Marius B. sprak een waar woord toen hij zei dat het een absurd idee was
uit loyaliteit tegenover de heer Ozenfant geen andere hond te nemen:
want daar schoten de heer Ozenfant noch wij iets mee op. Dus ging ik op
zoek en verdraaid ik vond de enige cairnterrier in een asiel, in
Balgoy. De plaatsnaam was in eerste instantie oorzaak van een aantal
grappen, die ik hier niet ga herhalen. Luna, want zo heette ze was
zeveneneenhalf, kon mee in de auto en niet bij andere honden en had een
hekel aan katten, meldde het asiel. Ze zat er voor de tweede keer, de
eerste keer vanwege zeer ernstige ziekte van de eigenares, de tweede
keer omdat de nieuwe eigenares haar heup brak. Het bleek een
buitengewoon enthousiaste hond. We namen haar dus mee. Veranderden haar
naam in Una, want dat is een Schotse en dus beter passende meisjesnaam. We dachten haar net
als heer Ozenfant 's nachts in de keuken te kunnen stallen, maar Una
vond dat geen goed plan, ze brak de eerste nacht een paar keer uit en nadat
de keukendeur zodanig was gebarricadeerd (met schrijf-, naaimachine en
stofzuiger) dat van ontsnappen geen sprake meer kon zijn, besloot ze de
keuken rigoureus te gaan verbouwen. Ze slaapt nu 's nachts in een bench.
Katten beschouwt ze als groot wild waarop gejaagd kan worden en ze
vergeet alles zodra ze in de verte een kat ontwaart. Una ontsnapte toen
ik de krant uit de brievenbus haalde, zag een kat en zette de sokken er
in, pas twee straten had ik haar, nog zeer opgewonden, weer te pakken.
Ozenfant was echt een heer, poepte zeer discreet, Una doet het het
liefst wandelend, zodat haar keutels soms decimeters uit elkaar liggen.
Ze is een behoorlijk stuk groter dan de heer Ozenfant en haar blaf is
zeker een terts lager. Verder is het een echte cairnterrier:
nieuwsgierigheid staat hoog in het vaan.
(16.11.2012)
