Natuurlijk wil ik
niet achter een rollator, maar de fysiotherapeut
houdt vol: “Loop nu maar eens tot achter in de gang.” Ik zet me wat mismoedig
achter het ding in beweging. “Doe het nou eens zonder.” Ik ga opnieuw op weg. “En?”
vraagt hij bij terugkeer, ‘wat ging het makkelijkst?” “Met de rollator”, moet ik
eerlijk toegeven. “Dan krijg je van mij één te leen!”
Het voorgaande
speelde zich een maand geleden af. Inmiddels heb ik een eigen rollator en is als ik buiten loop de eerste schaamte voorbij. Plotseling hoor ik bij een groep die me
eigenlijk vreemd was, niet alleen
wordt er geremd wanneer ik de straat wil oversteken, maar ga ik op andere rollators
letten, niet op de gebruikers maar op de apparaten zelf, ik ben nog niet zover, dat ik, zoals bij auto’s, de merken
uit elkaar kan houden, maar het is een eerste aanzet. Ik vraag me ook af wie de
eerste modelletjes uit
gaat brengen.
