Pappe hat gelyk had, hij had nyt oplet,
as 'r dat al deen had, dan had 'r merke mutten, dat Sibbelsje har ouden, dyt
in de Haagse Fogelbuurt woanden, har pappe was onderwyzer, elke sondach
drabbelkoeken, dyt se uut Sneek opstuurd kregen, want dy krengen waren in heel
Den Haach, ondanks de naam fanne fabrikant, nyt te krijen, bij de koffy hadden,
want soas Sibbeltsjes fader sei: addes was 't gin sondach. De earste keer
dat 'r op sondach bij Sibbeltsjes ouden oppe koffy weest had, had 'r wat doms
seid: "Lekker mefrou, self bakt mefrou?", waarop Sibbeltjes moeke 'm
uutlachen had: "Nee jonkje, dy wurre deur myn broer elke week fers
uut Sneek opstuurd." Sibbeltsjes fader was nyt meer bijkomen fan 't lachen en bijna in
syn drabbelkoek stikt. Dat was spytich genoech nyt beurd.
Sibbeltsje, dyt natuurluk
Sybilla hiette, sat in Ryswyk op 'n kwiltklupke dat elke woensdagmiddag bij
mekaar kwam. De wyfkes hadden 't tegare, mar toch oek individueel, wat hooch inne hassus en daarom
mocht Oege, hij had kantoor an huus, graach 's binnenfalle met 'n jolige
opmerking dyt 'r oppikt had fan syn klandiezje rond de Hoefkade. So was 'r 'n
keer binnenkomen, toen één fan de frouwen wat te lang naar syn sin op 't huuske
sitten bleef, met "Ik mot schètte as 'n règer". Sibbeltsje had daarna
dagen nyt met 'm sproken.
Der fyl met Sibbeltsje totaal nyt te lachen, wat dat
betreft was 't 'n echte Sneker, in 't begin had 'r noch probeerd de wekelukse
drabbelkoekensending stop te setten, want oek sij must se elke sondach hewwe,
mar suks had tot handgemeen leid. Hij had nameluk in syn hoofd set dat
gin drabbelkoek meer humor betekene su. Mar suks bleek nyt 't gefal, één keer
drabbelkoek werkte krek as moekemelk. 't Maakte deel uut fan 't gestel. Syn
pappe sei dat de laatste Sneker met humor Sam de Wolff weest had, mar dy was in
1960 sturven en had seer waarskynluk noait drabbelkoeken eten. In 1972 waren
Sibbiltsjes ouden oppe hoek fanne Laan van Meerdervoort en de Conradkade op ’n
trem fan lijn elf botst. Dat hadden se ‘t nyt overleefd fanself.
Na de
kremaasje wu Sibbeltsje de urnen met nar huus nimme, dat sach Oege heulendal ny
sitte, want wat must 'r met twee fan die kruken oppe skoorsteenmantel? Mar
Sibbeltsje sette har sin deur en laadde de as fan 'r pappe in één leech
drabbelkoekenbuske en de as fan 'r moeke in 'n ander leech drabbelkoekenbuske
en se kocht twee enorme speulgoedberen en stopte de drabbelkoekenbus mette as
fan ‘r pappe inne ene beer en de andere drabbelkoekenbus mette as fan ‘r
moeke inne andere beer. Se kregen elk een borduurd truitsje an, het ene met
't woard pappe, ‘t andere met ’t woard moeke en elke avond, as oppe tillevisie
't achtuursjoernaal begon, nam Sibbeltsje de beren op skoat en aaide se over hun
hasses. Oege had ’t hart nyt om te protesteren, ’t mankeerde dur noch mar
an dat Sibbeltsje de beren elk ’n drabbelkoek te freten gaf.
