Drummer Georges du Buy
Gisteravond eerst naar ""Even tot hier" gekeken, ook vanwege de muzikaliteit van de heren Van der Laan en Woe , tamelijk ongekend in het genre, daarna vanwege de hobbyistische neiging van mijn echtgenote tot het aanschouwen van misdaadseries naar BBC 1 voor "Magpie Murders", waar ik zoals meestal wanneer het als om "wie deed het" gaat, niks van snap en daarna naar BBC 2 waar vanaf acht uur hoogtepunten van de wereldkampioenschappen snooker werden uitgezonden en om elf uur Willie Nelson live vanaf Glastonbury. En daar gaat het om. Met knikkeren met een stokje heb ik niets. Maar om elf uur wordt er nog steeds gesnookerd, zo nu en dan onderbroken door een dame en twee heren die commentaar leveren en zo gaat het door tot twaalf uur, de Britse Broodkastjes Companie is vier uur en meer bezig met knikkeren met een stokje en Nelson, die ik meerdere malen ontmoette en interviewde, wordt vergeten. Gelukkig heb ik een alternatief. Ik ga luisteren naar een recent ontvangen CD van The Katzenjammer Kids opgenomen op 14 september 1974 in Bar Le Duc in de Korte Leidse Dwarsstraat in Amsterdam, mij aangereikt door de toen 17-jarigge drummer Georges du Buy. In de band ook vader Joop du Buy op klarinet en broer Remi du Buy op trombone. Het was een gezelschap dat speelde met wie bereikbaar was en na een telefoontje mee kon spelen. Op 14 september 1974 waren dat op cornet waarschijnlijk Cees Dollée, op banjo Richard Ehrlich en op tuba Fred Zwicker, een Amerikaan die ook in het Residentie Orkest speelde op dat instrument en Rudi Jozel die in ons land was als trombonist van de Wiener Philharmoniker. Het is een pracht plaat. Zeldzaam, want nooit in de handel verschenen. En bovendien uniek in de zin dat er twee klassieke musici mee van de partij waren. Vooral het meer dan dertien minuten durende "China Boy" klinkt fantastisch. Achteraf gezien vond ik het niet zo heel erg jammer dat ik Willie Nelson miste.
Ik zoek in mijn platenkoffertje de platen uit en Willie Nelson tuned zijn gitaar
