We zijn van de Scheveningseweg via de Duinstraat op weg naar de Tweede Haven in Scheveningen, voor een café rookt een mevrouw een sigaret : "Wat een moppie, wat een leuk moppie!" Dat is noch tegen mijn vrouw, noch tegen mij, maar tegen Una, die zich zoals gewoonlijk verheugt vanwege de aandacht, zeker als een hand wordt uitgestrekt, waarin mogelijk iets lekkers verborgen kan zijn. De mevrouw gaat verder: "Zullen wel duur zijn zulk soort hondjes?" Het blijft daarna even stil, want in de regel willen mensen weten welk ras ze moeten invullen. Dit keer dus niet en de mevrouw vervolgt: "Hondjes met de staart omhoog zijn altijd duur!"
