19.3.22

De Dietrich

 


Ooit kocht ik op een treinenbeurs in Frankrijk een plexiglazencarrosserie van een De Dietrich-autorails en maakte een begin met schilderen, maar omdat ik nergens een passende bodemplaat en een aandrijving kon vinden bleef hij in een doosje in de kast. Kort  daarop vond ik een complete De Dietrich en vergat ik de plexiglazenkap helemaal. Vorige week vond ik hem terug en besloot hem  in te korten en er  een soort directievoertuig van te maken. Hier boven in de werkelijke lengte, hieronder de ingekorte versie.
De Dietrich, van oudsher een fabriek van spoorwegmaterieel, dreigde begin jaren dertig om te vallen.  Er werden weliswaar tussen april 1930 en maart 1931 2125 personen- en goederenwagons afgeleverd, maar de orderportefeuille voor de komende  jaren was allebehalve goed gevuld, dat kwam voornamelijk omdat de spoorwegmaatschappij "Alsace-Lorraine", de voornaamste afnemer van De Dietrich, orders schrapte. In 1931 werden bij De Dietrich 372 wernemers ontslagen en in 1932 liep het aantal arbeiders van1381 tot 1021 terug. In 1933 moesten om de fabriek draaiende te houden kortingen worden gegeven, soms liepen die op tot 20%. Maar in october 1933 veranderde de zaak ten goede, de eerste De Dietrich-autorails werd gelanceerd en met succes. Het model werd - uiteraard met de nodige wijzigingen - tot 1950 geproduceerd en de in 1934, als vervolg op het prototype gebouwde  XD-1002 tot 1010, reden in 1958 nog altijd voor de "Est" met als thuisstations Châlons, Mohon en Vesoul. Wie nu een  rit  in een De Dietrich wil maken moet naar Luxemburg waar een aantal enthousiasten een een exemplaar in rijdende toestand heeft bewaard.