Vandaag tien jaar geleden op dit blog:
29.1.09
Rosmos
Bijtijden denk ik: ‘Ik zou ze eenliks
eens bellen moeten, dat nuivere spulletje in Den Haag.’ Maar ja men weet
hoe zuks gaat, men krijgt het rosmos tochs niet aan het apperaat.
Veelstens te druk met het redden van de banken en het zorgen dat de
mensen met spaarcenten op IJsland haar geld weerom krijgen. Wouter Bos
heeft geen tijd voor een slechtwegge weduwvrouw uit Rotsterhaule. Nee,
die moet het zelfs maar beschreppen. Wouter Bos zorgt allenig maar voor
mensen die geld op de bank hebben en de aandeelhouders van de ING. Mijn
schriele pensioen gaat niet omhoog, maar het gas en de elektra wel. Ik
hoor het hem al zeggen als ik er tegenover hem over kleien zou: ‘Maar
mevrouw Sinnema, u denkt toch niet dat ik soosjalist ben’.
Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule
Caudron
Omdat ik iets op wilde zoeken over de Franse vliegtuigbouwer Caudron,
pakte ik gister een lang geleden gekregen relatiegeschenk van Renault:
de geschiedenis van het Franse merk van 1898 tot 1965. Ik vond wat ik
zocht, maar ook iets totaal anders, dat ik vergeten was: de belachelijke
vertaling uit het Frans in het Nederlands, die sommige delen van het
boek totaal onbegrijpelijk maken. Over de Caudron 450 en 460 (tekening)
uit de jaren dertig staat er: ‘De toestellen zijn voorzien van
opmerkelijke technische snufjes: vleugels met een symmetrisch bol
profiel, die zeer dun zijn, luiken met binnenhoogvlak, “ontstellend”
kleine oppervlakte voor het richtingsroer, voor het stuur en van de
voorbreedte, uitlaatpijpen voor gas en koellucht, die rechtstreeks
worden gebruikt, enz. Zelfs de laksoorten worden zo gekozen, dat het
vliegtuig de lucht streelt, waardoor het gedragen wordt. De motor, die
meer dan 300 pk ontwikkelt, is een nieuwe “Bengali” met 6 omgekeerde
cylinders, luchtkoeling en compressors van 7,950 l. Het toestel wordt
voortgedreven door een metalen propeller met verstelbare
schroefdraadwikkeling, een supersonische snelheid en twee standen,
ontwikkeld door Ratier.’ Wie hier chocola van kan maken, mag het zeggen.
De Caudron 460 vloog voor het eerst in 1934 en op Eerste Kerstdag van
dat jaar haalde Raymond Delmotte een snelheid van meer dan 500km/u en
dat was een wereldsnelheidsrecord.
De hierboven afgebeelde Caudron G3 dateert uit de Eerste Wereldoorlog. Er was in het buitenland meer belangstelling voor het toestel dan in Frankrijk. Het was een buitengewoon populair opleidingstoestel, ongetwijfeld lag dat ook aan de lage prijs. Er schijnt in de Verenigde Staten nog een te vliegen, al ben ik daar niet helemaal zeker van, omdat de replica's daar welig tieren.
