In 1991 was er een grote tentoonstelling in een park, vlakbij waar ik logeerde. Op zondagmiddag was er muziek en wonderlijk genoeg: het publiek was van alle leeftijden en het bleek alle liedjes te kennen, want er werd luidkeels meegezongen. Het was niet bepaald mijn favoriete muziek - een tikkeltje te sentimenteel - maar het fenomeen interesseerde me, dus ik bleef luisteren. De zanger was Joška Černý en dit lied is "Za tu horu" (Achter de heuvels).