Ooit was ik samen met Dick Verkijk in de DDR in een Tatra 603 onderweg, voor ons uit reed een
andere 603 met André van der Louw en Jan Nagel aan boord. Het was winter
en bar koud, maar in een enkel dorp draaide ik, wanneer zo'n typisch Duits, draaiend stoplicht op rood stond, het raampje open en liet ik, ter verhoging van de vervreemding,
op mijn cassetterecorder muziek van "The Rolling Stones" naar buiten
schallen. Ons kwartet was uitgenodigd door de National Rat des Nationalen Fronts, wat dat precies inhield weet ik niet meer, maar het
was allemaal wel heel officieel. Dick, die wat vasthoudenheid niet
onderdoet voor een cairnterrier als Una, onderging samen met ons een lofzang op
de "eerste boeren- en arbeidersstaat op Duitse bodem" door een
hotemetoot van de universiteit van Rostock. Na afloop van de jubelkreten
ging Dick op zijn onnavolgbare manier in de aanval: "Aber Herr
Professor, Sie haben doch nicht immer so gedacht". Waarop hij stelde dat
de man ooit de zegeningen van het nazisme had verkondigd. Er volgde wat
gemompel, dat er op neer kwam dat een mens toch van mening kon
veranderen. Alles goed en wel, stelde Dick, maar u was ooit lid van de
N.S.D.A.P. en ik heb hier zelfs uw partijnummer. Dat was pijnlijk en
Dick deed er nog een schepje bovenop met de mededeling dat Herr
Professor ook lid was geweest van het N.S.K.K. , het Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps.
