De Grote Boentoet gunde Potifar een verachtelijke blik en riep "Kom, we gaan aan tafel."

Potifar kwam tussen Stimulina Kwuddernuik en Fuchsia Futtelmut en tegenover Neander Thahlmann te zitten.Laatstgenoemde was net als Schonebroertje gast en hij begon ogenblikkelijk de moederlijke gevoelens van Kwuddernuik en Futtelmut te exploreren.
De Grote Boentoet tikte tegen een wijnglas en zei: "Laten we voordat we ons over het wilde zwijn buigen eerst een moment bezinnen, daartoe ligt bij ieder van jullie een ouderwetse en oervaderlandse bezigheid gereed: een matje om te vlechten. En ik wil dat jullie in tien minuten het woord islam vlechten. Succes!"

Mondharp

Een paar jaar geleden vond ik op een CD* met muziek uit Oostenrijk het Mollner Maultrommelduo en ik was meteen verkocht, de combinatie mondharp en tuba was zo grotesk, dat iedere keer wanneer ik de heren Manfred en Gerhard Russmann met de "Staad-Lustiger" hoorde, zich een geweldige vreugde van mij meester maakte. Maar helaas vond ik geen noot van ze op de "jij buis", tot een half uur geleden, geen "Staad -Lustiger", maar wel twee andere werkjes met een ietwat groter gezelschap: "Musikantenspieltsauf" en "A Schene Gegend".

* Autriche. Une mosaique de musiques. Ocora C600011.

Potifar 7

Toen hij de bus uitkwam liep Potifar opzettelijk op het pad naar het restaurant tegen een laaghangende tak van een spar zodat de sneeuw over zijn kleren stoof en de natte plek op zijn broek camoufleerde. "Nu al dronken Potifar?", vroeg Stimulina Kwuddernuik, " en het feest moet nog beginnen!" "Sodemieter op", mompelde Potifar en ging meteen door naar de toiletten, waar hij probeerde zijn broek schoon te maken. Het gezelschap verzamelde zich voor een drankje tot zijn grote vreugde eerst in een donkere bar. Hij nam een wodka, die hij in een teug achterover sloeg. Helaas mepte hij door zijn bruuske beweging Jopie Schoonbroertjes biertje uit diens hand. Schoonbroertje, die net met de Grote Boentoet in gesprek was over de verloedering van de P. van de A. en ander elitair linksch tuig. De Grote Boentoet keek bestraffend en zei luider dan nodig was: "Zeg Poti, als jij ooit bommen op Teheran wilt gooien, zul je toch beter moeten richten, ik denk dat ik anders op zoek moet naar een andere bommenwerper. Maar bestel eerst maar eens een nieuw biertje voor onze zeer gewaardeerde gast." "Excuus, excuus", zei Potifar en vroeg de barman om een pilsje, maar dat was niet wat Schoonbroertje dronk.

Antwoord

Na nadere bestudering van deze gister geplaatste foto is de heer Ozenfant tot de conclusie gekomen dat de juistere term christenkat dient te zijn en dat hier zelfs geen sprake is van een onbevlekte, maar van een miraculeuze ontvangenis.

Aimuhroatsjuh

Zo'n uitspraak van "I'm a royal child" had ik nog nooit gehoord: aimuhroatsjuh, maar zo klonk het echt op de plaat van de reverend Kelsey, die ik in de jaren vijftig aanschafte. Een uiterst korte preek, want het moest allemaal op een 78-toeren-plaat en vervolgens barstte een klappende congregatie los, begeleid door trombone en piano in aanstekelijk gezang. Dat was andere koek dan wat ik uit de vaderlandse kerken kende. De opnamen van de in Georgia geboren, maar sinds 1923 in Washington D.C. wonende Samuel Kelsey (met zijn Temple Church Of God In Christ) zijn tussen 1947 en 1951 gemaakt. Vanaf 1936 trad Kelsey op voor de radio, een paar blanke heren hoorden hem kort na de oorlog en stelden hem voor een aantal plaatopnamen te maken, waarvoor hij overigens nooit enig geld ontving. Filmopnamen van kerkdiensten zijn schaars en alhoewel een Franse CD met "I'm So Happy" december 1947 als opnamedatum geeft, heb ik de stellige indruk dat dit filmpje van Elder Lightfoot Solomon Michaux (foto) van voor de oorlog dateert. Ook hij maakte hij net als Kelsey naam door radio-optredens, maar daarnaast werd hij bekend door zijn armen- en daklozenzorg. Hij liet in Washington D.C. een appartementencomplex bouwen met 594 flats.

Vraag

De heer Ozenfant: "Komt daar nou het begrip christenhond van?"

De reverends

De trein is een terugkerend onderwerp in gospels: de trein is vaak het vervoermiddel naar de hemel. Reverend J.M. Gates nam samen met twee zangeressen "Death's Black Train Is Comin'" in september 1926 in New York op. De opname van Reverend J.C. Burnett met twee zangeressen en een organist een maand later, eveneens in New York, handelt ook over een trein: "The Gospel Train Is Leaving". Reverend A.W. Nix's trein gaat niet naar de hemel maar in tegenovergestelde richting: "The Black Diamond Express to Hell", in 1927 opgenomen in Chicago. Zijn opname met vijf dames begint al meer op een echte kerkdienst te lijken. Tenslotte Reverend D.C. Rice met zijn Sanctified Congregation en trompet, trombone, bas en percussie opgenomen in 1929 in Chicago: "He's Got His Eyes On You".

Potifar 6

Het middagje uit was slecht begonnen. Stimulina Kwuddernuik had hem, zelfs voor ze de bus in gingen, al "Verrajer" toegebeten en er aan toegevoegd dat de Grote Boentoet het gebruik van haar schoensmeer minder erg vond dan zijn verklikken. Het was ook nooit goed. Hij had de Grote Boentoet er op willen aanspreken, maar die zei de vijf keer dat hij probeerde iets te zeggen: "Nu even niet Poti." En kans om met Jopie Schoonbroertje in contact te komen kreeg hij ook niet want partijideoloog Pinus Stabberzdrond was niet van diens zij te slaan. Godverdomme, juist nu hij op zo'n belangrijke missie ging, naar Amma.... Ammadine...., nou ja het deed er ook niet toe, werd hij straal genegeerd. Bovendien bleken er veel te weinig sleetjes, zodat er nauwelijks te rodelen viel. Met natte voeten klom hij tegen half vijf in de bus en vond een eenzame plaats achterin. Om zichzelf te troosten betastte hij zijn piemel, het was toch donker en niemand zag het, maar dat liep letterlijk en figuurlijk uit de hand.

Potifar 5

Potifar had wat voor de spiegel rondgedraaid in de dumpzaak, maar uiteindelijk besloten het vliegeniersjack niet te kopen. Niet cool genoeg. Hij kon beter een Brits luchtvaartblad kopen en een echt WO-2-luftwaffejasje aanschaffen, natuurlijk zonder insignes, want die zouden maar voor problemen bij het linksche tuig zorgen. Hij verheugde zich op vanmiddag. De hele fractie zou onder leiding van de Grote Boentoet een middagje op een geheime plek op de Veluwe gaan rodelen. Samen met enige gasten, onder wie zijn favoriete schrijver Jopie Schoonbroertje, die net terug was uit Engeland, waar hij aan vier universiteiten workshops had gegeven over literatuur. Potifar lachte, zo moest het in de politiek ook: in andere landen het volk een lesje geven. Gelukkig deed de Grote Boentoet dat al, die was in Engeland, Duitsland, Israël en Amerika geweest en heel belangrijk: er werd naar de Grote Boentoet geluisterd. Na het rodelen zouden ze samen wildzwijn gaan eten, wildzwijn met vlierbessenbavarois en aardappelgemberschuimtaart. Jumjum.

Dump

Vanmorgen toen de heer Ozenfant en ik ons moeizaam een weg baanden door de sneeuw, werden we ingehaald door een vrachtwagentje met de grote reclame: "Babydump", lijkt me een betere naam voor kinderopvang dan "Jenno's Knuffelparadijs".

Arizona Dranes

De enige foto van Arizona Dranes

Er lijkt geen verband te bestaan, behalve in de tekst, gericht op het hogere, tussen de zoetgevooisde kelen van het Fisk kwartet en de rauwe zang van Sister Rosetta Tharpe. Er is een logische verklaring: het kwartet moest het hebben van witmansoren, vandaar dat hun zang duidelijk gestoeld is op een Europese traditie. Pas toen zwarten voldoende geld hadden en zich bovendien minder naar de muziekmores van de blanken gingen gedragen was er ruimte voor zwarte muziek op de grammofoonplaat. Wie vroege, door een vrouw gezongen, gospels wil horen kan terecht bij Arizona Dranes* , een rond 1890 in Texas geboren blinde zangeres, die zichzelf op de piano begeleidde, in 1926 in Chicago opnamen maakte en duidelijk van invloed is geweest op de ontwikkeling van de zang, zoals we die van Sister Rosetta Tharpe kennen.

*Zestien opnamen van Arizona Dranes staan op de eerste CD in een prachtige box met vier andere, die een uitstekend overzicht geeft van zwarte geestelijke muziek in de USA, uitgebracht onder de titel "Spreading The Word" op JSP Records JSP7733. Ook het op 15 november 1926 samen met Reverend F.W. McGhee & His Jubilee Singers opgenomen "Lambs Blood Has Washed Me Clean" staat op deze CD. Reverend McGhee werd op zijn beurt een bekende platenartist en verdiende zoveel geld met zijn muziek dat hij in Chicago een kerk kon bouwen. Dit is "Fifty Miles of Elbow Room" van hem en zijn Jubilee Singers, het is heel goed mogelijk dat Arizona Dranes niet alleen de piano speelt, maar in de coupletten ook voor de tweede stem zorgt. De trompettist is vermoedelijk Henry "Red" Allen". "Fifty Miles of Elbow Room" ken ik ook van de Red Clay Ramblers, een groep rond de helaas veel te vroeg overleden Tommy Thompson, op hun "Twisted Laurel' " (Flying Fish 030) wordt het nummer foutief toegeschreven aan Sara Carter, overigens niet onverwacht want de Carters eigenden zich heel wat werkjes van anderen toe. Dit is "Merchant's Lunch" van de Red Clay Ramblers, een groep musici die zich gelukkig niet aan het gekende bluegrassinstrumentarium hield.

Fisk 2

Behalve de Fisk Universiteit stuurden meer zwarte scholen zangers op pad om geld in te zamelen, een voorbeeld is het Dinwiddie Colored Quartet uit Virginia. Men noemde de zang steevast "jubilee", om duidelijk te maken dat het om geestelijke zang van zwarten ging en niet om "minstrels", d.w.z. blanken met zwart gemaakte gezichten en groteske gebaren. Het Fisk Jubilee Quartet (en niet Frisk) bestond in 1909 uit John Wesley Work II en James Andrew Myers, tenor en Alfred Garfield King en Noah Walter Ryder, bas. I Couldn't Hear Nobody Pray werd opgenomen op 8 december 1909.

Op het Oostenrijke label Document Records verscheen o.a. deze CD onder nummer DOCD-5533, met zowel "Swing Low, Sweet Chariot" als "I Couln't Hear Nobody Pray".

Wobbe

"Swemme in Dubai? Sjotte in Kataar? Ut wudt noch feul moaier: skaansspringe in Jemen, skaatse in Aboe Dabby, langlaufe in Mecca en bobsleeë in Koeweit!"

Fisk

Sister Rosetta Tharpe is in ons land nooit zo bekend geworden als Mahalia Jackson. De traditie van zwarte, geestelijke zang op de grammofoonplaat dateert trouwens al van meer dan een eeuw geleden. Heel beroemd waren de Fisk Jubilee Singers en het uit hun midden geformeerde kwartet. De Fiskuniversiteit werd, kort na het einde van de Amerikaanse burgeroorlog, in 1866 opgericht om vrij geworden slaven een hogere opleiding te geven. De Jubilee singers (foto rond 1870) en het Jubilee quartet waren veel op tournee om zo geld in te zamelen voor de in Nashville gevestigde universiteit. Dit is "Swing Low, Sweet Chariot" in 1909 op de plaat gezet door het Fisk University Jubilee Quartet.

Potifar 4

"Ai", zei Potifar, terwijl hij de hoorn op de haak legde. Wat fantastisch dat de Grote Boentoet hem naar voren had geschoven als bommenwerper. Hij zou in de middagpauze even binnenlopen in een dumpzaak en vast een vliegeniersjack uitzoeken. Misschien moest hij Het Journaal wel bellen, dat was de laatste tijd bijzonder alert op elk PVV-nieuwtje en zelfs als het geen PVV-nieuwtje was dan renden de Hilversumse jongens en meisjes, zoals bij het vertrek van Femke Halsema, naar de Grote Boentoet om commentaar. Nee, toch beter zelf niet bellen, want misschien wilde de Grote Boentoet de aanval op Amma....Ammadine...., nou ja dat deed er ook niet toe, zelf wereldkundig maken. Misschien kon hij het nieuws wel samen met de Grote Boentoet brengen, hij in een vliegeniersjack naast de Grote Boentoet.

Van vreugde maakte hij een luchtsprongetje. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij stootte zijn hoofd aan het deurframe.
"Dom, dom", mompelde hij.

Captain Beefheart

Captain Beefheart dood. Ik loop naar mijn platenkast en haal zijn elpees er uit. "Ice Cream For Crow" dateert uit 1982. Dat is veel langer geleden dan ik dacht. Ik heb hem nooit ontmoet en alleen telefonisch geinterviewd. De laatste keer dat ik over hem sprak is ook al weer een paar jaar geleden, dat was in New York tijdens een Joods festival, waar de gitarist uit Beefhearts Magic Band, Gary Lucas live muziek maakte bij de de film "Der Golem, wie er in der Welt kam" uit 1920. De laatste jaren was Captain Beefheart (echte naam Don van Vliet) meer bezig met schilderen dan met muziek. Zo bekend als zijn vriend Frank Zappa is hij nooit geworden, maar Beefheart heeft een unieke bijdrage geleverd aan de popmuziek.

Teloorwegen.

Weet u nog? Ze waren er helemaal klaar voor, wie nu op derlui eigen website gaat kijken, krijgt deze informatie:

Maar waar die storingen precies zijn is op http://www.ns.nl/ onmogelijk te achterhalen, 9292

(http://www.9292ov.nl/) geeft wel informatie, bijvoorbeeld deze:

Kortom ze waren er weer niet klaar voor en ze zullen er nooit klaar voor zijn.

Chammertje Zwagerman

Na Wobbes bovenstaande uitval toch maar even Vrij Nederland gekocht om te zien wat Job Cohen in werkelijkheid gezegd heeft en of het veelvuldig in tv-programma's opdravende chammertje Zwagerman gelijk heeft als hij zegt dat Cohen de situatie van Joden in de Tweede Wereldoorlog met die van Moslims nu vergelijkt. Chammertje heeft ongelijk. Chammertje roept maar wat. Chammertje kan, en dat is voor een schrijver uiterst ernstig, niet lezen. Ik citeer uit het interview van Thijs Broer en Thijs Niemantsverdriet met Job Cohen in Vrij Nederland van 18/12/2010.

U bent inmiddels 63. U hoeft niets meer te bewijzen. Met de gezondheid van uw vrouw gaat het steeds slechter. Waarom heeft u zich desondanks in zo'n ongewis politiek avontuur gestort?

'Over die vraag heb ik de laatste tijd nog eens goed nagedacht. Ik maak me al heel lang grote zorgen over de vervreemding in de samenleving. Een samenleving waar je als vreemden tegenover elkaar staat, is een heel slechte samenleving. En dat raakt me. Daarom wilde ik graag leider van de PvdA worden. Misschien heeft het ook te maken met mijn afkomst, met mijn verleden. Met mijn ouders die de oorlog overleefd hebben. Mijn moeder was erbij toen professor Cleveringa in 1940 aan de Universiteit van Leiden zijn beroemde rede hield tegen het ontslag van zijn Joodse collega's. Ze was net weduwe geworden, haar eerste man had in de eerste oorlogsdagen zelfmoord gepleegd. Ze had zich altijd deel gevoeld van de samenleving, maar rond het uitbreken van de oorlog maakte ze mee hoe Joden langzamerhand werden buitengesloten. Wat mijn moeder me vertelde over die rede van Cleveringa, is me altijd bijgebleven. Ze zei: "Toen ik hem hoorde spreken, had ik het gevoel: ik hoor er toch nog bij." Kort daarop is mijn moeder ondergedoken. Na de oorlog had ze, net als mijn vader, de overtuiging: we moeten ervoor zorgen dat dit nooit meer gebeurt, we moeten werken aan een betere wereld. Daarom zijn dat voor mij zulke belangrijke woorden: erbij horen, meedoen, een plek hebben waar je veilig bent.'

Is dat de kern van uw overtuiging?

'Dat zou best eens kunnen. Ik denk dat het heel diep in me zit. Die vervreemding in de samenleving zie je nu ook weer. Dat vind ik verkeerd.'

Gebeurt nu weer wat in de jaren dertig gebeurde: dat mensen worden buitengesloten?

'Ja. Praat met de mensen en je hoort het. Ik heb als burgemeester van Amsterdam ook gezegd: ik wil de boel bij elkaar houden. Sindsdien is het alleen maar urgenter georden. de PVV zegt gewoon tegen de moslims: we willen liever dat jullie weggaan. '
Mij wordt uit het gebalk van chammertje Zwagerman maar één ding duidelijk, hij is nooit gediscrimineerd, daarom moet hij ophouden met zijn vendetta tegen Job Cohen.

Wobbe

"Soa, dur is weer heisa over 'n uutspraak fan Cohen en mediageile Joost Zwagerman trekt syn groate waffel oek weer open. Kan soan mantsje nyt gewoan us 'n goed boek skriewe in plaats fan ut over Joaden en Moslims te hewwen, hij is gin Joad en gin Moslim en het de oarloch nyt metmaakt, dus waar lult hij over."

"Four Or Five Times"

Deze 78-toerenplaat met "Four Or Five Times" kocht ik in de jaren vijftig, de opname dateert van 16 mei 1928 en is Jimmie Noone's meest bekende. Hij had net een contract met platenmaatschappij Vocalion gesloten en we horen hem hier met zijn Apex Club Orchestra (Jimmie Noone, clarinet en zang; Joe Poston, altsax en zang; Earl Hines, piano; Bud Scott, banjo en Johnny Wells, drums). Dat zelfde nummer werd zo'n zeven jaar later ook opgenomen door de westernswing band van Milton Brown, de Musical Brownies, maar de meest swingende opname komt van Rosetta Tharpe met het orkest van Lucky Millinder. In later jaren werd Tharpe vooral bekend als Sister Rosetta Tharpe met uitvoeringen van geestelijke liederen, zoals dit "Up Above My Head", waarbij ze regelmatig liet horen dat ze een heel behoorlijk partijtje gitaar kon spelen.

You Rascal You

Als ik dit werkje hoor moet ik altijd denken aan de anecdote over Louis Armstrong, die ergens in het zuiden van de Verenigde Staten uit zijn bandbus werd gehaald omdat hij naast zijn blanke manager zat en zwart- mochten in die streken niet naast witmannen zitten. Hij werd op borgtocht vrijgelaten en begon zijn concert 's avonds met "I'll be glad when you are dead, you rascal you", dat hij opdroeg aan de lokale commissaris van politie. Deze uitvoering van "You Rascal You" is van clarinettist Jimmie Noone (foto), die in de jaren twintig het Apex Club Orchestra leidde, genoemd naar de gelijknamige club in Chicago, kenmerkend voor dat orkest was dat er geen trompettist in zat.

Advies

Ontving net onderstaand bericht van de Teloorwegen:

Geachte klant,
Voor morgen wordt sneeuw verwacht.Wij adviseren u daarom vlak vóór vertrek de NS Reisplanner op ns.nl, mobiel.ns.nl te raadplegen voor een actueel reisadvies.
Met vriendelijke groet,
Erik Beenen
Directeur Consumentenmarkt

Advies van de geachte klant: neem morgen een slaapzak mee of beter, ga fietsen.

Potifar 3

Met een zucht van verlichting sloot Potifar de deur achter de Grote Boentoet: er viel niets op hem op of aan te merken. De telefoon ging.

"Hello, hello! Is that Po-po-ti-far Bou-bou-bou-bel-c-c-c-cont? This Shlomo Beheim-m-m-m-macher calling."

"Slome wie, eh, who?"

"Yes, yes, Shlomo Beheim-m-m-macher. I c-c-call from Israel. I c-c-call for Arieh Da-da-da-del."

"Arie Dadel? Arie Dadel does not live here."

"No, I c-c-call for Arieh Da-da-del, he is leader of Ha-tik-tik-tik-tik-..."
"Teakhout, eh, teakwood?"
"No, Ha-tik-tik-tik-va!"
""Hateak? What?"

"Yes, Hatik-tik-tikva, Israel nati-nati-nationalistic p-p-party". I be pi-pi-pilot for b-b-bomber for at-t-t-tack Iran."

"But than you must not call me, you must call the Great Boontoot or Fombrok Stubbel, they are in bombing Iran."

"No, no, no. The Great Booo-ooon-too-ooo-ooot give your tel-tel-ophone-n-n-number to Arieh Da-da-del when the Great Boo-oooon-too-toot was in Tel-tel Aviv and you be bombd-d-d-dropper. All party of you will f-f-f-fly with m-m-me to-to-to T-t-tehran and d-d-d-drop bombs."

Potifar 2

"Ja, ja, genoeg gepraat. Pak nu de middelste onderbroek maar van het het derde stapeltje en keer die binnenstebuiten. Juist. Mag ik er even aan ruiken om te controleren of je hem wel in de Persil gewassen hebt? Prima, niets op aan te merken, ook geen racestrepen. Dat heb ik bij fractiegenoten wel eens anders geroken. Overigens gebruik je wel de verkeerde tandpasta, Poti. Dat merk wil ik niet meer zien. Dat heb ik al ook al tegen Ramzo Bombazein gezegd, dus nog een keer: onze neuzen moeten in alles dezelfde kant op staan. Ook in tandpasta en boterhambeleg. Geen afwijkingen van de partijlijn, Poti!"

"Dat van de tandpasta spijt me ontzettend, Grote Boentoet, maar de drogist hier om de hoek had Uw favoriete merk niet op voorraad. Wilt U echt geen koffie?"

"Nee, dankjewel. Ik moet nog even een ander fractielid controleren, voordat ik naar de Tweede Kamer ga. Volgens mij gebruikt zij verkeerde schoensmeer en dat kan en mag, verdomme, niet."

"Ik zag dat Stimulina Kwuddernuik gister zo'n snelsmeermiddel over haar pumps haalde, U weet wel zo'n middel dat je niet hoeft uit te poetsen. Dat hebt U toch ook verboden hè, Grote Boentoet?"

Op zoek

Ik moet me even bezighouden met de EO-god, dat is een totaal andere god dan de gewone god. De EO-god is klaarblijkelijk zoekgeraakt, voor de christendetectives van dienst Andries en Tijs onvindbaar en dus wordt de hulp ingeroepen van het trio Gordon (foto), Lizelotte van Dijk en Dennis van der Geest in een EO-tv-programma "Op zoek naar god". Dat moet een populair en goedkoop godje zijn, eigenlijk een godje van niks.

Grunopudding

Van Henk Scholte kreeg ik dit Gronings recept, dat ik ongewijzigd overneem.

Grunopudding n oergrunneger recept uut laankmanstied veur lu dij t nog aan tied hebben veur t koken. Veur dizze pudding hèje t volgende neudeg;

5 aaier, 75 gram bitterkoekies, 75 gram theebiskwietjes (sosjoaltjes)*, 7 twijbakken, 75 gram krinten en rezienen (haalf/haalf), 75 gram suker, 80 gram botter, 1 dL. Melk en 1 dL. Marasquin.
Je goan din as volgt aan loop. Snie bitterkoekies in leutje stukkies. Moal twijbakken en theekoekies fien in n meurzer (mortier). Schaaidt 5 aaierdolen van t aaiwit en dou de dolen in n schuddel. Meng d’aaierdolen mit suker en dou de sneden bitterkoekies, vergroesde twijbakken en theebiskwietjes, de veurof goud wossen krinten en rezienen, smolten botter, melk en de marasquin derbie tou. Kwengel t spul mit n holten lepel goud deur nkaander . Dek schuddel mit inhold goud of en loat t n beste zet (n poar uur) in de waik stoan. Neem hierveur dus rusteg de tied, n uur te laank kin gain kwoad en je huiven as je zukswat koken ducht mie ook nait op tied veur traain op statsion te wezen. As t din aan tied is, om t aalmoal kloar te moaken veur de kook. Goan we eerst aan loop mit t slim stief kloppen van d’ aaiwitten. Zukswat nemt veul kracht en tied. Je hebben hierveur n slagkomme neudeg dij hailemoal vrij van vetterij wezen mout. Ik streu der veurtied aaltied wat zolt bie, omreden dat n goie invloud op t rizzeltoat van t omhoog kloppen van aaiwit het. As dit doan is, din ruiern we t aalmoal luchteg deur de puddingmassa. Nou gaait d' haile brud in n ofsloetboare tulbandvörm. Ik bruuk hierveur n povverd-vörm dij k veurtied van binnen bebotterd en aansloetend mit paneermeel bestreud heb en dat inclusief binnenkaande van deksel. Povverd-panne wordt nou tou drijkwart vuld, omreden e tiedens t kookperces roemte neudeg het om uut te dijen. Zörg veur n roeme panne mit kokend hait wotter. Dou de povverd- vörm mit inhold der votdoalek in. Men nuimt zukswat ook wel au Bain Marie. t Kokende wotter mout wel onder de sloeten van povverd-vörm blieven, want as e tiedens de kook lekt , nemt pudding wotter op en zakt e in n kaander. Nou mout je der zörg veur droagen dat wotter zachies (tegen de 90 groaden) veur zuk uutkookt en vul t verdampte vocht of en tou aan mit nij kokend hait wotter. Grunopudding het veur t goar worden om en bie anderhaalf uur neudeg. Stört de pudding bie t opdoun op n veurverwaarmd bord, noa hom wel eerst even zunder deksel indreugen te loaten in n open oven. De pudding trekt din wat van de wand lös en loat zuk din makkeleker keren.

Bie t opdainen kinnen je der ook nog waarme Orgeoadesaus bie doun.
Doar hèje as boases de volgende ingrediënten veur neudeg.: ain pakkie amandelspijs, 2 aaierdolen, 25 gram suker, 5 gram maïzenoa, n kwart liter melk en n kwart liter room.
Ruier de aaierdolen mit suker deur nkaander, verkrummel amandelspijs hail fien en dou dat der din bie tou. Dou Maïzenoa der bie, ruier de kloetjes slicht en gait doarbie, hail trankiel en onder goud ruiern, de kokende melk en room derbie. Loat de saus nou nog even n zetje veur t indikken wat aan de kook.

*n Aander woord veur sosjoaltjes is ook wel meelkoekies, dat waren doudestieds biscuitjes van koekfabriek Het Anker, van Branbergen uut Muzzelknoal. T wuir dou verkocht onder de maarknoam "Bruintje Beer"*. In Vrouger doagen stipte d'aarbaiderklasse dat maist aal in n kop thee of kovvie, want dreug bakte dat ja zo aan de beune (gehemelte). Meschain is t aan tied om `Bruintje Beer´ as onvervaalst streekproduct vannijs weer in productie te nemen. t Zol ook goud wezen veur t imago van Muzzelknoal en omstreken. Nog evenpies n tip: Meelkoekies mout je aaltied goud in n trom dreug bewoaren, want ze willen nogal gaauw slof worden.

Die Bruintje-Beerkoekjes herinner ik me, bij mij thuis werden soortgelijke koekjes Mariakaakjesgenoemd. Voor ik het vergeet: een twijbak is een beschuit.

Potifar

Potifar Boubbelcont keek verrast op, hij was niet gewend dat er voor half tien 's ochtends aan zijn deur gebeld werd. Hij had zijn tanden nog niet eens gepoetst. "Verdomme", mompelde hij, terwijl hij zijn gulp dichtritste en naar de deur rende. "Hallo Poti, ik kom eens even je onderbroeken controleren", zei de grote leider, want hij was het op zijn dagelijkse controleronde langs de fractieleden van zijn partij, die eigenlijk geen partij was.

"Kom binnen Grote Boentoet." Potifar drukte zijn zijn achterwerk tegen de meterkast in de gang en liet Boentoet voorgaan. "Een kopje koffie misschien, Grote Boentoet?"

"Nee, dank je Poti, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Bovendien heb ik net een glaasje champagne achter de kiezen, ik ben door de televisie gekozen tot Neerlands beste politicus. Zo zie je dat dat linksche tuig toch nog ergens goed voor is. Nee, ik kom kijken of je onderbroeken schoon zijn en netjes gestapeld op de plank liggen, zodat we daar geen heisa in de media over krijgen."
"O, Grote Boentoet, volg me naar de linnenkast, waar de door U verplichte jaegeronderbroeken met Persil en in Maaswater gewassen in stapeltjes van drie reeds een vijftal dagen ter inspectie gereed liggen."

10.000

Je kon op het lawijt van Tweede Kamerleden naar aanleiding van de Amsterdamse zedenzaak wachten. Altijd zonder een moment na te denken de bek in beide handen, zo roept mevrouw Khadija Arib, dat mannen desnoods tienduizend keer moeten worden gescreend voor ze aan de slag kunnen in de kinderopvang. Gossie, toch! Ik herinner me dat een paar maanden geleden in het Britse een vrouw wegens pedofilie in de kinderopvang werd opgepakt. Vrouwen ook tienduizend keer onderzoeken mevrouw Arib, zodat de hele kinderopvang kan worden opgedoekt?

Argewatie

Wat een argewatie niet, in Amsterdam? Helendaal krijg ik het niet voor het verstand, als de politie twee manlui arresteert en dan de een de man van de ander noemt, wat is de ander dan voor een? Ze hebben daar trouwens wel nuivere namen voor kinderdagverblijven: 't Hofnarretje en Jenno's Knuffelparadijs. Ik zou zeggen dat is vragen om zwarigheden, krekt als bij 't Billenkoekje, De Huggernautjes, Het Kroelkevertje, De Pikkemaatjes, Katriens Kietelaartje, De Plezierstaafjes, De Kleine Mannetjes, Hermans Aaihemel, De Speelspleetjes en De Lolbroekjes.

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, De Haske

Grand-Guignol

In 1962 sloot het voorgoed zijn deuren. Ik was er twee jaar eerder en het werd een bloedstollend avondje in het Théâtre du Grand-Guignol aan de Rue Chaptal in Parijs. Hoofden en ledematen werden afgehakt. Gegil was niet van de lucht, niet alleen op het toneel, maar ook in de zaal. Het kleine theater met 293 zitplaatsen werd in 1897 geopend en bereikte grote roem tussen beide wereldoorlogen.
Eerst aandacht voor een groot aantal affiches begeleid door pianomuziek van Schönberg uitgevoerd door Glenn Gould, daarna een klein stukje uit een documentaire over het Théâtre du Grand-Guignol.

Chochme

Zag net een Ajax-heerschap beweren dat de club terug moet naar Amsterdamse chochme. Nooit geweten dat er een specifiek Amsterdamse wijsheid bestaat, maar misschien heeft de man dit werkje in zijn boekenkast en keft hij maar wat.

120 jaar zeven minuten tijdwinst

Wat met Randstadrail (nog) niet mogelijk is, kon vanaf 1 juli 1890 wel: rechtstreeks per tram van Rotterdam D.P. (Delftsche Poort nu Centraal) via Den Haag Hollands Spoor naar het Scheveningse strand. De reis Rotterdam D.P. - Den Haag H.S.M. nam 26 minuten in beslag, de reis Den Haag H.S.M. - Scheveningen Strand, waarbij de tram de route van wat nu lijn 11 is volgde, 23 minuten. De locomotief moest op Hollands Spoor omlopen, hetgeen twee minuten in beslag nam, zodat de totale reistijd 51 minuten was. Honderdtwintig jaar later duurt de reis met een overstap op lijn 11 van de HTM 44 minuten.

Avolette

Net als bij de Aérocarène zat in de naam van een andere Franse driewieler, de Avolette een verwijzing naar de luchtvaart. De Avolette, in feite een Franse uitvoering van de Duitse Brütsch "Zwerg" werd in 1955 op de Parijse Salon tentoongesteld door de Franse importeur van Cessna-vliegtuigen, de Société Air-Tourist in Parijs. Er waren vijf versies, met motoren van Ydral, Sachs en Maico. Het autootje bestond uit twee plastic schalen.

Sporen

Net de recensie "The Turkish-German Jihad" van Max Hastings in "The New York Review of Books" gelezen over "The Berlin - Baghdad Express: The Ottoman Empire and Germany's Bid for World Power" geschreven door Sean McMeekin. Van dat stuk geschiedenis van een eeuw geleden hoe Duitsland de Turken en andere moslims trachten op te vrijen, weet ik maar een klein beetje. Het begon in 1903 toen met Duits geld een aanvang werd gemaakt met de aanleg van de spoorweg van Constantinopel naar Bagdad. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, en de Britten twee slagschepen niet aan Turkije leverden, gaf Duitsland twee kruisers, de Goeben en de Breslau aan Turkije. Het artikel in "The New York Review of Books" gaat vergezeld van een foto. We zien de keizer Wilhelm II met Enver Pascha (een van de Jongturken, generaal en minister van Oorlog) aan boord van de Goeben in Constantinopel in 1917. Ik kijk verbaasd: beide heren dragen sporen. Sporen aan boord van een schip! Zwemvesten op een paard?