Nee, niet Albert, maar een hier onbekendere Einstein. Het moet in 1987 geweest zijn. Ik zat op een terrasje in Tel Aviv op de
Dizengoff. Uit het café klonk een Grieks liedje, tenminste dat was wat
ik dacht. Maar de woorden waren niet Grieks. Ik wilde weten wie het
zong, want ik kon toch moeilijk een platenzaak binnenlopen en het gaan
zingen terwijl ik de woorden niet verstaan had. Ik vroeg de serveerster
wie de zanger was en ze schreef het voor me op een briefje: "Arik
Aynstayn". Ah, Arik Einstein. Op naar een platenzaak: een kwartier later
had ik een cassette in handen met zijn en Miki Gavrielovs "Shir HaShayarah". Jaren later kocht ik nog een paar CD's van hem, oa. die met kinderliedjes, waarop "Adon Choco". In november 2013 overleed Arik Einstein op vierenzeventigjarige leeftijd en
alhoewel hij buiten Israël een onbekende naam is gebleven werd hij daar
op handen gedragen. Bij een herdenkingsbijeenkomst in Tel Aviv waren naar schatting 10.000 mensen aanwezig. Arik was de zoon van
een toneelspeler en kreeg zijn eerste faam als
hoogspringkampioen in zijn jongensjaren. Behalve zingen was ook acteren
hem niet vreemd, dit is een
komische schets, waarin hij samen met Uri Zohar de draak steekt met de
immigratiegolven, waarbij iedere vorige golf neerkijkt op de volgende.
