Wat
bij mij altijd tot enig gegnuif leidt is wanneer
muziekrecensenten
maar ook andere muziekgebruikers menen muziek alleen maar te kunnen
genieten met de nodige bijkomende alcoholconsumptie, als ik dat had
gedaan had ik allang madeliefjes opgedrukt vanwege een ernstig
leverfalen. Vooral de mededeling: "ik drink nu een goed glas port en
luister naar Herb Alpert" doet mij bijkans van mijn stoel glijden van
plezier, om nog maar niet te denken aan een kelkje "Blue Nun" begeleidt
door Soeur Dominique.
Dit even vooraf, want ik moet het over de baritonsaxofonist Cecil Payne
hebben. Cecil Payne
(1922-2007) kreeg nooit de bekendheid op zijn instrument als Harry
Carney of Gerry Mulligan en zijn eerste opnamen komen nog duidelijk uit
de nadagen van de swing, dat veranderde toen hij via Roy Eldridge
kennis maakte met Dizzy Gillespie. We horen hem hier samen met Ted Dunbar op gitaar, Richard Davis op bas en Roy Haynes op drums in een compositie van Charlie Parker "Ko-Ko".
