De heuglijke dag wordt op zeker moment verplaatst van de laatste dag in augustus naar de laatste dag in april, hetgeen meteen vrijwel het einde betekent van de viering van de Dag van de Arbeid, want twee vrije dagen achter elkaar dat kan en mag natuurlijk niet, wel voert dit land opnieuw een politionele actie (want Indje verloren rampspoed geboren), waar geen vaderlandse diender aan te pas komt, er wordt dus niet met zestig kilometer per uur van Groningen naar Maastricht gereden, doch hier en daar, maar in principe alleen daar, want Sarina, hier zijn immers geen dessa's, wel een dessa platgebrand. Tussen Neus en Lippenfeld is zoals gewoonlijk veel op reis, maar spelt Lippenfeld inmiddels als Łippenfeld. Jan Slagter wordt op 3 maart 1954 geboren, laten we man en datum ogenblikkelijk vergeten, we kunnen immers niet alles onthouden en zeker dergelijke futiliteiten niet. Het volk komt nog steeds juichen - het zogenaamde defilé ten paleize - in plaats, zoals later, de hoogmogende uitverkorenen naar het volk reizen om zich te laten bejubelen. Bij de omroep mogen op 30 april slechts kleurenblinde reporters verslag doen, want de kleur van de zon is niet geel doch oranje hebben de directies te Hilversum bepaald, dat kan ook gemakkelijk want er zijn slechts twee radiozenders, zodat de kleur door de luisteraar niet kan worden gecontroleerd, op de ene zender luistert men naar AVRO en VARA, op de andere zender naar KRO en NCRV, één keer per kwartaal wisselt men van golflengte omdat de ene zender slechter te ontvangen is dan de andere. De VPRO is op dinsdagochtend reeds voor achten in de ether met sprankelende pianomuziek van Anton van der Horst die een praatje van dominee Fetter omlijst. Ds. Fetter heeft een welhaast oneindige stoet kennissen die hij steevast in de tram ontmoet, zijn verhaal lijkt op een "Kronkel" van Simon Carmiggelt, maar dan totaal anders. Van een landelijke vlooienmarkt, dan wel vlooienplaag is overigens nog geen sprake, er blijkt voldoende DDT voorhanden, dat zal in later jaren snel veranderen.