Vier epeetjes van dezelfde man en zijn band, ik moet hem destijds hoog
in het vaan gehad hebben en ik vind trombonist Wilbur de Paris
(1900-1973) nog steeds de moeite waard, want hij trad regelmatig met
zijn New New Orleans Jazz buiten de gebaande paden. Een jazzorkest dat
Ketèlbeys sfeerstuk "In a Persian Market", een Mexicaans werkje als "Cielito Lindo"
of een liedje uit een Broadwayshow uit 1906 als "Yama Yama Man" opnam?
De Paris draaide zijn hand er niet voor om. Geboren in een muzikale
familie - vader speelde trombone, banjo en gitaar en was bovendien
buikspreker en spreekstalmeester in een circus - trad Wilbur op
zesjarige leeftijd als altsaxofonist op in shows van vader en
ongetwijfeld betrad jongere broer Sidney (1905-1967) een paar jaar later
hetzelfde pad. Jazz
komt pas later in zijn leven, net als de trombone. In de jaren twintig
speelt hij in het orkest van Leroy Smith, een zwart orkest dat goed
naar de Whitemanband geluisterd had, dit is Gershwins "Rhapsody in Blue" door Smith's Orchestra. Vervolgens vinden we Wilbur in Mills Blue Rhythm Band, hij speelt ook in de band van Noble Sissle, in Louis Armstrongs orkest, bij Duke Ellington, bij Roy Eldridge,
kortom hij is niet een man die furore maakte in dixielandmuziek voordat
hij - samen met broer Sidney - zijn New New Orleansband formeert. Toch
had hij ook opnames gemaakt met Sidney Bechets New Orleans Feetwarmers. Op het eerste elpeetje dat ik van Wilbur kocht stond o.a. dit spetterende "I've found a New Baby".
