Loop ik nog wel eens een platenzaak binnen? Nu ik de zin opgeschreven heb, bedenk ik dat zo'n winkel nu waarschijnlijk CD-zaak heet. Neem me het maar niet kwalijk ik ben van een andere generatie, mijn eerst aangeschafte geluidsdragers waren 78-toerenplaten. Ik was woensdag in Haarlem, in de Gierstraat en zag een winkel met eerstehands en tweedehands muziek, waar ik niet aan voorbij kon lopen. Men had vinyl zowel als CD. Veel, heel veel en ik kreeg vrijwel meteen hulp: 'waarnaar ik op zoek was?' Dat is een voor mij altijd een lastig te beantwoorden vraag. Want waarnaar ben ik op zoek? Naar uitzonderlijk instrumentarium. Muziek op glasharmonica bijvoorbeeld. Dat was er woensdag niet. Dat begreep ik, want wie is nu op zoek naar muziek op dat instrument, waar vrouwen rond 1800 niet naar mochten luisteren, want zo had de goegemeente besloten, die werden daar hysterisch van. Je had de glasharmonica nog in twee sooren ook: die met de verschillend gevulde wijnglazen, waarvan je de rand met een natte vinger bestreek en die met een flink aantal glazen bordjes, voorzien van een aandrijving zoals van een trapnaaimachine, het geheel bedacht door Benjamin Franklin. Geen glasharmonicamuziek dus, maar wel muziek op alpenhoorn o.a. geschreven door vader Mozart. Zoiets wordt meteen aangeschaft, ook omdat in mijn achterhoofd de problematiek van de solist meespeelt: hoe vervoert hij zijn instrument, dat gaat niet met Bundesbahn en SNCF, daar komt eigen vervoer aan te pas, ter grootte van een flinke vrachtwagen.
Meestal onstaat er een gesprek na zo'n aanschaf, dat gebeurde ook dit keer en ik werd geconfronteerd met een paar uitzonderlijke instrumenten: een tafelviool, ook wel streichzither geheten, een vioolachtig instrument dat niet onder de kin werd gehesen, maar op tafel wordt gelegd en een cornet, nee, niet die van metaal, waarop Louis Armstrong leerde blazen in een New Orleansheropvoedingsgesticht, maar een houten blaasinstument. Als u in Haarlem bent, wandel eens langs bij Bruno Klassiek, Gierstraat 50, het is de moeite waard.
