1.11.11

Dagboek 6

Zoals ik gister al geschreven heb wordt er vandaag de dag bijzonder weinig meer gefloten, een heel enkele keer hoor ik nog iemand op zijn vingers fluiten, dat heb ik nooit geleerd maar mijn vader kon dat heel goed zelfs op twee manieren hij stak twee vingers tussen zijn lippen of hij maakte een rondje met zijn duim en zijn wijsvinger en deed hetzelfde, er waren vroeger ook kunstfluiters je had Jan Tromp en Ronnie Ronalde, van de laatste hadden we thuis zelfs een grammofoonplaat, de enigsten die nog op de vingers fluiten zijn mannen die hun hond uitlaten maar ook die sterven uit, ik bedoel de mannen, niet de honden. Nu is dat maar goed ook want vaak zijn dat mannen die hun honden niet aan de riem hebben en daar heb ik een hekel aan want dikwijls zijn dat hele grote honden die achter Van der Blaf aangaan en ik ben o, zo bang dat deze hem wat aan zullen doen. Die mannen denken dat ze hun honden met een fluitje kunnen dirigeren in plaats van met de riem. Nou ik heb al mee gemaakt dat zo'n grote rooddweiler op Van der Blaf aankwam, ik heb Van der Blaf toen gauw op de arm genomen maar toen moest dat secreet natuurlijk mij hebben, de baas van de rooddweiler kwam toen, het was hier om de hoek rustig aangelopen en zei dat hij af moest en bood niet eens zijn excuses aan. Ik heb toen gezegd dat hij de rooddweiler moest aanlijnen want dat zulks in de gemeenteverordening stond maar daarna zei hij: "Ach oud wijf, zeur niet". Op zulke momenten is de politie natuurlijk in geen velden of wegen te zien. Gelukkig heb ik de man en zijn rooddweiler daarna nooit meer gezien, waarschijnlijk woonde hij hier niet eens, maar wel de boel terroriseren, een woord waar zij het in de krant en op de televisie de hele tijd over hebben maar waar dus duidelijk helemaal niets aan gedaan wordt.

Archibaldina Kweuternuik