In een eeuw zijn de zwaarzwarte
doodstijdingen veranderd in dungrijsomlijnde overlijdensberichten. Mijn
moeder heeft haar pakes nauwelijks gekend, pake Yme - die van
moederskant - overleed in 1907 toen mijn moeder vier jaar oud was, pake
Rinze overleed toen mijn moeder negen jaar oud was. Aan de dood van
beiden kleeft een verhaal, dat ik uit overlevering ken. Pake Yme moet
de avond van de 23ste januari 1907, de veemarkt was toen al lang
afgelopen - waarschijnlijk door alcohol onvast ter been naar de
boerderij gewand/keld zijn, de pet vloog van zijn hoofd en rolde op het
dunne ijs rond de joodse begraafplaats, hij trachtte zijn pet te
redden, zakte door het ijs en verdronk. Maar ik weet niet beter dat de
veemarkt in Leeuwarden sinds mensenheugenis op vrijdag wordt gehouden en
23 januari 1907 viel op een woensdag, dus pake Yme pakte op die
woensdag in de stad gewoon een forse borrel, of pake Yme is niet
verdronken, maar heeft nog een paar dagen geleefd. Over de dood van pake
Rinze hangt helemaal een grauwsluier, hij overleed 68 jaar oud op 7
october 1912 in Franeker, volgens de verhalen in de inrichting voor
geesteszieken aldaar.
