28.2.14
Israelite
Ik noemde hem gister aan het slot van Tuba 2: Koby Israelite, een in London wonende in Tel-Aviv geboren multi-instrumentalist. Dit is een optreden van zijn band met"Bulgarian Boogie". Hij heeft een aantal fraaie video's op zijn naam staan zoals deze bewerking van Dylans "Subterranean Homesick Blues".
Een andere komische video van Koby is "Boycott Israelite".
Bugatti Type 13 2
Type 13 en de derivaten ervan waren zeker vijftien jaar in productie. De kleine blauwe racewagens - Molsheim in de Elzas werd na de Eerste Wereldoorlog weer Frans en blauw is de Franse racekleur - eindigden regelmatig op de eerste plaats, o.a. in Brescia, waarna Type 13 ook wel "Brescia" werd genoemd.
Dit is een versie van Type 13 met koplampen en spatborden, die verwijderd konden worden als de eigenaar zich in de competitie wilde werpen.
27.2.14
Muziek
Natuurlijk kent u de vinologische beschrijving waarmee de rosé van Château de Merd'ville wordt aangeboden: een zachte geur van aardbeien en banaan met een vleugje grapefruit en een afdronk van rumbonen en mager rundergehakt. Met de muziek dreigt hetdezelfde kant op te gaan. Geen rhythm 'n blues of bluegrass, maar (en ik citeer uit de agenda van Het Parool van deze week): band uit Zweden met een mengeling van ska, reggae, punk, techno en country; zompige metal gitaar riffs waarmee een Californische desert sound wordt neergezet; een combinatie van klezmer en dancebeats met een elektronisch vleugje, kortom het wachten is op een bandje dat dixieland met gothic, garage rock, heavy metal en keelzang mengt.
Ukraine
Настало время, что я был на своем груди барабана*
*Het is weer hoog tijd dat ik op mijn borst trommel
Bugatti Type 13
In 1910 is het zo ver, Bugatti begint in een voormalige textielfabriek in Molsheim met de productie van een auto onder eigen naam. Type 13 zal tot 1920 in productie blijven, eerst met acht kleppen in de viercylindermotor, vanaf 1914 ook met zestien kleppen en dan zijn er ook de chassisvarianten: Type 13 heeft wielbasis van exact twee meter, maar met een wielbasis van 2 meter 40 heet de auto Type 15 en met een wielbasis van 2 meter 55 een Type 17. En om het nog ingewikkelder te maken er komen ook nog de Type 22 en Type 23 regelrecht afgeleid van respectievelijk de Type 15 en Type 17. Met Type 25 en Type 26, met een grotere motor dan de Type 22 en Type 23, ga ik u niet vermoeien, het is zo al verwarrend genoeg.
Tuba 2
De tuba is een lastig te transporteren instrument en dus is er met verschillende vormen geëxperimenteerd, in Amerikaanse "marching bands" worden ze soms op de schouder gedragen, maar in de jaren twintig toen ze veelvuldig in jazzbands werden gebruikt hadden ze soms een verlengde hals en dan is er natuurlijk op verzoek van John Philip Sousa uitgedachte sousaphone, die het marcherend spelend meedragen "'n fluitje" van een cent maakt. Maar de drie genoemde vormen zijn natuurlijk genoegzaam bekend en ik hoef er hier verder geen aandacht aan te besteden. Er is ook een poging ondernomen het instrument te verkleinen tot de zogenaamde "pocket tuba". De tuba is trouwens een laat tot de koperfamilie toegevoegd instrument, Beethoven heeft bijvoorbeeld geen noot voor de pas in 1828 uitgevonden tuba geschreven (hij overleed een jaar eerder), en Johann Sebastian Bachs muziek op tuba is natuurlijk helemaal ongehoord, tenzij er een speciaal arrangement geschreven is. De virtuoze tubaspeler Oren Marshall (foto), geboren in Genève en wonend in Londen, speelt een afwijkend model tuba, hier is hij solistisch in de weer met Duke Ellingtons "Rockin' in Rhythm". Oren treedt behalve met de "Charming Transport Band" ook op met accordeonist drummer Koby Israelite.
26.2.14
19 maart 2
"Een compact en levendig centrum werkt nu actief (betrokken)2 en betrouwbaar aan een sterke, levensvatbare fusie in uw belang want dat is beter voor Bussum, dus nu vooruit."
Tuba
Er zijn accordeon- en mandoline-orkesten, al zijn ze wat uit de mode geraakt, want ik kan me niet herinneren dat ik, pak weg, de laatste dertig jaar 25 accordeons te gelijkertijd Strauss' "Blauwe Donau" heb horen spelen. Tuba's, de equivalent in het lage register van de gister gemelde contrabas, leken me best aardig om naar op zoek te gaan en al zijn het er geen 25, wat Jon Sass (foto) hier doet in "Meltdown" met een aantal studenten van de universiteit van Noord-Iowa is best de moeite waard.
Bugatti 4
Heel succesvol waren de auto's die Bugatti voor De Dietrich construeerde niet, bovendien was Bugatti eigenzinnig en uiteindelijk kostte hem dat zijn baan en hij werd de door de baron de laan uitgestuurd om vervolgens met een vriend uit Straatsburg, Emil Mathis, in zee te gaan en voor hem de "Hermes" te ontwerpen, maar ook daar liep het spaak en Ettore verhuisde naar Keulen waar hij voor Deutz een auto met ketting- en één met cardanaandrijving bouwde. Intussen werkte hij aan een kleine auto en dat zou de eerste echte "pur sang" worden. Een tamelijk romantisch verhaal wil dat de bouw van de volbloed in de avonduren in de kelder onder zijn woning plaats vond, dat lijkt me sterk, want hoe krijg je een auto via het trapgat op straat? Ook wordt er gemompeld dat de constructie beïnvloed was door een autootje dat Giuseppe Gaetano Stefanini ontwierp voor Isotta-Fraschini. Hoe het ook zij, in 1909 was het prototype van het Type 13 gereed, bovenstaand Type 10.
25.2.14
Tatoe
Mijn voordeur uit, rechts, weer rechts en dan links. Na zo'n vijftig meter opent op 1 maart a.s. een tatoeagezaak. Zo dicht heeft dit soort zwijnderij zich nog nooit in mijn omgeving bevonden, want god, wat haat ik de sukkels die menen hun huid te moeten opsieren. Ik had een tante terug uit Auschwitz met een gedwongen tatoeage, een nummer, op haar arm. Dat was voldoende om al die vrijwillig getatoeerden voor altijd als een stelletje stommelingen te beschouwen, die extra belasting zouden moeten te betalen omdat ze het straatbeeld vervuilen.
Bugatti 3
In 1901 vinden we Ettore Bugatti in Niederbronn, in de Elzas dat toen
deel uitmaakte van Duitsland. Hij werkte er voor Baron de Dietrich, die
hem ontdekte op een expostie in Milaan. De eerste auto had een wat
wonderlijke configuratie, want de chauffeur zat laag boven de achteras,
achter de bagage. Er werd mee geracet en er werden verschillende motoren
gebruikt. Een latere auto, eveneens met de zitplaats voor de chauffeur
bovende achteras, werd om veiligheidsrededen van deelname aan de Parijs -
Madridrace buitengesloten en moest worden aangepast.
Sax
Gister liet ik een volledig uit contrabassen bestaand orkest uit Japan zien en horen. Klaarblijkelijk is men daar dol op zulke fenomenen want ik vond ook een gitaarorkest bezig met Vivaldi, maar net niet interessant genoeg om het op dit blog te plaatsen. Dat vind ik van het inmiddels 25 jaar bestaande Mi-Bemol Saxophone Ensemble wel. Het laatste deel van De Falla's "El Sombrero de Tres Picos" (De Driekante Steek); in een "gewone" uitvoering van het Orchestre de la Suisse Romande o.l.v. Ernest Ansermet was het ooit mijn allereerste langspeelplaat. Fel oranje hoes, maar helaas jaren geleden zoekgeraakt. Ik hoorde de balletmuziek op de radio en was meteen verkocht, die muziek moest en zou ik hebben.
24.2.14
Rock 'n Roll?
Omdat ik zoals eerder gemeld een stapeltje "Wie Wat Waar" te voorschijn heb gehaald, ben ik de jaaroverzichten gaan lezen. In het jaarboek van 1958, 2 September 1956: "Jazz-jeugd in Utrecht in opstand door wasbord-muziek (Rock 'n roll)."
Bugatti 2
Dit is de Bugatti Type 2 in 1900 gbouwd door Ettore met financiële steun van familie en bekenden. De wagen had een viercylindermotor, vier versnellingen en kettingaandrijving, omdat de graven Gulinelli meefinancierden wordt de auto ook wel Bugatti-Gulinelli genoemd en er bestonden zelfs plannen om samen met de Gulinelli's als financiers een autofabriek in Milaan te beginnen.
Bas
"A Night In Tunesia", prachtig nummer van Dizzy Gillespie (foto) hier, opgenomen in 1945, te beluisteren samen met Charlie Parker op altsax. Maar dat je het stuk op een viertal contrabassen kunt spelen was nieuw voor me, ik doe er nog twee bassen bij om een bassextet te formeren, om tenslotte met een volledig basorkest te eindigen.
Lokale ongein 4
Op zaterdag 5 mei 1934 was dit de voorpagina van het sociaal-democratische, satirische weekblad "De Notenkraker". De bebaarde man achter Mussert is "Had-je-me-maar" (Cornelis de Gelder) die in 1921 namens de Rapaillepartij zitting nam in de Amsterdamse gemeenteraad. Tenminste dat was de bedoeling, maar voor het zo ver kwam werd de notoire innemer gearresteerd wegens openbare dronkenschap. Natuurlijk was de Rapaillepartij niet een echte politieke partij en verbazingwekkend genoeg zijn er 93 jaar na dato nog steeds dergelijke clubjes die op het gemeentelijk, en zelfs op het landelijk, pluche plaats nemen. Clubjes zonder leden, zonder besturen - met voorzitter, secretaris en penningmeester - die rekening en verantwoording horen af te leggen op vergaderingen, clubjes die in feite een aanfluiting zijn voor de democratie zijn, terwijl ze tegelijkertijd beweren de echte stem des volks te zijn. Hoe komt het dat de Nederlandse kieswet na 93 jaar - goed, ik trek de vijf oorlogsjaren er af, na 88 jaar, deze ongein nog steeds mogelijk maakt?
23.2.14
Bugatti
Ettore Bugatti kwam op op zeventienjarige leeftijd in dienst van de Milanese firma Prinetti & Stucchi, die, begonnen als fabrikant van naaimachines en fietsen recentelijk, wij schrijven de laatste jaren van de negentiende eeuw, het motorisch pad betreden had met de bouw van driewielers met een De-Dionmotor. Ettore voegde een tweede De-Dionmotor toe en begon lokale races te winnen, vervolgens ontwierp hij een vierwielig voertuig met vier motoren: twee voor de achteras en twee achter de achtteras. Van de tweemotorige door Bugatti bereden Prinetti & Stucchi heb ik geen modelletje kunnen vinden, dus zat er niets anders op dan er zelf een te bouwen.
Rhythme
Eerder schreef ik over het blad Rhythme en de jaarlijkse poll. Mijn ingevulde poll heb ik in 1958 niet opgestuurd, om eerlijk te zijn, ik heb nooit een Rhythme-poll opgestuurd, maar die van 1958 ligt nu voor me en ik ga mijn buitenlandse favorieten even melden. Mijn favoriete big band was het orkest van Duke Ellington en omdat u vandaag - het is zondag - toch niets anders te doen hebt: meteen maar een heel concert uit dat jaar, waarin Duke zelf de nummers aankondigt. Bij oude stijl orkest heb ik Wilbur de Paris ingevuld, hier met een uitzonderlijke solo op mondharmonica door drummer Wilbert Kirk, favoriete baritonsaxofonist was Cecil Payne (foto), hier met Kenny Dorham op trompet in "Groovin' High" onder miscellaneous staat Cy Touff, een West-Coast-bastrompettist, hier vermoedelijk met Richie Kamuca op sax in "Tough Touff".
22.2.14
1938
Ik moet me even bezig houden met de haute volée in de provinciën van ons land in 1938. Ik bedoel de heaugmeaugenden: de commissarissen - ik typte mis en op het scherm verscheen vommissarissen - der konigin (gaarne zonder tweede n, want dat zal destijds de correcte uitspchaak geweest zijn) in de elf provinciën: van de elf hebben acht een adelijke titel: jonkheer, baron enzeau, het resterende drietal heeft toch eauk wel een naam die er zijn mag: Linthorst Homan, Van Rijckevorssel en Van Sonsbeeck. Sake Minnema en Oege Smit waren er in ieder geval niet bij.
Bugatti Type 53
Opnieuw een Bugatti zonder de voor het merk zo kenmerkende hoefijzervormige radiateurmantel, het Type 53 uit 1932, waarvan er maar drie zijn gebouwd en waarmee Louis Chiron in dat jaar het record brak van de "hill-climb" in La Turbie, een iets meer dan zes kilometer lang bergcircuit in de Alpes-Maritimes. De vierwielaangedreven wagen was een ontwerp van een voormalig Fiatingenieur Giulio Cappa, die collega Antonio Pichetto naar Moslheim stuurde om bij de bouw van de auto behulpzaam te zijn. De 4,9-liter motor was dezelfde als die uit de Type 50 en Type 54. Een groot succes was Type 53 niet, de auto was buitengewoon moeilijk te besturen.
21.2.14
Bugatti Type 56
Het lijkt in niets op een Bugatti, toch is het er één, het Type 56, gebouwd als persoonlijk transportmiddel voor Ettore in de fabriek in Molsheim, maar toch met het achterliggende idee dat het electrische wagentje met zes zesvoltsaccu's van 100 amp/u. in de handel kon worden gebracht. De auto had een kenteken en kon dus ook buiten het fabrieksterrein worden gebruikt. Ik heb een foto gezien waarop de wagen in een Parijse straat geparkeerd staat. Met de handle rechts werd de snelheid geregeld, de maximale snelheid was ongeveer 28 km/u.Het wonderlijke is dat Bugatti teruggreep naar het model van een populaire Amerikaanse auto uit 1902, de Oldsmobile Curved Dash Runabout (foto onder), die niet door electra werd aangedreven maar met een ééncylinderbenzinemotor met een inhoud van 1,6 liter.
20.2.14
Lokale Ongein
Eastermar naar keuze te wijzigen in Veendam, Bussum, Donderen, Velp, Stad aan het Haringvliet, Kockengen, Gulpen, Sint Maartensvlotbrug, enz. enz.
20 februari
Eerder schreef ik een paar regels over de jaarboekjes "Wie wat waar?", j.l. dinsdag vond ik een ontbrekend deeltje: 1939, op de markt in Baarn. Ik kon niet nalaten het aan te schaffen en keek net wat er vandaag 76 jaar geleden plaats vond. Ik citeer - zonder afkortingen, die soms lastig te ontcijferen zijn - "Eden treedt af. Chamberlain bukt voor Mussolini. Hitler houdt 3 uur lange rede in de Kroll-opera: nimmermeer naar Genève terug. Wij eischen koloniën enz. Halifax zal Eden opvolgen."
Het jaar dat beschreven wordt loopt van October 1937 t/m September 1938, dus het huwelijk van prins B. valt er net buiten, toch is het interessant te melden wat prins B. in het laatste deel van 1937 en het eerste deel van 1938 zoal uitvoert: op 23 October wordt hij t.g.v. het zesde lustrum van Koninkllijke Nederlandsche Vereeniging voor Luchtvaart benoemd tot eerevoorzitter, op 6 November verleent hij in het paleis Noordeinde voor de eerste maal audiëntie, 29 November: Prins B. en hofjager Spek bij autobotsing op Muiderstraatweg gewond, 23 december: viert in intiemen kring het Kerstfeest in het Burgerziekenhuis, 5 Januari: naar het paleis Soestdijk terug, 4 Maart: Minister Steenberghe installeert den nieuwen Economische Raad in tegenwoordigheid van Prins B. 9 Maart: Prins B.en Prins Aschwin te Londen aangekomen. 11 Maart: Prins B. en Prins A. uit Londen vertrokken. 30 Maart: Prins B. in gezelschap van Prins A. tot herstel van gezondheid naar het buitenland vertrokken. 22 April: Prins B. ten paleize Soestdijk van buitenlandsche reis teruggekeerd. 9 Mei: Prins B. met gezin in Den Haag aangekomen. 31 Mei: Prins B. woont jaarvergadering van de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen bij. 28 Mei: Padvinders defileeren in Den Haag voor Prins B. 25 Juni: Prins B. bezoekt Olympischen Dag in het Amsterdamsche stadion. 3 Juli: Prins B. bezoekt kamp van Christelijke studenten bij Nunspeet. 6 Juli: Prins B. brengt officieel bezoek aan Groningen. 14 Juli: Prins B. brengt met echtgenoote onofficieel bezoek te Brussel aan Koning Leopold. 21 Juli: Prinselijk gezin naar Heiligendamm* in Mecklenburg vertrokken. 8 Augustus: Prinselijk gezin teruggekeerd. 15 Augustus Prins B. met echtgenoote voor autoreis naar Duitschland** en Italië*** vertrokken. 17 September: Prins B. wint derden prijs in Rallye Paper van Amersfoortsche rijschool.
* Geliefd vacantieoord van de heren A. Hitler en J. Goebbels (foto genomen in Heiligendamm).
** Thuisland van de Führer aller Germanen, de heer A. Hitler.
*** Thuisland van dat andere zwijn, de Duce, de heer B. Mussolini.
Vive la République 4
Inmiddels zijn alle viermotorige Bugatti-autorails de revue gepasseerd: de "Présidentiel", het enkelgelede en het dubbelgelede treinstel, maar er zijn nog drie andere types te melden: de WLG court, de WLG allongé en de WLG surallongé, alle met twee motoren. De court had een lengte van 19 meter 30, de allongé een lengte van 21 meter 37 en surallongé een lengte van 25 meter 33. De dertien type court werden in 1935 afgeleverd. Vijf aan de État, twee aan de A.L en zes aan de PLM, de achtentwintig type allongé vanaf september 1935 en in 1936. Achttien aan de PLM en tien aan de État. De zesentwintig type surallongé verlieten de fabriek in Molsheim vanaf eind 1936 tot in 1939.
Vijftien aan de État, één aan de A.L, tien aan aan de PLM en twee aan de in 1937 geformeerde SNCF. Ook met deze autorails werden records gebroken, een kersverse allongé deed op 16 december 1935 de 504 kilometer tussen Straatsburg en Parijs - met Jean Bugatti (!) op de bok - in drie en een half uur, d.w.z. met een gemiddelde snelheid van 140,65km/u.
In de jaren dertig rolden er heel wat bijzondere auto's uit de Bugattifabriek, maar zonder de productie van de autorails had Ettore het hoofd niet boven water kunnen houden.
19.2.14
Vive la République 3
Terwijl de État tot 1935 moest wachten op de bestelde aanhangrijtuigen onderzocht een andere Franse spoorwegmaatschappij, de P.L.M. of het mogelijk was een snelle dienst tussen Parijs en Lyon te openen met gelede Bugattitreinnstellen waar plaats was voor 74 eersteklaspassagiers. Omdat het zicht te beperkt zou zijn voor de machinist werd de kiosk op de "Double" hoger geplaatst. Op 25 mei 1934 werd het treinstel tijdens een rit van Parijs naar Lyon aan de pers voorgesteld. Maar wat met twee gelede rijtuigen kan, kan ook met drie en dus bestelde de État begin november 1935 twee "Triples", die medio 1936 werden afgeleverd. Hier onder mijn model van de "Triple" van de État dat ik in gedeelten heb moeten fotograferen. Na de État bestelde de Alsace-Lorraine vijf "Triple"-treinstellen. Een "Triple" van de État had 144 zitplaatsen, die van de AL 131. De maximale snelheid van een "Triple" was 140 km/u.
18.2.14
ProRail
Er is wel eens een ogenblik dat ik me afvraag of ProRail wel zo voor de spoorstaaf is als de naam zegt, maar er zijn ook momenten dat mijn hart juicht als ik zie waar het nijvere infrastructuurvolkje mee bezig is. U bent op de hoogte van het feit dat de exmajesteit terugkeert naar haar vorige woonte in Lage Vuursche. Het dichtstbijzijnde spoorstation is Baarn en daartoe is ProRail nu al maanden doende de koninklijke wachtkamer aldaar te restaureren, want wij weten allen dat de Oranje-Nassauers verwoede treinreizigers zijn. Daarom een driewerf hoera voor ProRail, een bedrijf dat weet waar de prioriteiten horen te liggen.
Vive la République 2
De "autorails" waarin president Lebrun zich verplaatstste had er drie uur en vijftien minuten nodig om van Parijs Saint-Lazare Cherbourg (372 kilometer) te bereiken, omdat een snelheidsbeperking gold van 130 km/u., maar er zat natuurlijk meer in en op 24 october 1934 werd een recordpoging gewaagd, helaas werd de gedroomde snelheid van 200 km/u. niet bereikt, maar 192 km/u. was zeer respectabel, vooral als men bedenkt dat die snelheid op een gewoon baanvak, tussen Le Mans en Connerré, werd behaald. Maar een capaciteit van slechts achtenveertig reizigers is natuurlijk bedroevend en al gauw ontstond het idee om een motorloos aanhangrijtuig met dezelfde vorm achter de Présidentiel te hangen, de ruimte waarin de vier Royalemotoren stonden konden voor bagage worden gebruikt. Het aanhangrijtuig kreeg geen bestuurderskiosk. Een totaal van vijf aanhangrijtuigen werd aan de État geleverd. De Bugatti's deden dienst op de baanvakken: Parijs - Trouville, Parijs - Rouen - Le Havre, Parijs - Dieppe en Rouen - Le Mans.
17.2.14
1959
In de jaren vijftig kon je in Nederland nog Franse autobladen kopen. En jazzbladen, zoals "Jazz Hot" en "Jazz Magazine", maar soms was iemand me voor geweest en greep ik mis in de tijdschriftenwinkel aan het begin van de Haagse Wagenstraat en moest ik het doen met het vaderlandse maandblad voor jazz-, dans en amusementsmuziek "Rhythme". Ik heb een aantal - god mag weten waarom - bewaard. Ieder jaar organiseerde het blad een poll onder de lezers en zo weet ik dat in 1959 Malando op de vijfde plaats van de Nederlandse big bands eindigde, Frits Hotz op nummer zeven bij de trombonisten en Michiel de Ruyter (1926-1994, foto) met zijn VARA Radio Jazzclub (trouwens ook mijn) favoriete radioprogramma was. Michiel zorgde een jaar eerder voor een rel door een concert van de winnaar van de poll 1959 in de categorie "Oude Stijl Orkest", Chris Barber, in "Het Parool" neer te sabelen met de kreet "Barbertje moet hangen". Dat schoot collega-critici in het verkeerde keelgat en W. Nods (Haagse Courant), Bob Leenart (Binnenhof), J. Rosinga (Vaderland), Ton v.d. Horst (Volkskrant) en Eric Krans schreven een boze open brief. Het vijftal gunde Michiel zijn mening niet en eindigde de open brief met" "Waarde collega, op het gevaar nu hatelijk te worden, heb je zelf de portee van de uitdrukking "Barbertje moet hangen" begrepen toen je hem neerschreef? Of kwam je reeds op deze geestige woordspeling voorat Barber hier was en wilde je deze uitdrukking koste wat het kost in je recensie verwerken? Onzes inziens tekent juist deze uitdrukking nogal sterk de mentaliteit waarmede je je tot het schrijven van dit artikeltje had uitgerust. Overigens worden sommige Barbertjes niet gehangen, maar hangen ze zichzelf! We twijfelen er niet aan, dat het nimmer je bedoeling is geweest om in welke recensie ook willens en wetens te diskrimineren. Probeer, al was het maar om de kunst van gezond muzikaal beoordelen niet te verguizen, je recensies in het vervolg zodanig in te kleden - desnoods met behulp van boekjes over stilistiek! - dat er geen misverstanden ontstaan". Gelukkig heeft Michiel zich door de arrogante betwetertjes niet uit het veld laten slaan en heeft hij zich tot heel kort voor zijn dood ingezet voor die muziek, die aandacht verdient.
Vive La République
Ironisch dat de motor van de nauwelijks te slijten "Royale" uiteindelijk Bugatti zou redden, maar dan niet in een automobiel, maar in een railvoertuig: de "Présidentiel", want ondanks al het fraais dat in de jaren dertig uit de fabriek kwam, zonder de bouw van railvoertuigen had Bugatti het niet gered. De spoorwegmaatschappij État bestelde begin augustus 1932 twee prototypes en in april 1933 stond het eerste prototype op de rails, een zogenaamde WR (Wagon Rapide) met een lengte van 23 meter, met vier(!) Royalemotoren, 48 zitplaatsen en een "kiosk" voor de bestuurder op het dak. Op 30 juli 1933 opende president Albert Lebrun het nieuwe havenstation in Cherbourg, hij arriveerde per Bugatti WR, die vanaf die datum "Présidentiel" ging heten. Maar het zou niet bij dit type blijven.
16.2.14
1957
Bugatti Type 41 6
Het is misschien een tikkeltje verwarrend maar nummer 6, chassis 41150, kreeg eerder een carrosserie dan nummer 4 en 5. Het is duidelijk wanneer men nummer 5, de "La Royale" met de Kellnercarrosserie, met nummer 6 vergelijkt, nummer 6 oogt duidelijk archaïscher. Maar de wagen is wel duidelijk door Ettore ontworpen, want de lijnen van een koets zijn herkenbaar. Ook de naam doet aan een door paarden getrokken rijtuig denken: "berline de voyage". Ook deze auto uit 1929 bleef in de familie, hetgeen het volgende eindresultaat oplevert: drie Royales verkocht en drie winkeldochters.
15.2.14
Una
Thaur ur fowk fa caa th' beastie abune a dug, a "slurfhondje", Ah loch tae caa th' beastie a fit a cheil, am "oormens".
Bugatti Type 41 5
Er waren vijfentwintig Type 41's gepland, tot nu toe hebben we moeten vaststellen dat er slechts drie zijn verkocht en daar zou het bij blijven: één "La Royale " aan Esders, één aan Fuchs en één aan Foster. Chassis 41100 was nog altijd in bezit van de Bugattifamilie inmiddels met een vijfde carrosserie. In 1932 stond chassis nummer 41141 op de Londense Olympia Motorshow met bovenstaand jasje van de gerenommeerde Parijse carrosserie fabriek Kellner* en een prijskaartje van 6500 pond. Ook deze auto werd niet verkocht en werd werd gebruikt door Ettores dochter L'Ebé.
*Kellner aan de Avenue Malakoff bouwde sinds 1860 koetsen voordat in 1903 overgeschakeld werd op autocarrosserieën.
14.2.14
Sid Ceasar
Woody Allen schreef voor zijn shows, Mel Brooks schreef voor zijn shows en Albert Einstein was een fan, ik heb het over de woensdag j.l. op 91-jarige leeftijd overleden comedygrootheid van de vroege Amerikaanse televisie Sid Ceasar, van wie ik een drietal sketches heb opgezocht: "Professor Houdini Von Hoffmeyer", "De pianist in zijn eerste Griegrecital" en "De Duitse generaal".
Subscribe to:
Posts (Atom)