Veel te lang was er sprake van de grote smeltkroes, 'the melting pot' waar alle muziek in de Verenigde Staten in verdween en die geen ruimte liet voor de eigen klanken van immigranten en toen daar ten gevolge van de crash van Wall Street een grote crisis over Amerika denderde, was er helemaal geen plaats meer voor muziek uit Polen, Griekenland of van waar dan ook. Zo had ik het geleerd, zo stond het in de boeken. Maar het bleek niet waar, misschien dat er minder grammofoonplaten werden gemaakt voor Amerikaanse Zweden en Amerikaanse Hongaren om twee andere voorbeelden te noemen, maar ik was al een paar keer met de neus op andere feiten gedrukt, dus reed ik een tiental jaren geleden op zondagmiddag van Chardon naar Kirtland in Ohio, want in Kirtland zouden elke zondagmiddag Slovenen samen komen om polka te dansen. Ik reed Mayfield Road af, sloeg bij de drogist rechtsaf en stopte in Kirtland bij een, ja, wat het meest leek op een iets te luxueus gebouwde boerenschuur. Ik hoorde muziek en verdraaid het waren polka's. Gespeeld door een amateurorkestje en gezongen in het Sloveens. Niks geen smeltkroes, hier werd al bijna een eeuw de Sloveense cultuur hoog gehouden. En eigenlijk wist ik het ook wel, werd polkakoning Frankie Yankovic (foto) hier niet vlakbij in 1915 geboren? Ik was een jaar of dertien toen AFN Bremen en Bremerhafen elke woensdagmiddag om kwart over één een polkaprogramma uitzond, ik vond dat destijds voor de Amerikaanse soldatenradio vreemde muziek, Frankie Laine, Perry Como, Bing Crosby dat waren de namen die in 1949 opgeld deden.
Een paar dagen eerder was ik van Chardon naar Euclid, nog dichter bij Cleveland waar de Rock and Roll Hall of Fame vlakbij het Eriemeer staat, gereden om het polkamuseum te bezoeken. Natuurlijk heet het museum anders, het heet National Cleveland-Style Polka Hall of Fame, want hoe kon ik het vergeten er is verschil tussen de Cleveland polka en de Chicago polka of beter tussen de Sloveense polka en de Poolse polka. Een zoveelste bewijs dat zelfs de polka's niet in de Amerikaanse smeltkroes geëindigd zijn. In de pauze sprak ik in Kirtland met de muzikanten, mijn vragen buitelden over elkaar: waren ze alle vier van Sloveeense komaf? Welnee. Spraken de de twee met een Sloveense achtergrond nog Sloveens? Welnee. Maar elke zondag waren ze hier in Kirtland en werd er gedanst niet alleen door oud, maar ook door jong. De teksten van de liedjes hadden ze fonetisch opgeschreven.
