Hij woande amper in Liwadden toen 'r 'n bryf kreech fan de nije bewoaners fan syn ouwe huus in Ryswyk: wat ze met de lege drabbelkoekenbuskes an musten, of se de beren by 't groatfuil sette konden want se pasten nut in 't asfat en of hij de buurfrou toestemming geven had om gerbera's in hun tuun te setten? Ach, ja 't waren gerbera's fanself, geraniums waren te gewoan foar 't wyfke. Hij had de minsen in Ryswyk mar efkes opbeld en seid dat er gin sprake fan toestemming was, mar dat se al jaren met plantplannen omkliemd had, de beren konden bij 't groatfuil, tenminste asse se nyt krekt adde drabbelkoekenbuskes op Marktplaats sette wuden. Dat laaste idee om de drabbelkoekenbuskes op Marktplaats te setten fiel as gods woard in 'n ouderling, se wuden hem selfs 'n persentaazje fanne opbrengst geve, mar dat 'r meteen afwimpeld. Suks hoefde nou oek weer nyt. In elk gefal had 'r dudeluk maakt dat 't met de buurfrou tussen har en hem allesbehalve oates en toates weest had, dat kwam oek omdat har kat foortdurend bij 'm inne tuun sketen had, toen 'r er wat fan seid had was 't anwoord: "Ach dat moet kunnen, daar zijn 't poezen voor".
