Tegenwoordig is de kans groot dat er eerst een bestelwagenversie van een auto verschijnt voordat er een personenwagenversie op de markt wordt gebracht. Citroëns "Berlingo" is een duidelijk voorbeeld van die trend. Maar een eeuw geleden werd de omgekeerde weg bewandeld: de personen- was er eerder dan de bestelversie, dat gebeurde ondermeer bij deze Renault. We zien tevens hoe de wereld van modelauto's is veranderd. Het model van Renaults fameuze AG-1- taxi dateert uit het begin van de jaren zeventig en ziet er vergeleken met het recent verschenen Michelin AG-1-bestelwagentje knullig uit: om te beginnen heeft het incorrecte wielen, daarnaast is het samengesteld uit slecht passende plastic onderdelen. De echte AG-1 had een tweecylindermotor met een inhoud van 1205cc, een ongesynchroniseerde drieversnellingbak en een maximumsnelheid van 45 kilometer per uur. In Parijs was de taxi bekend als de G7, G3 of G2, dat kwam door de kentekens van verschillende taxibedrijven, de G7's (kenteken eindigend op G7) waren eigendom van de "Compagnie française des Automobiles de Place" (bekend als "Autoplace") en waren donkerrood, de G3's (kenteken eindigend op G3) waren eigendom van de "Compagnie Générale des voitures de Paris" en waren groen en de de G2's (kenteken eindigend op G2)" waren eigendom van de "Société Kermina Métropole". Veel taxi's zouden tijdens de Eerste Wereldoorlog worden ingezet om Franse soldaten naar het front te brengen en kregen toen de geuzennaam "Taxis de la Marne". Minialuxe, de maker van het taximodel, maakte ,net als de Renaultfabriek, ook nog een licht vrachtwagentje op basis van hetzelfde chassis. De Renaults hadden lange tijd een kenmerkende "kolenkitneus", omdat de radiateur achter de motor geplaatst was.
