Japan

Muziek is universeel, al is sommige muziek universeler dan de andere, 'klassieke' muziek bijvoorbeeld omdat partituren al enige eeuwen in druk verschijnen, andere muziek moet het hebben van kolonialisering - Schotse doedelzakken in Pakistan - geluidsdragers en radio. Toch is er ook nog iets anders dat bijdraagt aan de verspreiding van muziek: de acceptatie van  de ene cultuur door een volstrekt andere cultuur. Een autochtoon orkestje dat Chinese klanken laat horen op Chinese instrumenten in Onstwedde ligt niet in de lijn van mijn verwachting,  terwijl Ierse muziek heel goed mogelijk kan zijn. De adaptatie van iets totaal anders hangt van  veel factoren af, soms is dat nieuwsgierigheid, soms imitatiezucht. Zouk, ontstaan op de Caraïbische eilanden Martinique en Guadeloupe, is een uit de mazurka ontstane dans  - het woord zouk is zelfs een verbastering van het woord mazurka - die de slaven op de suikerplantages zagen dansen door de eigenaren van die plantages. Ook een langdurige bezetting door een vreemde krijgsmacht draagt bij aan het accepteren van  een in wezen totaal andere cultuur, de naoorlogse bezetting van Japan heeft ongetwijfeld bijgedragen aan marcherende schoolorkesten, geheel in Amerikaanse stijl, soms zelfs perfecter dan het overzeese voorbeeld. Wees niet  verbaasd om een Japans orkest,  feilloos het arrangement van "Sing, Sing, Sing" van de Benny Goodmanband uit de tweede helft van de jaren dertig, te horen uitvoeren. Ook minder massaal dan een bigband, vinden we navolgers van een typisch Amerikaanse muzieksoort, zoals bluegrass. Een tikkeltje  universeler wordt het wanneer ook regionale Mexicaanse klanken op het repertoire worden  genomen, maar het  meest verbazingwekkend vind ik dat een specifiek Japans instrument als de koto wordt gebruikt in een bekend stuk popmuziek van "Dire Straits".