Laat ik nog een keer teruggaan naar het radioprogramma dat ik zo'n 25 jaar gelden maakte "De gezamenlijke zenders Peazens en Moddergat", een programma waarbij ik niet zomaar wat plaatjes draaide maar waarin ik associatief met muziek in de weer was en allerlei soorten muziek voorbij konden komen. Om de beginnen is hier " Fishin Blues'" van Taj Mahal. Mahal, echte naam Henry St. Clair Fredericks Jr., is een Amerikaanse bluesgitarist en zanger, maar tegelijk een muziekhistoricus, die graag pareltjes opduikt uit de Amerikaanse zwarte muziekgeschiedenis. Dan hetzelfde liedje dat anders klinkt in de bewerking van Amos Garrett en Geoff Muldaur, twee mannen oorspronkelijk uit het jugbandcircuit, maar hier op tournee in Japan. In feite was de jugbandmuziek uit de jaren zestig een herleving van de jugbandmuziek uit de jaren twintig, toen zwarte muzikanten door geldgebrek op een aarden kruik een bas imiteerden en op een washboard zorgden voor het geluid van een drum. In de jaren zestig waren de musici wit. Geoff Muldaur en echtgenote Maria keken ook terug toen ze "Dardanella" opnamen, een nummer dat in de jaren twintig voor de eerste keer op de plaats werd gezet. We zouden "Dardanella" een noveltynummer kunnen noemen, een slecht te vertalen term, maar die duidt op muziek bijvoorbeeld met een pseudo-oosterskarakter. "Dardanella' brengt ons naar Turkije en er bestaan een paar Turkse marsjes van befaamde componisten, deze is van Mozart en deze van Beethoven. Natuurlijk is de muziek van Mozart noch die van Beethoven Turks, het volgende stuk is wel gelijk Turks, gespeeld op klarinet en darbuka, een handtrommel. Een ander soort trommel vinden we in Ierland, de bodhran, bespeelt met één stok. Dat je helemaal geen instrument nodig hebt en toch kunt drummen laten deze Bakavrouwen horen, ze gebruiken een rivier als instrument. Veel mensen, allemaal op hun eigen trommel, we zijn in Japan. Heel stevige klappen, maar we draaien het om: één man op een drumstel, dus meer trommels tegelijk: Jo Jones Een andere, jongere Jo Jones, Philly Jo Jones, ook een drummer met Bill Evans aan de piano. Meer van Bill Evans, maar dan in driekwartsmaat: "Waltz for Debby". Tot slot geen wals maar een mars van de Weense walsenkoning, de "Radetzkymarsch", gespeeld door de Wiener Symphoniker onder leiding van Daniel Barenboim
