Oldsmobile
Het zal er om spannen welk ervoermiddel in de vorige eeuw meer bezongen werd: de trein of de auto. In Frankrijk verscheen in 1998 een dubbel-CD met liefst veertig stukken muziek waarin de trein de hoofdrol vervulde, daar steekt ons "Boemeltje van Purmerend", maar mager bij af. Ik probeer me Amerikaanse spoorwegmuziek te herinneren, het enige wat me meteen te binnen wil schieten is "Chattanooga Choo Choo" van Glenn Miller, terwijl ik ogenblikkelijk een aantal werkjes gewijd aan de auto kan opnoemen, maar dat kan ook een deformatie zijn omdat op mijn treinenbaan geen Amerikaanse locomotieven rijden. Het allereerste aan autorijden gewijde Amerikaanse werkje is vermoedelijk "Come away Lucille in my Merry Oldsmobile" van Billy Murray uit 1905. Maar de hoogtijdagen komen later en in een paar ogenblikken noteer ik - uit mijn hoofd - "Mercury Blues" van David Lindley, "Hot Rod Lincoln" van Commander Cody and his Lost Planet Airmen, "From a Buick Six" van Bob Dylan, "Studebaker Song" van Warren Zevon (één van de weinige liedjes waarin de auto geen heldenrol vervuld), "Little GTO" van Ronnie and the Daytonas en "The Cadillac Song" van Johnny Cash. Het laatst genoemde, komische werkje brengt me tenslotte bij een groep die zich naar GM's topmerk noemde The Cadillacs met hun fraaie "Speedo".