Oege Minnema had krekt 'n sjaal om en syn frijskieterke andeen om syn dageluks blokje om te gaan, wat nyt fan 'n leien dakje gong, want hij wu nyt anne rollator, dus hy hij stroffelde soa nou en dan en was oek al 'n paar keer oppe Eewal op syn bek fallen, toen er anbeld werd, wie kon dat nou godferdomme om kuttier over negenen op 'n saturdach weze? Welke kloatsak haalde 't in syn hassus om soa froeg bij 'n pensionneerde an te bellen? 't Bleek Ynte te wezen, nou fan Ynte had 'r geen ferlet, want die lul had de bek altiten in beide hannen en dan op 'n manier waar anderen gin broad fan lusten. "Must 's hoare juh", begon Ynte, "d'r is bran oppe Skraans en ik docht dat we dar maar even hene musten". Bran of gin braan oppe Skraans, maar d'r was gin denken an dat hij met Ynte, die d'r altiten flink de pas in had, naar de Skraans toffele su: "Gaastou maar allenich, das mij feulsten te fer. Ik haal amper de Preensentuun." "Koop dan oek 'n rollator, groate soech", sei Ynte. Suden juh soan overkommeling gin feech omme hassus geve, docht Oege, noemt mij 'n soech, is drie jaar jonger as mij en het twee nije heupen."
