Klein en kloterig

Laten we er niet om heen draaien Una en ik zijn oud. Una is zestieneneenhalf en ik ben vijfentachtig. Respectabel, maar onze wereld wordt wel kleiner. Kon  Una een maand geleden, na een paar  vergeefse pogingen nog op de  bank  springen, nu lukt dat niet meer  en slaapt ze op de vloer  op een dekentje. Het centrum van het dorp haal ik niet  meer met mijn rollator, dus  gebruik ik de scootmobiel. Verhalen voor het blog moeten van anderman komen, maar anderman zie ik weinig meer, Goed, ik  kan wel vertellen dat ik eergister met mijn scootmobiel, bij het oprijden van de straat naar het tuinpad  met mijn scootmobiel, achterover  ben gevallen en vervolgens vijf minuten bezig ben geweest weer op de de been te komen, maar zoiets toont alleen maar hoe klein en kloterig mijn wereld er uitziet.