Teloorwegen

Het schijnt nu zelfs tot in Den Haag doorgedrongen te zijn dat er iets mis is bij de Nederlandse Teloorwegen, een merkwaardig bedrijf met merkwaardige mensen aan de top. Toen er een aantal jaren weer eens iets fout ging bij het bedrijf, stuurde ik (als lid) een brief aan de redactie het maandblad van de NVBS (de vereniging waarin liefhebbers van treinen zich verenigd  hebben) waarin ik me afvroeg of het misschien niet verstandig was de directeur van het spoorbedrijf eerst eens te laten oefenen op het treinverkeer in Madurodam. Ik  ontving een brief  vol hel en verdoemenis van iemand die behalve in het bestuur van de NVBS ook een bureau had in het hoofdkantoor van het vaderlands treingenootschap met de vraag of ik me niet geneerde om zijn directeur zo te vernederen. Ik heb ogenblikkelijk voor de club bedankt, want  hier was duidelijk een dwaas aan het woord met twee petten op zijn lege schedel. De directeur in kwestie zette trouwens  zijn automobiel niet op de P&R in Bussum, maar kwam uit Laren aangereden en pootte zijn BMW -  zelfs na zijn pensionering -  pontificaal naast de  fietsenstalling en aan dergelijk gedrag maakt zich nu een andere spoorhotemetoot, die zich per Mercedes verplaatst, schuldig. Ik krijg  een mededeling van de Teloorwegen, waarin aangekondigd wordt dat ik voortaan per email over spoorse zaken zal worden geïnformeerd en wanneer ik dat niet wil, dat ik dan maar 'even' moet bellen. Even? Met zeven wachtenden voor me! Ik deel per gewone post mee dat ik mededelingen in mijn brievenbus wil en krijg natuurlijk geen antwoord. Want anders dan het personeel op de rails, heeft de directie maling aan  reizigers.