Gister schreef ik iets over het Britse automerk Vauxhall, dat in feite al lang niet meer bestaat omdat het volledig veropeld is. De fabriek in Luton maakt de laatste jaren de Opel Vivaro en de Renault Trafic, weer zo'n typisch geval want wat 'badge engineering' heet. Wie in het Verenigd Koninkrijk een Vauxhallpersonenwagen wil krijgt een Opel met een Vauxhallnaamplaatje en het stuur aan de rechterkant. Vauxhall is zelfs niet meer leverbaar in Ierland, wanneer het merk in Nederland verdween, weet ik niet, maar het was ook redelijk onzinnig om twee, op de naam na, volledig identieke merken te blijven importeren. Vlak na de oorlog bracht Vauxhall nog heel eigen auto's op de markt en was het geen aanhangsel van Rüsselsheim. De auto's uit Luton waren vanaf 1906 altijd herkenbaar aan de canalures aan beide zijden van grille en/of motorkap en anders dan het gister gememoreerde vaderlandse autotijdschrift, dat suggereerde, dat het merk door GM zou zijn overgenomen om kleine wagens op de Europse markt te introduceren was Vauxhall bekend door zijn sportieve auto's, waarvan de in 1913 geintroduceerde 30/98 het meest succesvol was.
Een helaas koplamploze Vauxhall 1936, een naoorlogs model van Dinky Toys (30-D 3).
Een Vauxhall Cresta uit 1955, een luxe versie van de Velox.