Königin Emma, ach ja, "onze" koningin Emma (1858-1934), het twintigjarige meisje dat met de zestigjarige koning Willem III (1817-1890) - bijgenaamd de gorilla - trouwde omdat er hoe dan ook een nageslacht moest komen. Willem was eerder getrouwd met zijn volle nicht Sophie von Württemberg (1818-1877), die voor drie zoons had gezorgd: Willem (1840-1879), Maurits (1843-1850) en Alexander (1851-1884). De gorilla was een notoire vreemdganger en in Zwitserland bijna gearresteerd wegens exhibitionisme. De echtelieden mochten elkaar niet en leefden tenslotte gescheiden van tafel en bed. De gorilla maakte iedereen - dus ook zijn oudste zoon - het leven zuur en weigerde toestemming voor een huwelijk met Mathilde van Limburg Stirum. De jonge Wilem vertrok naar Parijs, verjubelde zijn geld en werd tenslotte daar geen Prince d'Orange maar Prince de Citron genoemd. Hoe hij aan zijn eind gekomen, misschien in een duel, is nog altijd de vraag. Broer Maurits was al dood en Alexander was ziekelijk. Dus goede raad in zake de troonsopvolging was duur, de gorilla zelf wilde zijn bijzit, een Parijse operazangeres, die hij van te voren tot gravin zou benoemen, op de troon maar daar was de regering op tegen, dus ging de gorilla naar diverse Europese hoven (en dat waren er destijds nogal wat), op zoek naar huwbare dochters maar
hij stootte - vermoedelijk vanwege zijn reputatie - om te beginnen in Denemarken, zijn neus. Ook zijn rondgang
in Duitsland had geen succes, tot in Waldeck-Pyrmont waar hij Emma
opduikelde.
