Na een korte onderbreking zet ik mijn escapade in mijn houten bakken met achtenzeventigtoerenplaten voort richting Frans chanson, een door de vaderlandse omroep volledig in de ban gedaan genre, want wanneer hoorde u Patachou voor het laatst met een liedje van Georges Brassens? Dat lijkt toch decennia geleden?
Eerst maar even het refrein van "Brave Margot" die haar katje de borst geeft en in de veronderstelling verkeert dat alle dorpsjongens dat katje komen bekijken.
Quand Margot dégrafait son corsage
Pour donner la gougoutte à son chat
Tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la
Et Margot qu'était simple et très sage
Présumait qu'c'était pour voir son chat
Qu'tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la.
Pour donner la gougoutte à son chat
Tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la
Et Margot qu'était simple et très sage
Présumait qu'c'était pour voir son chat
Qu'tous les gars, tous les gars du village
Etaient là, la la la la la la
Etaient là, la la la la la.
Patachou (1918-2015) was de artiestennaam van Henritete Ragon, die de naam ontleende aan een bepaald soort gebak en met haar man in 1948 een cabaret begon in Montmartre, waar zij liedjes zong van Brassens, die daarop besloot ze zelf ook te gaan uitvoeren. Patachou werd een beroemdheid, haar faam reikte - en dat was heel bijzonder - tot in de Verenigde Staten