Bransle,
soms gespeld branle is een van oorsprong Franse dans uit de
Middeleeuwen, maar net als nu bleven dansen niet beperkt tot één gebied,
want in Schotland dook de dans op als brawl, in Italië als brando en in
Spanje als bran. De bransle staat op het repertoire van zowel musici,
die in - laat ik maar zeggen - de klassieke hoek thuishoren, als musici
die zich bekwamen in wat het folkloristisch repertoire genoemd wordt.
Een strikte scheiding kan gelukkig niet gemaakt worden, al zullen
musici uit de folkloristische hoek gauwer een bij de muziek behorend
costuum aantrekken, maar daar wordt de muziek niet beter noch slechter
van. Ik heb een aantal bransles bijelkaar gesprokkeld, eerst deze uit Bretagne, vervolgens eentje uit het centraal in Frankrijk gelegen departement Indre en daarna een bekende bransle, de Bransle des Chevaux, die via Engeland ook in Schotland belandde. Het is de vraag of Michael Praetorius (1571-1621) de Bransle de Royne
gecomponeerd heeft of hem gehoord en genoteerd heeft, maar eigenlijk
doet dat er ook niet toe, dankzij hem is de melodie bewaard gebleven,
Pieter van de Phaliezen (1510-1573), beter bekend onder zijn Franse
naam Pierre de Phalèze, was een Zuidnederlandse muziekuitgever en van
hem kennen we deze Bransle Gay. Dit is de Bransle de Village
van een anonieme zeventiende eeuwse componist uitgevoerd door een
groter Frans ensemble. Bijna tot slot, want hij mag natuurlijk niet
ontbreken, Jordi Savall (foto) met drie bransles uit Bourgogne. Poulenc componeerde in 1935 zijn Suite de Française, daarin twee bransles, eentje "de Champagne" en deze de "de Bourgogne".