22.4.09
Naarden
Onder
zijn voorganger was het Naarderbos, dat nauwelijks de naam bos
verdiende, al verworden tot een golfbaan, waarvoor zelfs het nietigste
struikje langs het fietspad naar Muiderberg had moeten sneuvelen, want
Gooise suvvers zien nu eenmaal knikkeren met een knuppel als een
voornamer sport dan wielrijden. Maar de huidige burgemeester,
voornamelijk bekend als conincklyke contlicker, Peter Rehwinkel (foto),
bestaat het om appartementenbouw in het bos toe te staan. Van een bos is
natuurlijk in het geheel geen sprake meer, wel trof ik het bordje
'TOERISTISCH FIETSPAD' aan, maar ik begreep ogenblikkelijk dat dat sloeg
op het feit dat zo'n fietspad niet hoeft te worden onderhouden. De rest
van de bewegwijzering wees naar 'holes' en daar ben ik als fietser
allesbehalve in geinteresseerd.
Le Mans 26
De
allereerste '24 Uur" werd gewonnen door een Chenard-Walcker en wie de
moeite doet om even in dit blog terug te bladeren naar 26 maart j.l. en
de toen winnende auto te vergelijken met nevenstaande Chenard-Walcker
van 1925, die met Raymond Glaszman en Manso de Zuniga aan het stuur de
tiende plaats behaalde, moet op zijn minst ietwat verwonderd kijken.
Klaarblijkelijk lieten Bugatti (met de 'tank'-carrosserie van de Type 32
uit 1923) en Voisin (met 'La Laboratoire' uit datzelfde jaar) hun
sporen gelden.
Tejas
Natuurlijk
werden Chicano's in Texas gediscrimineerd. Ik had erover gelezen en
wist dat er meer spaans- dan engelstaligen in Vietnam waren gesneuveld,
simpelweg omdat de eerste groep hun vaderlandsliefde trachtte te
bewijzen. Ik kende zelfs een corrido, waarin de schuldigen van de
discriminatie werden aangewezen: 'los tejanos alemanos'. Ik had erover
gepraat zowel met Flaco Jimenez als met Freddy Fender (echte naam
Baldemar Huerta). De eerste ontkende er ooit iets van gemerkt te hebben,
de tweede spuwde vuur, toen ik het onderwerp ter sprake bracht. Sommige
van zijn woorden klinken nog steeds in mijn oren. Hoe kinderen, met de
spaanse taal opgevoed, in school dom werden genoemd: 'You're stupid
Miguel'. Hoe verbitterd hij klonk toen hij vertelde, dat hij als enige
van zijn orkestje werd veroordeeld wegens marihuanagebruik en drie jaar
in de gevangenis doorbracht. Maar toen ik in 1978 San Antonio binnenreed
wist ik absoluut niet wat discriminatie in de practijk betekende. Ik
reed langs een straat, die Mesquite heete. De naam klonk me om de een of
andere reden bekend in de oren. Ik stopte en keek in mijn zakboekje:
juist, hier woonde Big Red Ojeda, de bassist die ik had ontmoet in het
'chicken-skin-orkest' van Ry Cooder. Ik moest Ojeda maar eens opzoeken.
Hij woonde op een hoek. Ik parkeerde de auto en klopte op de deur van
vliegengaas. Behalve een huilende baby hoorde ik niets. Ik riep, ik riep
nog eens en nog eens. Waarom kwam er niemand naar de deur? Uiteindelijk
verscheen een jonge vrouw. 'Hi, I'm looking for Big Red Ojeda. I met
him in Amsterdam when he played there with Ry Cooder.' Ogenblikkelijk
veranderde er iets: 'Oh, come in. I call him, sorry I kept you waiting.'
Later begreep ik dat Ojeda's dochter dacht dat ik - ook vanwege mijn
lengte - een politieman was en daar kon je als Chicano maar beter niet
mee van doen hebben. De dag daarop ging ik met Ojeda naar zijn favoriete
kroeg. Ik werd aan iedereen, maar dan ook werkelijk, aan iedereen
voorgesteld als 'a friend from Amsterdam, Holland.' Ik vond dat vreemd,
maar begreep rondkijkend waarom: ik was de enige niet-Chicano. En toen
ik voor de jukebox stond en de namen van de conjunto's goed uitsprak,
het niet had over 'Dzjimmeneez' maar over 'Gimeenez' kon er weinig meer
stuk.
In de video Freddy Fender (overleden in 2006) en Flaco Jimenz in 'La Mucura' en 'A Mover El Bote'. (laat u niet afschrikken door het beeld in het begin)