Dymaxion

 

Hoe anders de Dymaxion er uitzag wordt duidelijk wanneer je de wagen naast een Packard uit 1932 zet.

Misschien moeten mensen buiten het automobielontwerpersgilde zich eens bezig gaan houden met auto's en komt er eindelijk een beetje onderscheid tussen het hedendaagse blik op  onze wegen. Architect en uitvinder Buckminster Fuller (1895 -1983) kwam in  1933 met de Dymaxion waarvan drie exemplaren zijn gebouwd, de wagens hadden voorwielaandrijving, besturing met het enkele achterwiel, een Ford V8-motor achterin en de carrosserie was grotendeels van aluminium. Uit de vin op de achterkant van het dak zou bij grote snelheid een grotere vin te voosrchijn komen waarmee de Dymaxion bestuurd werd.

Reïncarnatie

Toch opnieuw een voorgeïnrecarneerde van minister Faber gevonden: Katrien (bijgenaamd Trienke) van Simon Afkes (haar naam was nog niet bevestigd noch vastgelegd) uit Wartena die in  1812 meetrok als marketentster met het leger van Napoleon naar Rusland. Haar kompaan was de barbier Wynand Vandenpootelinghe uit Gent, die haar regelmatig  verhuurde aan een  rijke  boerenzoon uit Minnertsga. Vandenpootelinghe komen we in een latere reïncarnatie rond 1930 tegen als boer in Zuid-Afrika en is thans - hoe  toevallig - voorzitter van de Nederlandse Tweede  Kamer Martin Bosma. Het komt hoogst zelden voor dat reïncarnaties elkaar  meerdere maken ontmoeten. Trienke  en  Wynand besloten omdat ze zo dicht bij Moskou waren een bezoek te brengen aan het Kremlin, maar werden gesnapt, voor een rechtbank gesleept en  gefusilleerd.  Dit heeft hen in ieder geval, de barre terugtocht bespaard.

Marching

 

Het is de vraag of men zich in Japan de Amerikaanse herkomst herinnert van "Tokyo Bushi"- want dat is inmiddels de titel van "Marching through Georgia" - zeker is dat de compositie nog altijd repertoire houdt. Nu is het niet zo heel uitzonderlijk dat een melodie met een geheel nieuwe tekst opduikt aan de andere kant van de wereld. Het meest wonderlijke voorbeeld is het lied "La Rosalie" van de negentiende eeuwse Franse componist Pierre-Jean Boulanger dat het in 1957 tot het volkslied van Maleisië heeft gebracht.

Vian

Boris Vian (1920 -1959) zingt een "Italiaans" liedje en begeleidt zichzelf op een Mozzaniharpgitaar

 

Driewieler

 

Zonnestraal (maar dan in het Engels) is een, als je er even over nadenkt, toch wat wonderlijke naam voor een auto, trouwens Spijker mag er natuurlijk ook zijn en wanneer je puntjes boven de e van Citroën weghaalt en een Amerikaan vertelt wat citroen betekent, dan vindt hij lemon voor een auto bepaald geen aanbeveling. 

Wagenhals is ook een merkwaardige naam voor eeen automobiel, maar de eigenaar (in het Nederlands Waaghals) van de fabriek die het voertuig maakte heette nu eenmaal zo en het voertuig dat uit de Wagenhals Motor Co.-fabriek in Detroit rolde verdiende eigenlijk wel die naam, want met de tweecylinder ver en dwars voor  de vooras, aangedreven door een ketting op het ene achterwiel, week de auto behoorlijk af van wat men gewend was. Wagenhals maakte ook een electrische(!) motorbakfiets om goederen in de stad af te leveren. Er is zelf sprake geweest van een bestelling van duizend van die bakfietsen door de Amerikaanse posterijen, maar ik heb niet kunnen achterhalen of die order is gerealiseerd.

Heckel

 

De  sousafoon is niet uitgevonden door  Sousa, net zo min als  de sarrusofoon uitgevonden is door Sarrus maar de heckelfoon is in 1904 wel degelijk uitgevonden door Wilhelm Heckel (1856-1906). De heckelfoon is een dubbelrietinstrument met een respectabele lengte.

Locomotief 4

 

Een electrische lpocomotief die in vier series werd gebouwd tussen 1927 en 1959. Het prototype werd in  1927 uitgeprobeerd door de Italiaanse spoorwegen en in 1959 verscheen  de laatste, de 448ste. Ze hadden zes tractiemotoren  voor elke as 1, in 1997 verdwenen ze. De E.626.055 maakte deel  uit van de tweede serie en  werd in 1932 gebouwd door Officine Meccaniche wat betreft het mechanische deel,  het electrische deel  kwam van de General Electric Company. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de machine beschadigd en daarna werd de locomotief hersteld met delen van de vierde serie. De maximum snelheid was 95 km/u.

Banjo

 

Dat banjospeler Harry Reser in dit filmpje uit 1936 afdaalt op een enorme fles en evenals het orkest gekleed is in een costuum waarmee sneeuwstormen kunnen worden getrotseerd, heeft te maken met het feit dat hij gesponsord werd door het champagnemerk van de weduwe Clicquot en zijn orkest de 'Clicquot Club Eskimos' heette. Vraag me niet waarom, want deze fantastische banjospeler had zo'n gimmick niet nodig.

Woef

 

Zij zijn er echt nog: mensen met golden retrievers en als er een hond is, die in 2005 al niet meer kon, dan is het die okerkleurige snaak. Juist nu is het de beste tijd om van zo'n beest af te komen en komend voorjaar met een up-to-date-dog te verschijnen. Over die nieuwe pet straks meer, meer eerst een aantal possibilities om uw retriever te laten verdwijnen:

1. de hond laten inslapen bij de dierenarts, met de mededeling dat uw hond plotseling valse trekjes vertoont, hij heeft, en het zijn slechts twee voorbeelden, het kind van de buren of uw schoonmoeder gebeten. Het nadeel is dat aan inslapen kosten verbonden zijn.
2. de hond onder een valse naam wegbrengen naar een kennel in Drenthe, Zeeland of Limburg en het beest niet meer ophalen.
3. de hond tusssen twee en vier uur 's nachts achterlaten op een parkeerplaats langs de A1 in de buurt van Apeldoorn.
4. de hond op een verlaten bospad in Brabant aan een boom vastbinden, natuurlijk wel nadat u alle kenmerkende zaken, zoals riem en gemeentelijke hondenpenning, hebt verwijderd. Omdat uw hond waarschijnlijk gechipt is doet u er goed aan een aantal keren over de hond heen te rijden. Niemand zal het in zijn hoofd halen in de vormeloze vleesklomp die achterblijft naar een chip te zoeken.
En dan nu het grootste probleem: welke hond na uw vakantie in Barbados of een ander exotic place? Very much wanted en waarschijnlijk het komende half jaar nog steeds is de mopshond of pug, die, en dat is een niet te verwaarlozen fact, nauw verbonden is met de history van ons Oranjehuis. Op Wikipedia vond ik het volgende: "Toen Willem III van Oranje-Nassau en Maria II in 1689 naar Engeland reisden en in dat zelfde jaar de troon bestegen, werden ze door een groot aantal mopsen vergezeld. Niet alleen Willem III van Oranje-Nassau had een hart voor mopsen, ook Prins Willem van Oranje had een mopsje genaamd Pompey. Zijn mopsje Pompey, die overal met de prins meereisde zou het leven van Willem van Oranje hebben gered toen de prins sliep in zijn legertent in het Franse Hermigny, Pompey krabde en blafte zodat Willem van Oranje wakker werd en zodoende tijdig kon ontsnappen aan de Spaanse overvallers." Het lijkt mij, maar het staat u natuurlijk vrij zelf een naam voor uw mops te kiezen, hem of haar een naam te geven van een van de leden van de huidige koninklijke familie. Behalve het volgen van een trend, showt u op die manier ook zin voor tradition. Maar u kunt natuurlijk uit zogenaamde dierlievendheid ook een straathond uit Griekenland of Spanje importeren, natuurlijk: er zitten in Nederland ook honden in een asiel, maar het staat toch oneindig veel chiquer wanneer u uw buren kunt vertellen dat uw "Chiquita" een Madrileense achtergrond heeft.
Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.
 

BN-er

Doosje Haver wist niks, kon niks, kende niks, kortom ze was niks, Maar daar ging ze verandering in brengen nu ze eenmaal tussen het publiek van "Bar Laat" had gezeten, want dat smaakte naar meer en Doosje vond dat ze alles in zich had om ook een bekende Nederlander te worden om regelmatig te figureren bij  Pauw en Sophie. Ze schreef zich in voor wat ze zelf 'n reltiesoop noemde. Want als er ergens een weg voor vaderlandse roem open lag dan was het de reality soap. Doosjes, niet op haar achterhoofd gevallen, vriendin Lookje Knoffelen had haar van  te voren van advies voorzien: "Natuurlijk Doosje, jij en ik weten dat het om een hitsig programma gaat en eigenlijk weet iedereen dat. Daarom kijken de mensen er ook naar, maar nou komt het: jij weet dat er sinds Harvey Weinstein zijn vurige vingers en andere lichaamsdelen niet thuis kon houden er een Me Too-beweging is ontstaan, zodra een kereltje in de reality soap, waarin jij te zien bent, ook maar een vingertje naar je uitsteekt, trek jij als het ware aan  de noodrem en moet je zien hoe snel jij een BN-er wordt!"

 

Pacer

 

De oudste auto die ik gereden heb, was een in 1911 in Glasgow gebouwde Arrol-Johnston, stuur natuurlijk rechts  en rem- en versnellingspook buitenboord. De voetrem werkte alleen op de achterwielen, de handrem - die beter functioneerde - op de cardanas. Hij had net als een Renault uit die dagen een zogenaamde kolenktitneus en de radiateur zat achter de motor, wanneer ik de sokken er in zette, pakweg zo'n vijfenvijftig kilometer reed, dan spoot er heet water uit een piepklein gaatje in de radiateurdop over de voorruit. Maar dat was de enige klacht. Over de hierboven afgebeelde AMC "Pacer" uit 1977 heb ik veel  meer klachten, een vriend van me  had er een en ik heb heel wat keren achter het stuur gezeten en waarschijnlijk nog vaker de motorkap opengehad. Ondanks een forse zescylinder met een inhoud van 3802 cc was de wagen niet  vooruit te branden, een zijruit, niet in  U-profiel, maar simpeltjes, klaarblijkelijk vanwege de kosten, geplakt op het raammechanisme, die naar beneden viel en daarnaast een uiterst onbetrouwbare starter. De "Pacer" uitgebracht in 1975 was dan wel kleiner dan de doorsnee Amerikaan uit die jaren maar hij bood absoluut niet de oplossing voor de vanwege de oliecrisis nagestreefde zuinigheid. Vanwege het vele glas - het zicht rondom was boven alle lof - werd hij "the flyng fishbowl" genoemd.

Locomotief 3

 

Van deze locomotief zijn tussen 1906 en 1922  570 exemplaren gebouwd voor de Italiaanse staatsspoorwegen door verschillende Italiaanse firma's, waaronder Breda in Milaan,  Officine Meccaniche in Milaan en Napels en Ansaldo in Genua. De getoonde locomotief werd gebouwd door Officine Meccaniche in Napels. De serie is de meest bekende  door stoom aangedreven Italiaanse rangeerlocomotieven  en sommigen ervan bleven tot het begin van de jaren tachtig in bedrijf. De topsnelheid was 55 km/u.

Trein

Ons bereikte het  bericht dat minister Faber in een vorig leven als Chammertje Pattephoon overwegwachteres in dienst van de Staatsspoorwegen was in Grijpskerk. Haar plichtsbesef ging zover dat zij de overweg een kwartier voor de komst  van een trein sloot en deze pas weer opende tien minten na doorkomst van een trein.

???

 

Zec cylinders

 

Je zult de Teslarijders cadeau moeten doen die in de veronderstelling verkeren dat Elon Musk de electrische auto heeft uitgevonden, terwijl de eerste snelheidsrecords vanaf december  1898 tot 1902 op de kaart  werden gezet door electrische auto's, pas in laatst genoemd jaar werd die reeks gebroken door eerst een stoom- en daarna door een benzinewagen. Kennis van de geschiedenis van de auto  waarin de bestuurder zich dagelijks op pad begeeft is niet bijster groot, laat staan van de autogeschiedenis in zijn totaliteit. Terwijl de Britten er prat op gaan de constructeur van de eerste door een zescylindermotor aangedreven wagen te zijn, komt die eer toe aan de Nederlandse  "Industriële Maatschappij Trompenburg", die auto's fabriceerde onder de naam Spijker. De (afgebeelde) auto, speciaal ontworpen voor de Parijs-Madridrace, door Joseph Valentin Laviolette, had, behalve zescylinders, aandrijving op alle vier wielen, maar was te laat klaar om op de 24  mei 1903 te starten wedstrijd mee te doen. Achteraf gezien is dat maar beter, want die van stad-tot-stadrace werd in Bordeaux afgelast na een groot aantal dodelijke ongelukken. De Spijker bleef een enkeling en stond in december 1903 op een  tentoonstelling in Parijs  en begin 1904 in het Chrystal Palace in Londen.

  

Joechei

 

 en voort, en voort,  en voort

Familie

Een man, zijn echtgenote en zijn schoonzuster. De de oorspronkelijke Carter family, want de schoonzuster zou later met haar dochters onder dezelfde naam optreden. Eerste plaatopname van het trio man, echtgenote en schoonzuster op 1 en 2 augustus 1927, laatste in 1941, maar daarna nog twee jaar radio-optredens. Aanvoerder was Alvin Pleasant Carter, geboren in 1897 in Maces Spring (Virginia) in een zeer christelijk gezin, waar de viool als een duivels instrument werd gezien, zodat hij moest wachten met de aanschaf ervan tot hij op eigen benen stond en voldoende geld had verdiend met de verkoop van fruitbomen, A.P. (want met de afkorting van zijn voornamen werd hij bekend) trouwde met Sara Dougherty en het duo werd een trio door toevoeging van de echtgenote van A.P. 's broer Ezra J. Carter: Maybelle Carter-Addington, een uitstekende gitaar-, banjo en autoharpspeler. Het trio schijnt in de loop van hun carrière meer dan driehonderd plaatopnames te hebben gemaakt, dit is er één van, het fameuze "Wildwood Flower" en dit is een ander: "Bury me under the weeping willow tree".

(Op de foto v.l.n.r. Maybelle, A.P. en Sara).

 

Diesel

 

Wat doe je als je baan op de tocht komt te staan en ontslag dreigt wanneer je baas de werkzaamheden om economische redenen inkrimpt? Want dat laatste was het geval vlak na de oorlog in Frankrijk, 'cheminots' hing ontslag boven het hoofd omdat onrendabele lijnen werden opgeheven, om de doodsimpele reden dat een stoomlocomotief met een enkel rijtuig voor slechts een handvol passagiers  te veel geld kostte. Drie vakbonden, met als belangrijkste de communistische fédération CGT des Cheminots, deden gezamenlijk als Fédération Nationale de Cheminots (FNC)  een uniek voorstel: om banen voor hun leden te behouden werd de spoorwegfirma Billard in Tours opdracht gegeven een autorail te bouwen en op 20 november 1946 reed het prototype. Uitgerust met Panhard viercylinderdieselmotor en vierversnellingsbak was de maximumsnelheid 65 km/u. Er was slechts één klasse - derde - , maar er was wel (let even op vaderlandse teloorwegen) een WC voor de 51 passagiers (30 op banken, 13 op noodzittingen en 8 staand). De FNC-autorails reden door heel Frankrijk, de kortste afstand was Sarrebourg-Reding: 3 kilometer, de langste Avignon-Digne via Pertuis : 167 km. Op de foto twee gekoppelde FNC's

Locomotief 2

Opnieuw een locomotief uit het spoorwegmuseum in Lecce en opnieuw een  tenderlocomotief . Dit keer uit een serie van 84, ontworpen door Giuseppe Zara in 1904. De eerste reeks van 24 werd gebouwd door Maffei in München, de rest door Breda in Milaan. Getoonde machine komt uit de tweede reeks en dateert uit 1911 en deed dienst tot begin jaren zestig in de Apennijnen. De maximale snelheid is 70 km/u. Het is naast de 905.052 in het  Pietrarsa Spoorwegmuseum fet enige overgebleven exemplaar uit de  serie.  

Cultuur

In 2017 eindigde deze zogenaamde fradelhannes op de

eerste plaats tijdens de Drenthse Cultuurdagen in Assen. Het zich op een buitengewoon ingewikkelde manier verkleden als fradelhannes dateert uit de de tweede helft van de eerste eeuw na Christus en is daardoor één van Nederlands oudste volksgebruiken, naast het stûmstypeljen dat ieder jaar in het Friese Zwartewegsend rond de derde Augustus wordt gedaan. Bij het stûmstypeljen strijden de mededingers op handen en voeten, die alle vier in klompen zijn gestoken, met een hooivork in de mond om zo snel mogelijk een afstand van anderhalve kilometer af te leggen. Het stûmstypeljen is vermoedelijk drie weken ouder dan het fradelhannesen. De strijd over wat er eerder was is één van de oorzaken van een tot in onze tijd voortdurende twist tussen Drenthen en Friezen. Zelfs Pieter Jacobus Meertens (1899-1985), de bekende volkskundige, is niet tot een nauwkeurige datering kunnen komen en dus duurt de strijd nog immer voort.

Geen succes

 

Dat eind jaren vijftig tot de meest succesvolle jaren van Ford gerekend moeten worden is een misverstand, in de eerste plaats verscheen, zij het onder eigen  naam, de Edsel, zo ongeveer  de mislukking van een grote automobielfabriek van de twintigste eeuw. Dat de wagen Edsel - genoemd naar Henry Fords enige (in  1943 overleden) zoon - heette in plaats van de eveneens voorgestelde namen Mongoose Civique, Turcotinga en Utopian Turtletop was trouwens mooi meegenomen. 

Lincoln - Continental was inmiddels een zelfstandig merk - had zowel de "Capri" als vanaf 1956 de "Premiere" in de aanbieding. De "Premiere" was geen doorslaand succes als we de productiecijfers bekijken:

1956: 41531, 1957: 35223, 1958: 10275, 1959: 7851 en 1960: 6574.

Het afgebeelde model van de "Premiere" werd door Dinky Toys France gemaakt.

 

Buurtpreventie

Onze buurtpreventrice en PVV-propagandiste Clematia Snokhout zorgt er samen met Fluoride Bokkebal (rechts) dat er  geen vreemde torretjes, ruspsjes en kevertjes op onze speelweide komen.

 

Post

 

Een beetje raadselachtig deze Fiat van het postmuseum in Den Haag,  de wagen is bedoeld voor de postlichting en zou dateren  uit 1921 en zou tot 1929 in gebruik zijn gebleven. Vermoedelijk is een 501 S, die in 1921 in productie ging. De 501 S had een viercylinder motor met een inhoud van 1460cc. De maximumsnelheid was 92 km/u. Maar het kan ook een 1T zijn, een voor de PTT gewijzigde taxi, eveneens met een  viercylindermotor, maar met een grotere cylinderinhoud van 1846cc. Alleen de lampen begrijp ik niet, want die lijken niet electrisch, en die luxe hadden de 501 S en de 1T wel.

Locomotief

 

Terug naar Lecce en  het treinmuseum  daar, met deze in 1913 gebouwde tenderlocomotief in een serie van zes voor de Societa Anonima della Ferrovie Salentine.  De locomotief  heeft twee stoomdommen, redelijk zeldzaam voor zo'n  kleine Italiaanse stoomloocomotief met drie aangedreven assen. In 1931 kwam de locomotief in handen van de Ferrovie del Sud Est en in 1961 toen diesel stoom verving werd de machine verkocht aan een firma in de haven van Savona, waar hij rangeerwerkzaamheden verrichtte. Begin jaren zeventig werd hij verkocht aan een sloper die  hem doorverkocht aan een verzamelaar. Begin 2016 kwam de locomotief in handen van het museum en werd hij volledig gerestaureerd, zodat een locomotief behouden bleef die de lokale spoorwegen toont uit de jaren twintig van de vorige eeuw. De machine weegt 37 ton en heeft een topsnelheid van 55 km/u.

De Dietrich

 

De derde koplamp wijst op het feit dat deze autorails door de SNCF ook gebruikt werden voor grensoverschrijdend verkeer, want in Duitsland waren drie koplampen verplicht. De autorails in kwestie is een De Dietrich, uit de serie X-3701 tot en met 3720 gebouwd in 1949 en '50. De motoren, (ze hadden twee motoren), kwamen van Saurer. De maximumsnelheid was 120 km/u. en alle twintig deden dienst in het oosten van Frankrijk en hadden in 1958 Metz als thuisbasis, in 1975 werden ze uitgerangeerd. De De Dietrichs waren ingericht om 81 zittende passagiers mee te nemen.

Posted by wimbloemendaal.com at 8:31 AM

Hier

 

hier werken we aan uw terugkeer

 hier  hebben wij een bord voor de kop

Acht wielen

 

Ietwat ongewoon: een achtwielige personenautomobiel uit 1913 gebouwd door M.O. Reeves in Columbus, Indiana met de correcte naam "Octoauto", met drie gestuurde assen en gemaakt voor slechte, onverharde wegen. In feite was het een Overland met twee extra assen. Overland kwam uit Willys-Overland uit Toledo, genoemd naar John North Willys, een autodealer uit Elmira, New York, die de Overland fabriceerde in de Popefabriek, die in 1909 met de productie van auto's was gestopt.

Vervoer

 

GVB of voor de niet-Amsterdammers Gemeentelijk Vervoer Bedrijf, hier vertegenwoordigt met twee vooroorlogse foto's, waarbij ik nogal wat moeite had de wagennumers te lezen. Ik houd het op 253 (foto onder) en 306, die respectievelijk in 1913 en '14 in dienst kwamen en in 1955 en '54 werden afgevoerd. Wanneer de foto's precies werden gemaakt zijn, weet ik niet, mogelijk dateert de onderste foto - zie het bord voor de versierde bus - uit de periode, dat men probeerde de concurrentie van zogenaamde "wilde bussen" tegen te gaan. Ik denk dat de foto's uit de tweede helft van de jaren dertig dateren. De trams werden beide door Werkspoor gefabriceerd.

Winkels

 

Van al die winkelketens uit mijn jeugd is, geloof ik, alleen Albert Heijn overgebleven. De Gruyter met zijn 'Snoepje van de week' is al lang verdwenen. Maar je had ook zelfstandige kruideniers, die op één of andere manier een verbond vormden en soms nog vormen, zoals De Spar, met zijn prachtige, onvertaalbare Duitse slagzin: 'Kaufen beim Spar ist Sparen beim Kauf'. Je had de Vivo, de Centra, de Sperwer en de VéGé, laatstgenoemde stond voor VErkoops GEmeenschap, in 1938 opgericht en met begin jaren zestig zo'n kleine dertigduizend aangesloten zelfstandige winkeliers in de Europese Unie. Omdat de concurrentie hevig was verzonnen ze  acties, VéGé deed dat met lucifersdoosjes beplakt met schitterend getekende antieke auto's. Als ik me goed herinner waren de tekeningen van de hand van John Knaud, die op de Haagse Thorbeckelaan woonde en ook verantwoordelijk was voor de ontwerpen van drukwerk voor de Pionier-Automobielen Club. Ik heb hem een keer gesproken, omdat we beiden niet zo tevreden waren over een miniatuur-Duesenberg van DUGU. Maar de lucifersdoosjes waren het verzamelen meer dan waard.

Geen tijd

 

gezelligheid kent geen tijd

Viktor

 

Violetta Höt-Apotból, leidster van het Hongaarse vrouwenlegioen "Jézussal-Viktorèrt" (Met  Jezus voor Viktor), dat pal staat voor de christelijke beschaving en natuurlijk allereerst voor Viktor Orban.

Est

Dit is een bij de 'Est' in exploitaite zijnde Micheline Type 11. De viercylinderschuivenmotor komt van Panhard & Levassor en is gekoppeld aan een vierversnellingsbak. Het passagierscompartiment is 6.40 meter lang en 2.40 meter breed en heeft een capaciteit voor 24 passagiers. De maximum snelheid is 125 km/u en het verbruik ongeveer 1 liter benzine op 4 kilometer. Hoe klein de Micheline is vergeleken met een normaal spoorrijtuig blijkt uit onderstaande foto.

 

Crescent

 

De meeste mensen zullen de naam Gordini associëren met Renault en denken aan een opgepepte versie van de 'Dauphine' en de 'R8', maar de Italiaan Amédée Gordini begon zijn loopbaan bij Isotta-Fraschini en nadat hij in de jaren dertig naar Frankrijk was geëmigreerd, hield hij zich voornamelijk bezig met het opvoeren van Simca's, destijds Franse versies van Italiaanse Fiats. Na de Tweede Oorlog werden echte racewagens geproduceerd. Het modelletje van bovenstaande 2,5 liter uit 1954 werd wonderlijk genoeg niet in Frankrijk gemaakt, bijvoorbeeld door Solido, maar kwam uit het Grootbritse. Speelgoedfabrikant Crescent begon in 1922 en eindigde de productie in 1980.

Sixtus

 

Ik kende het gezegde "een vliegende kraai vindt altijd wat" niet, en aangezien een kraai een ver familielid is, dacht ik wat voor een kraai geldt, geldt ook voor  een raaf. En laat ik nu ook  wat gevonden hebben: een  oud fotootje. Ik heb er lang naar gekeken en kan maar tot één conclusie komen: dit is Marjolein van de Klashorst in 1948. Van de Klashorst, toen ze nog geen Faber heette en onderwijzeres was in nuttige handwerken, op wat toen een lagere school heette en meisjes leerde breien, sokken stoppen, knoopgaten maken en haken. Qua uiterlijk is minister  Faber niets veranderd, ik heb haar meteen herkend. Verder vernam ik uit betrouwbare bron, een kauwtje dat  mij  reeds eerder zaken uit de  PVV vertelde, dat Geert Wilders zich binnenkort zal latten besnijden opdat hij door de briet mila duidelijker zelf kan ervaren wat antisemietisme werkelijk inhoudt.

Trekker

Een Hanomagtrekker met een dieselmotor met een inhoud van meer dan acht liter. oorspronkelijk werden deze trekkers gebouwd voor de de Duitse Wehrmacht, maar na de oorlog werden ze gebouwd, zoals deze uit 1947, voor het Franse bezettingsleger in Duitsland.

Pauli 3

 

Gister zag ik op het verzien een wat schavig ogende Israëlier die hemelhoogjuichend ene heer Wilders  omschreef. Ik had nog niemals van heer Wilders gehoord maar dacht meteen dat moet de verloofde van vrouw Faber zijn. Ook zeer tegen  vluchtlingen, net zoals een  mollenvanger tegen mollen is. Er is dus een grote aanligheid tussen vluchtlingen en mollen. Schadelikheid, zegt vrouw Faber, die om het te proeven speciaal naar Denemark is gereisd en nu ook schilden op wil stellen. Zover heeft de mollenvanger het nog niet gebracht: schilden bij molshopen heen zetten. Ik moet er niet aan denken. Maar vrouw Faber is niet voor een kleintje vervaard. Alles goede, Pauli

Reactie

Ik ontving een reactie op de  foto's van de Citroën Ani, Opel Rocks-e en de Fiat Topolino:

Het is gruwelijk om te zien hoe autofabrikanten de ontwerpen en namen van schitterende en bijzondere ontwerpen van kundige ontwerpers van weleer opnieuw gebruiken voor nieuwe modellen. Deze hebben daar behalve de fabrikant naam werkelijk niets mee van doen en zijn doorgaans bijzonder lelijk en een affront ten opzichte van het oorspronkelijke ontwerp. Om er een paar te noemen, de Mini, de DS, de Fiat 500. Bah! In het elektrische circuit wordt nu de naam Ami misbruikt en Italië de naam Topolino. Jammer zo'n gebrek aan creativiteit in ontwerpen en het vinden van een passende nieuwe naam.

Hoogachtend,

Maupie Muilezel

 

Ami?

 

Het is redelijk absurd. Er verscheen een grappig electrisch autootje, waarvoor  Citroën de  oude naam Ami van zolder had gehaald. In Nederland bleek het autootje bij Citroëndealers niet leverbaar, maar uiteindelijk werd het wagentje leverbaar bij Opeldealers en in Italië rijdt het als Fiat.

 

Comfortabel 2

 

 Dit lijkt iets comfortabeler.

Lied 3

 

Comfortabel

 

Mijn oudste zoon was recent in Zuid--Italië, in Puglia om precies te zijn.  Hij bezocht  er o.a. een spoorwegmuseum, waar hij deze treinwagon bekeek. Heel comfortabel kunnen we de zetels niet noemen.

Lied 2

 

Volkslied

Ik geef toe het is even doorbijten, maar dan heb je ook wat, want het langste volkslied ter wereld schijnt het volkslied van Uruguay te zijn, alhoewel ik mijn twijfels heb, ons Wilhelmus met al zijn coupletten mag er ook zijn. Het volkslied van Uruguay heeft exact dezelfde "opera"-kwaliteiten als dat van Italië: mooie intro voordat de zang losbarst en vervolgens iets dat heel goed door Donizetti  op papier zou kunnen zijn gezet.

 

Hoor

 

Hör' mein Lied, Violetta,
hör' mein Lied, dass zu dir fleht.
Komm' herab in die Gondola,
komm' herab, es wird schon spät.