Vorige week zag ik weer een programma waar de vaderlandse actualiteitenrubriek zo uitmuntend in is: slachtoffer, straatinterviewtje, autoriteitje, pseudo-autoriteitje en hupsakee: tien minuten vulling waar de kijker geen donder mee opschiet. Dit keer ging het over de teloorgang van de CD-verkoop, maar het ook over het zakken van het Maaswater kunnen gaan. De teruglopende CD-verkoop is een mondiaal probleem sinds de opkomst van het downloaden. Wat mij interesseert hoe het probleem elders wordt opgelost. Is het dan zo moeilijk om bijvoorbeeld de correspondent in de Verenigde Staten te vragen hoe het daar zit? De keren dat ik in de V.S. ben weet ik precies waar ik naar toe moet om een CD te kopen: naar een boekhandel. Die hebben de CD in hun assortiment opgenomen, net als sommige dat met een Starbuckskoffiehoek hebben gedaan. De CD van de Silver Jews, een gezelschapje rond de schrijver David Berman, kocht ik een paar jaar geleden in een boekwinkel in Cleveland Heights, grote winkel, geen onderdeel van een keten en met vakkundig personeel.
