De Falla

 

De eerste dertig centimeter  langspeelplaat die ik ooit kreeg, was die met Manuel de Falla's "El Somberero de Tres Picos", oorspronkelijk door de componist geschreven als een muzikale klucht, maar op verzoek van Sergei Diaghilev tot ballet  omgewerkt. Het ballet ging in 1919 in premiere, gedanst door "Les Ballets Russes" met een choreografie van Léonide Massine (Leonid Fyodorovich Myasin), de costuums waren ontworpen door Picasso. Tot mijn schande ben ik de grammofoonplaat kwijt geraakt, de hoes was fel oranje met een donkergroene letter (klaarblijkelijk heb ik een grafisch geheugen), het orkest was l'Orchestre de la Suisse Romande onder de directie van Ernest Ansermet, die ook de premiere had gedirigeerd. Ik heb het ballet nooit gezien, het schijnt weinig uitgevoerd te worden, de beide orkestsuites gelukkig vaker. En de muziek vind ik nog altijd fascinerend. Dit is de finale. Het bijzonder van Manuel de Falla's muziek is dat hij ogenblikkelijk herkenbaar Spaans is. Er is lange tijd een discussie geweest, ook in Rusland, of muziek internationaal d.w.z. aansluitend wat er elders muzikaal gebeurde, dan wel nationaal moest zijn.