Toen ik nog
een jonge hond was, dat ben ik niet meer, want ik ben nu
veertieneneenhalf, dacht ik dat de mensen in Frankrijk drie soorten
thee dronken, wij honden houden niet van thee, maar daar gaat het nu
niet om: liberthee, fraternithee en egalithee, dat laatste zou een soort
rooibos zijn en dat is natuurlijk helemaal geen thee. Later dacht ik
dat égalité met een type
wegdek te maken had: asfalt, glad en niet zo hobbelig als kasseien. Nu
weet ik dat het met gelijkheid te maken heeft. Nou daar mankeert het,
ondanks het feit dat het Europese Parlement in Straatsburg staat, in
Frankrijk nog al aan: het is alles mensdom wat de klok slaat, wij
honden worden fors achtergesteld. Achteraf heb ik best spijt dat ik geen
geel vestje had meegenomen, maar ja, dan was ik toch slechts een
eenzame protestant gebleven, al geloof ik dat het mensdom onder
protestant weer iets heel anders verstaat, maar jullie begrijpen hoop ik
wat ik bedoel. Ze hebben het in Frankrijk nog altijd over 1789 en ze
mogen wat graag de Marseillaise zingen, die trouwens in Straatsburg
geschreven is, maar van enige behoorlijke gelijkstelling tussen ons
honden en het mensdom is absoluut geen sprake. Dat is een schande of
zoals ze daar zeggen "c'est une honte". Wonderlijk dat dat laatste
woord zoveel op hond lijkt, dat kan geen toeval zijn.
Una Barquhar
(25.08.2019)
