Je zou hem de eminence grise van de Friese foklore kunnen noemen: Doede Veeman, een multi- instrumentalist, die niet alleen eigen liedjes schreef, maar ook zijn hand niet omdraaide voor een vertaling van Shel Silversteins "A boy named Sue" of "De begrafenis van Manke Nelis" omzette in "De begraffenis van Omke Wopke".