UNA

 

Gister, laat in de  middag, hebben we Una, op de respectabele leeftijd  van zeventieneneenhalf jaar laten inslapen. Het lopen werd steeds moeilijker, al had zij de laatste dagen hulp van speciale schoentjes. Zij had al jaren last van een hartruis, daarop kwamen de laatste maand nierproblemen bij. Maar Una was een doorzetster. De schoentjes gingen zonder enig protest aan en ze wandelde er, nog steeds met de nodige moeite, mee door het huis. Ze was tien jaar bij ons en werd een bereisde hond, want reizen deed ze - per trein en auto - graag. Ze was onder meer in Unna, Bad Pyrmont, Trier, Koblenz en Lille. In sommige plaatsen meer dan eens. In het seniorenregister van de Nederlandse Cairn Terrier Club mocht ze niet worden opgenomen, ze  had geen stamboom, zo'n gedwongen stamboom heb ik ook niet, als zoon van een joodse vader en een Friese moeder.  Wij hadden aan Una een fantastische, bij tijd en wijle overenthousiaste hond.