Het is natuurlijk overal geprobeerd en al veel eerder dan pas na de Tweede Wereldoorlog: een autobus op rails. Prima idee, maar er is een maar, want je hebt of een keerdriehoek nodig of een draaischijf, want een bus rijdt nu eenmaal niet van B naar A achterstevoren terug. In 1946 koos de SNCF voor een autobus van de firma Floirat in Saint-Denis gebouwd op een vrachtwagenchassis van Bernard met een dieselmotor van dezelfde firma. In de practijk bleek de autobus op rails zuiniger dan een autobus op de weg, de Floirat op rails gebruikte per 100 km twee liter dieselolie minder en er was een ander voordeel: de Floirat op spoorstaven kon een aanhanger meenemen. Er werden twee prototypes gebouwd en vervolgens een kleine serie van acht stuks. Van de bij de railbus passende aanhanger werd één prototype gebouwd en vervolgens zes aanhangwagens. Het succes was dusdanig dat Floirat volgens hetzelfde principe railbussen bouwde voor Madagascar en Réunion.
