Natuurlijk ben ik niet zo dom als een mol om op een blog in slecht Nederlands, doorspekt met Duitse woorden, een verhaal te vertellen: ik heb mijn relaas gewoon in het Duits geschreven en het vervolgens in goed Nederlands laten vertalen. Maar ja, je hebt raven en mollen, verschillen ook in intelligentie, moeten er zijn. Gisterochtend ben ik dus aangekomen, keurig verpakt in een doos, zonder gebruik te hoeven maken van de "service" van de Nederlandse Spoorwegen. Ik heb snel even geïnformeerd hoe het zit met de ravenstand in Nederland, welnu die blijkt nonexistant. Mollen zijn er echter met duizenden en toch is geen van deze in staat gebleken iets in fatsoenlijk Nederlands op schrift te stellen. Waarvan acte, zou ik voorzichtig, maar toch overduidelijk, willen opmerken. Ik begrijp heel goed dat je het als mol, met al dat onderaards gewroet, aanzienlijk veel moeilijker hebt als een vogel en zeker als een raaf. Maar dan zou je als mol je plaats toch moeten weten, maar nee hoor, Pauli kwettert er zonder enige schaamte vrolijk op los. Tot slot nog even dit, ik ga me niet bemoeien met de Nederlandse politiek, of mevrouw Faber nu naar Denemarken of naar Tonga gaat, het interesseert me geen bal, ik laat een verslag van haar escapades over aan Pauli.
Veel liefs, Sixtus.
