1939

Even geen aandacht voor Delage, Delahaye, Talbot Lago, Bugatti en de andere fameuze Franse automerken, maar voor de grote personenauto's van "gewone" merken als Renault, Panhard, Peugeot, Citroën en Berliet. Ze kwamen na de Tweede Wereldoorlog terug met kleinere wagens, behalve Berliet, dat zich tot vrachtwagenconstructie beperkte.

Renault had in 1939 zijn "Suprastella" met een achtcylindermotor met een inhoud van 5448cc, een open versie werd tot staatskaros bevorderd.

Panhards "Dynamique " (met de zitplaats van de chauffeur in het midden van de voorbank) uit 1936, kreeg in 1938 een versie "limousine six glaces", eventueel te krijgen met een grotere motor met een inhoud van 3834cc en vanaf 1939 met het stuur weer op de juiste plaats: links.

Peugeots 402 kreeg in 1938 een wat grotere viercylindermotor (2142cc), maar viel toch in een andere klasse dan de "Suprastella".

Citroën, dat oorspronkelijk een achtcylinder "conduite interieure" gepland had, verscheen in maart 1939 met een gelijknamige zescylinder met een inhoud van 2867cc, er werden 213 afgeleverd. De foto toont de kleinere viercylinder.

De "Dauphine" van Berliet had een viercylindertweelitermotor en weliswaar een eigen grille en neus, maar de rest van de carrosserie kwam van Peugeot.

KEF TIME

Richard Hagopian is een typisch voorbeeld van een muzikant in de Verenigde Staten die de muziek van zijn voorouders trouw bleef en nog steeds Armeense klanken hoog in het vaan heeft, dat gebeurde eerst in het prachtige feestorkestje de Kef Time Band met Hagopian op oud en Buddy Sarkissian op dumbeg, later solistisch met zoon Harold, eigenlijk violist, eveneens op dumbeg.

GENUA

Toen ik "trallalero" voor de allereerste keer hoorde, kon ik er niet genoeg van krijgen. Volksmuziek wordt vaak geassocieerd met het platteland, maar dit was muziek uit de grote stad: zang van de havenarbeiders in Genua. Ontstaan in de kroeg na het werk. De leidende rol komt van een tenor en de "falsetto', bijgenaamd "la donna" (de vrouw), er zijn twee baritonstemmen, van wie één "la chitarra" genoemd wordt, die een snaarinstrument imiteert en dan zijn er de bassen. Hier horen en zien we een vrij groot gezelschap (oorspronkelijk bestond zo'n koortje uit zes man) en net als bij de zang uit Sardinië staan de zangers in een cirkel.

Eerste Wereldoorlog

Tijdens de Eerste Wereldoorlog gingen Franse soldaten o.a. met Parijse taxi's naar het front, de Britten zetten o.a. Londense dubbeldekkerbussen in, maar ook Rolls-Royce leverde een bijdrage, niet alleen met personenwagens -  de fameuze "Silver Ghost" - maar ook lichte vrachwagens op basis van dat model, er waren een paar honderd Rollses aan het front. Bovendien was er een Rolls-Royce pantserwagen op basis van de "Silver Ghost", met dubbel lucht achter.

OVERLADEN?

Een goederenwagen met schuifdeuren van de Franse Estcompagnie. Wat ik me afvraag is of een in Reims ingeladen pakket voor La Rochelle in La Roche werd overgeladen in een goederenwagen van de P.O.-Midi, die het meenam naar Tours, om van daar uiteindelijk met de État de reis in La Rochelle te beëindigen?

Een man en zijn hond 7

gepubliceerd in de "BODE VOOR OMMEN EN OMMELANDEN":

 

uit de leggers van dierenasiel "DE OLIJKE BLAFFER": 

 

RUFUS

Aeolian maakte voor de zeer rijken in de Verenigde Staten aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw grote automatische pijporgels, voor de minder bedeelden werden kleinere orgels gefabriceerd, zoals deze Aeolian style D "Orchestrelle". We horen "Whistling Rufus", een cakewalk, die ook werd opgenomen door de band van John Philip Sousa.

DISRESPECT

U stemt op een politieke  partij, of dat lokaal,  provinciaal of nationaal is, u hebt de programma's vergeleken en uiteindelijk bepaalt u uw keuze, maar dan? Na drie weken, vijf maanden of anderhalf jaar besluiten één of meerdere fractieleden de partij van uw keuze te verlaten en  iets geheel nieuws te beginnen: een eigen partij te starten.  De enige juiste keuze zou dan zijn het pluche te verlaten, maar dat fatsoenlijk  besluit wordt in ons land hoogst zelden genomen: in feite een ondemocratische daad, want de kiezer heeft zijn stem immers niet op die  nieuwe partij uitgebracht en toont alleen maar disrespect t.o.v. de kiezer.

SPOREN

Ruim dertig jaar geleden zat ik in een bus die door het noorden van de  Sinai reed, ik keek  uit het  raam en zag de restanten van een spoorwagon. Vreemd, als je zoiets - in the middle of nowhere - uit het zand omhoog ziet steken. Teglijkertijd realiseerde  ik me dat  ik  vijftig jaar eerder zeer waarschijnlijk niet per bus maar per trein  vanuit Haifa via Lydda, Gaza, Rafa, El  Arish naar El Kantara zou zijn gereisd.

DUITSLAND

AIMUHROATSJUH

Zo'n uitspraak van "I'm a royal child" had ik nog nooit gehoord: aimuhroatsjuh, maar zo klonk het echt op de plaat van Reverend Kelsey, die ik in de jaren vijftig aanschafte. Een uiterst korte preek, want het moest allemaal op een 78-toeren-plaat en vervolgens barstte een handenklappende congregatie los, begeleid door trombone en piano in aanstekelijk gezang. Dat was andere koek dan hetgeen ik uit de vaderlandse kerken kende. De opnamen van de in Georgia geboren, maar sinds 1923 in Washington D.C. wonende Samuel Kelsey (met zijn Temple Church Of God In Christ) zijn tussen 1947 en 1951 gemaakt. Vanaf 1936 trad Kelsey op voor de radio, een paar blanke heren hoorden hem kort na de oorlog en stelden hem voor een aantal plaatopnamen te maken, waarvoor hij overigens nooit enig geld ontving. Filmopnamen van kerkdiensten zijn schaars en alhoewel een Franse CD met "I'm So Happy" december 1947 als opnamedatum geeft, heb ik de stellige indruk dat dit filmpje van Elder Lightfoot Solomon Michaux (foto) van voor de oorlog dateert. Ook hij maakte hij net als Kelsey naam door radio-optredens, maar daarnaast werd hij bekend door zijn armen- en daklozenzorg. Hij liet in Washington D.C. een appartementencomplex bouwen met 594 flats.

AUTO

Hij zal wel Salomon of Samuel geheten hebben, dat gebeurde wel vaker, per slot van rekening kon je maar beter niet met je joodse afkomst te koop lopen. Dus hij ging als Siegfried Marcus door het leven. Dat u hoogst waarschijnlijk nooit van hem  gehoord hebt, heeft alles met die afkomst te maken, want de in 1831 in Malchin (Mecklenburg) geboren uitvinder is door de nazis uitgegumd, want in ausradieren waren de “edelgermanen” letterlijk en figuurlijk meesters. Dat Marcus  heel wat patenten op zijn naam heeft staan en al heel vroeg een auto construeerde – al was het weinig meer dan een met een benzinemotor aangedreven handkar – staat dan wel in de Encyclopaedia Britannica, maar op last van de heersers over het duizendjarige rijk moest de uitvinding van de auto  worden toegeschreven aan de heren Benz en Daimler en diende Marcus uit Duitse naslagwerken te verdwijnen. Een later door Marcus ontworpen en door Märky, Bromovsky & Schulz  gebouwde wagen heeft meer het uiterlijk van een auto, hij had een anderhalveliterviertaktmotor, de topsnelheid was acht kilometer per uur. Op de foto de tweede Marcuswagen. Siegfried Marcus stief op 30 juni 1898 in Wenen.

PATROUILLE

De tweelingzusjes Ubbeltje en Zwaantje van der  Keimpen van de Farmers Defecate Force op patrouille in de omgeving van Houtigehage.

Een man en zijn hond 6

 

De achterpagina van 'Fjordene i Fjeldene inn!' wordt ingenomen door een advertentie van een hondenvoerbedrijf. Ik ben eens even gaan  narekenen wanneer ik een gratis puppy het mijne mag noemen, hetgeen ik overigens allesbehalve wens. Kasper eet ongeveer een kilo per dag, dus na honderd dagen heb ik 1 punt verdiend, als ik het goed heb, krijg na nijver sparen na zo'n 27 jaar een Norwegeranerpuppy. Bij mij krijgt de liefhebber zonder één punt gespaard te hebben gratis en voor niks Kasper mee. 

Er staat in het verenigingsorgaan van de Norwegeranerclub ook een advertentie in van

 "HODIE MIHI WAF TIBI", de hondenbegrafenisonderneming van ene Bram Rodzema, die een stijlvolle begrafenis of crematie regelt voor Norwegeraners eventueel omlijst door een stijlvol optreden van "The Voices Of Zealand" o.l.v. van Bea Rodzeman of met stemmige klanken van het "Ten Aken String Quartet". Met na afloop koffie en appeltaart en voor de medehonden een kleine verassing. Dat laatste woord bevat, naar ik aanneem, een drukfout want het moet met twee r's geschreven worden, tenzij het hier om een massale Norwegeranerverbranding gaat.

Na lezing van het blad heb ik mij met Kasper in de auto gezet, om hem, zoals ik Marga-Rina meedeelde, eens, na onze terugkeer uit Kokkola, fatsoenlijk uit te laten. Ik heb zo'n tachtig kilometer gereden, eerst over de snelweg, daarna over een breed assortiment van B-wegen en tenslotte over een bospad, dat eindigde bij, wat ik maar zal omschrijven als een enorm diepe zandbak. Ik heb aan een dichtbijstaande denneboom mijn altijd in de auto aanwezige sleepkabel vastgemaakt en ben vervolgens in de vier meter diepe put afgedaald en heb Kasper geroepen, die met zeer veel moeite in de afgraving afdaalde. Daarna heb ik mij langs de sleepkabel weer omhoog gewerkt, heb de kabel losgemaakt en ben in de auto gestapt en weggereden. Er zitten volgens mij voldoende konijnen in de kuil om Kasper weken in leven te houden. Tegen Marga-Rina heb ik bij terugkeer in Drachten gezegd dat Kasper in de buurt van Diever meende achter schapen te moeten aangaan en dat ik me daarom uit de voeten heb gemaakt toen ik zag dat hij een lammetje verscheurde. Ik vrees dus dat ik geen lid ga worden van Berendina Rodzemans eerst en enige Norwegeraner Ras Vereniging.

HAWAII

Dit leek me wel wat opbeurende muziek in sombere tijden: slack key, ukelele, Ledward Kaapana (foto) en Israel Kamakawiwo'ole (of Bruddah Iz), kortom Hawaii.

Presentielijst

Zwinderen, 28 juli 2020.

Aanwezig op de vergadering van de "Vereniging tot Instandhouding van de Koninginnedagtombola 31 Augustus te Zwinderen, opgericht d.d. 30 april 1948":

A.F. Slampernaut, voorzitter;

mevr. G. Lamstraal-Laser, penningmeester;

Drs.Th.L.H.U.M. van Stutten,  algemeen bestuurslid;

en de leden O. Pepernoot, P. van de Pomheuvel, mevr. S. Slampernaut-Vreugdevocht, mevr. K. Patje-Pejer, F. Tokkelink, S. Porkepijn.

Afwezig met kennisgeving:

F. Rammerink Fluym (secretaris), H. Rammerink Fluym, L. Rammerink Fluym, A. Triritomba  mevr. G.L. Tiritomba-Onderzettafeltje en mevr. F.O. Lazer-Oppenhuisen (laatstgenoemde namens de Nederlandse Spoorwegen).

CORNWALL

 

In Cornwall bestaat een gezegde: 'By Tre, Pol and Pen , so shall ye know Cornish men'. Richard Trevithick moet dus een man uit Cornwall zijn en dat klopt, hij werd op 13 april 1771 in Illogan geboren. Trevithick is de pionier van de hogedrukstoommachine en hij rustte twee rijtuigen uit met een dergelijke machine. Het eerste in december 1801 in Cornwall, het tweede in 1803 in Londen. We weten niet precies hoe het laatste rijtuig er uit zag, maar het wordt algemeen beschouwd als het eerste 'paardloze voertuig'. Het wordt gewoonlijk, zoals bijgaande illustratie toont, afgebeeld, maar hoe de passagiers in de 'London Road Carriage' kwamen is een raadsel.

GRRRRRRR

Wat was dat ook alweer voor hond in de film "The Wizard of Oz"? 

Juist, het kon alleen maar een intelligente hond zijn. Mijn soort dus: een cairnterrier. Dank u! Maar wat zie ik hier? Een dommig sukkelaartje van een mij onbekend ras in het jurkje van Dorothy. Schande, grrrrrrrrrr.

Una Barquahar

Sacred Steel

Tien tegen één dat u de pedalsteelguitar associeert met countrymuziek, maar  dat het instrument al een aantal jaren een opmars maakt in zwarte Amerikaanse religieuze muziek staat buiten kijf: "sacred steel" is de naam en goede vertegenwoordigers van het genre zijn Darick, Philip, Chuck en Carlton Campbell, de Campbell Brothers. Hier is hun versie van "Morning Train". Smaakt naar meer? Op het label Arhoolie verscheen hun CD "Sacred Steel on Tour".

Een man en zijn hond 5

Intussen heb ik 'Fjordene i Fjeldene inn!' in zijn geheel doorgenomen, het clubblad van de Norwegeraner Ras Vereniging telt twintig bladzijden, de helft daarvan wordt in beslag genomen door advertenties van neringdoenden in Zeeland, de meesten van hen wonen aan de Verlengde Osserweg en heten of Ten Aken of Rodzeman. Als ik er langer over nadenk, krijg ik het idee dat meneer Loverbeek uit Nieuwegein niet geheel ongelijk heeft. Hieronder volgt nog een pagina uit 'Fjordene i Fjeldene inn!', die me doet twijfelen of ik me met Kasper moet aansluiten bij de club van mevrouw B. Rodzeman, maar misschien zie ik het allemaal wel wat te somber in.

 

ONBEVOEGD

"Oikenoikum vlamarata tarama stiptanum hestopatrokium pututi vatatatami sokantrotiphium ippi falkflaksi effodomi."

Het bovenstaande, goede lezers, is volslagen - door mij bedachte - onzin, maar dankzij Google translate weet ik dat iets in het Marathi, een taal, die in de Indiase deelstaat Maharashtra wordt gesproken heb opgeschreven. Nooit geweten  dat ik die taal, gesproken door zo'n zeventig milioen mensen meester was, maar zo zie je maar, waartoe een mens in staat is. Maar wat schreef ik nu precies? Google translate geeft de oplossing.

"Oikenoikum wordt gebruikt voor het steriliseren van de hemofilie van de vatatatum soupantatothium ippi falkflaksi effodomi." 

Juist, ik beoefende geheel onbevoegd de geneeskunst.

Duesenberg

Achteraf gezien was het natuurlijk niet zo verstandig van Eric Lobhan Cord om in December 1928 een extreem dure auto in de markt te zetten, de Duesenberg J. Duesenberg een merk, dat hij in 1926 verworven had en geleid werd door de broers Frederick Samuel en August Duesenberg. Cord vond dat het tijd werd dat de Verenigde Staten een automobiel kreeg van de status van een Rolls-Royce, een Hispano-Suiza, een Minerva of een Isotta-Fraschini. Topsnelheid van de J in tweede versnelling was 143 km/u en in de hoogste, de derde, versnelling 186 km/u. Niemand kon bij de introductie van de J vermoeden, dat de wereld voor een dergelijke auto er een jaar later aanzienlijk minder rooskleurig uit zou zien. Toch is de J een aantal jaren in productie gebleven, vanaf 1932 aangevuld met de SJ, voorzien van een supercharger. Duesenberg ging samen met Cord en Auburn onder in 1937. Hoeveel J's en SJ's gebouwd zijn is niet helemaal zeker, maar meer dan vijfhonderd zijn het niet geweest.

Een man en zijn hond 4

 Het lijkt me een goed idee om U kennis te laten nemen van de inhoud van het clubblad "Fjordene i Fjeldene inn!" van de Nederlandse Norwegeraner Ras Vereniging en ik zal daartoe een aantal willekeurige pagina's, om te beginnen de bladzijden 1 en 2, hier onder plaatsen.

 

 

Aandraaien

"Wilt u de kopbouten en de duimschroeven even aandraaien?"

VOORLOPER

Wanneer de saqueboute trombone werd is moeilijk te achterhalen, in ieder geval is het instrument een voorloper van de schuiftrombone. Hier een viertal sackboute- (ook wel sackbutt) spelers, van wie een het basinstrument bespeelt, dat wonderlijk genoeg is uitgerust met een handvat aan de "slide". Het Slokar Quartet bestaat uit Branimir Slokar, György Gyivicsan, Wassil Christov and Armin Bachmann.

Standaardisering

Het was (en is) kostbaar om stoomtreinen te laten rijden en vanaf begin jaren twintig werden in Frankrijk pogingen ondernomen om met  benzine- en daarna ook met dieselmotoren uitgeruste railvoertuigen,  met name op kortere trajecten, spoorverkeer te onderhouden. Bijna iedere belangrijke autofabrikant had een autorails in de aanbieding, het was voor hen een poging het hoofd, nu het door de crisis qua autoverkoop tegenzat, boven water te houden. Bugatti had het bijvoorbeeld zonder de constructie van railvoertuigen in de jaren dertig niet gered. De grote verscheidenheid van materieel aangeleverd door die verschillende fabrieken zorgde voor problemen en bij de komst van de aaneensluiting van de diverse spoorwegmaatschappijen tot een geheel, de SNCF, in1938 onstond de behoefte aan een standaardtype autorails. Het  werd ontwikkeld uit de ADN van de Société des Arcéries du Nord van 1933 uitgerust met een zescylinderdieselmotor van de Maschinenfabrik Augsburg-Nürnberg (MAN), waarvan verschillende prototypes dienst deden bij de P.L.M., de PO, de Nord en de État. De toepasselijk genaamde "Standard" kwam vanaf 1936 op de rails, waarvan de meeste (39 stuks) naar het noorden gingen. De voor de bouw verantwoordelijke firma's waren de al  genoemde Société des Arcéries du Nord (ADN), de Compagnie Industrielle de Matéteriel de Transport (CIMT), de Société Nouvelle des Établissemenst Decauville, de Compagnie Française  de Matériel de Chemins de fer (CFMCF), de Société des Anciens Établissements De Dietrich, de Société de Bacalan en tenslotte Renault dat de twaalfcylindermotoren ging leveren. De versnellingsbak was een ontwerp vn de Schweizerische Lokomotiven und Maschinenfabrik in Winterhur. In 1939 waren er 57 "Standards" bij de SNCF in dienst, na de oorlog werden 54 ervan gereviseerd: de motoren werden vervangen  door sterkere Renaultmotoren (i.p.v. 265 300 pk), terwijl, omdat de koeling te wensen overliet, aan beide zijden op het dak extra radiateurs werden geinstalleerd. In 1958 was er 1 "Standard" in het oosten van Frankrijk op de rails, in het noorden waren dat er 52, ze verdwenen in 1970.

MG TD

Dat de Britten in 1949 in luid gejuich uitbarsten bij het verschijnen van de opvolger van de MG TC valt bezwaarlijk vol te houden:  de TD, een sportwagen met bumpers en zonder spaakwielen, viel niet in goede aarde. Toch was het,  zeker gezien de export naar de Verenigde Staten, een verstandig besluit, en voor de allereerste keer kon een MG ook worden afgeleverd met het stuur aan linkerkant. Dat er aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan nog kleine veranderingen, zoals op onderstaande foto te zien aan de radiatorgrille, konden worden aangebracht, is een kwestie van smaak. 

Een man en zijn hond 3

Het blijft een zeer verwarrende wereld voor een Norwegeranereigenaar, want ik ontving eveneens onderstaande missive van een mij onbekende heer uit Nieuwegein:

Zeer geachte heer Koker,

Van een kennis vernam ik de problemen met Uw Norwegeraner. Ik leef met U mee en ik kan mij Uw gevoel van onbehagen met Uw huisdier buitengewoon goed voorstellen, want ook ik had tot medio maart vorig jaar een Norwegeraner. Ik heb deze ten einde raad naar een asiel gebracht. Wist U trouwens dat, van de de ongeveer 350 in ons land aanwezige Norwegeraners, zeventig procent in een asiel zit? Inmiddels worden ze daar dan ook niet meer geaccepteerd, omdat dat zij daar waarschijnlijk tot het einde hunner dagen zullen moeten verblijven, want de Norwegeraner staat, buiten het clubje rond mevrouw B. Rodzeman, bekend als de mafioso onder de honden. Onopvoedbaar, met een misdadige inborst, die zijn gelijke onder de blaffende viervoeters niet kent, wat het kynologentuig ook moge beweren. Maar er wordt door dit - excusez le mot - hondenkennerrapalje grof geld aan deze misbaksels verdiend middels oprichting van allerlei instituten met fraaie, pseudo-wetenschappelijke namen als kynologisch opvoedkundig- en relatie-adviesbureau. Ik geeft U de raad noch met deze instituten, noch met de zogenaamde vereniging van mevrouw B. Rodzeman in zee te gaan, want laatstgenoemde opereert weliswaar zogenaamd als voorzitster van een vereniging, doch in feite gaat het om een stichting, waarin U, noch enig ander "lid" iets in te brengen heeft. Mevrouw B. Rodzeman – Barkenstein is voorzitster van de eerste en enige Nederlandse Norwegeraner Ras Vereniging (NNRV), haar echtgenoot Barend secretaris-penningmeester en haar dochter Beverley lid van het bestuur, met zijn drieën bestieren zijn niet alleen de zogenaamde vereniging, maar ook de grootste Norwegeraner kennel in West-Europa, terwijl Beverley onder de achternaam van haar echtgenoot, ene Bas ten Aken, de logopediste uithangt, van wie de Norwegeraner in een week zou kunnen leren blaffen. Onzin, meneer Koker, een Norwegeraner valt niets te leren! Dat verhaal over een zingende, Griekse, door zijn baas op bouzouki begeleidde Norwegeraner, behoort net als alle andere verhalen van mevrouw B. Rodzeman tot de fabels, in dit geval, naar ik veronderstel, van Aesopos. Inmiddels heb ik even een blik op de kaart van Friesland geworpen en ontdekt dat zich iets ten Zuiden van Drachten rond Beetsterzwaag uitgestrekte bossen bevinden. Wat let U, waarde heer Koker, om Uw Norwegeraner met een stuk touw aan een boom te binden en U vervolgens razendsnel uit de voeten te maken? In deze tijd, met de coronacrisis, kunt U Uw geld waarachtig wel beter besteden dan aan een Norwegeraner, neemt U dat alstublieft van mij aan.

Met compassie en hoogachting,

S. Loverbeek, Nieuwegein.

De post, of hoe zulks tegenwoordig ook mag heten, bracht me net het door mevrouw Rodzeman beloofde clubblad. Ik ben nog niet tot lezen gekomen, maar ik wil mijn trouwe lezers de voorpagina alvast niet onthouden:

VERS FRUIT

 tijd  voor Spike Milligan

FRYSK

Las gister deze hartverwarmende woorden van  Janpier Brands in de "Leeuwarder Courant" over Blokkeerfriezen  en Farmers Defence Force:

,,Dat fyn ik ten djipsten ûn-Frysk. Hoe kinst dat no dwaan, de A7 blokkeare foar in oare minderheid.” Want dit is wat hij altijd heeft meegekregen over Friezen, terpencultuur, minderheden: ,,Datst solidêr bist mei oare minderheden. Frieze wiene de earsten dy’t de Feriene Steaten erkenden, dy’t har tsjin slavernij yn Suriname kearden. Omdat wy witte hoe’t it is, om allinne te stean as minderheid. Doe mei dy blokkade, doe snapte ik der neat mear fan.” 

Wat hem vooral ergert, is dat zulke groepen op de loop gaan met de Friese identiteit en de symbolen daarvan - je krijgt soms bijna een rare smaak als je een Friese vlag ziet wapperen. ,,Dy aksje fan dy Boeren by Skearnegoutum, ‘Fryslân’ skriuwe mei trekkers: wat wolle se dêr mei sizze? Wat is harren ferhaal no krekt? Wy moatte dy Fryske identiteit werom kleme. Dy flagge is net fan jimme, dy is fan ús.”  

Een man en zijn hond 2

Ik schreef al dat Kasper een moeilijk opvoedbare hond is. Ik ben dan ook vanwege zijn gedragsproblemen een aantal keren met hem bij het HOB (Honden Opvoedkundig Bureau) in Leeuwarden geweest, waar een team van specialisten, onder wie een hondenpsychiater, zich over Kasper gebogen heeft. Bij het laatste onderzoek, vorig jaar augustus, hebben ze bij het HOB vastgesteld dat Kasper lijdt aan DADHD ( dog's attention deficit hyperactivity disorder) en hij krijgt nu dagelijks een aantal pilletjes cretilin (canine retilin) door zijn voer, niet dat het helpt, want nog altijd kan hij niet stilzitten, friemelt hij aan zijn staart, blijft hij op zij Norwegeraners blaffen (d.w.z. geluiden, die het midden houden tussen gorgelen en winden laten, uitstoten), vergeet hij waar ik zijn bal of zijn speelgoedmuisje heb heengegooid en luistert hij niet. De kwaal heeft zich tijdens onze afwezigheid alleen maar verergerd, want tijdens het uitlaten gisteravond begon hij, voordat ik mijn schepje en plastic zakje kon pakken, zijn uitwerpselen met zijn poten in het rond te vegen, zodat mijn broekspijpen in een mum van tijd besmeurd waren. Op dat moment passeerde een bekende medewerker van 'Omrop Fryslân', die meteen zijn pedalen stilhield en vreugdevol kond deed, dat hij over het gedrag van Kasper best ''n fleurich sankje meitsje koe".

Behalve dat ik met Kasper bij het HOB in Leeuwarden ben geweest, heb ik ook met hem het Regionaal Kynologisch Relatiebureau - het RKRB - in Groningen bezocht. Ik moest van de directrice van dat bureau een uur lang Kasper over zijn buik aaien onder het mompelen van "t komt allemaal goed" , terwijl wij - ik bedoel Kasper en ik - in een zeer grote hondenmand lagen. Marga-Rina gaat nooit mee, niet naar het HOB noch naar het RKRB, zij zegt dat zij geen enkele moeilijkheid heeft met Kasper. Nee, wanneer je mij constant opzadelt met Kasper en zelf geen hand uitsteekt, dan heb je natuurlijk nooit een probleem. Van een mevrouw in de wachtkamer van het relatiebureau in Groningen hoorde ik dat een vriendin van haar met een een zich misdragende Schwaermerbacher Rodelhund* veel succes had gehad door hem een zogenaamde rebirthingcursus te laten volgen. Maar daar ben ik - afgezien van de prijs: tien sessies à 120 euro - nog niet aan toe en ik vrees dat Kasper daar nooit aan toe zal komen.

*Van verschillende zijden ben ik door kynologen inmiddels op mijn vingers getikt: het is geen Schwaermerbacher Rodelhund, maar een Rodelbacher Schwaermerhund is mij verzekerd. Het is een in Noord-Italië in 1938 uit het kruisen van een St. Bernhard en een chihuahua ontstaan ras.

Eerlijk gezegd weet ik bijzonder weinig van honden. Meteen na de aankoop van Kasper, waar ik bijna tweeduizend euro voor betaalde, heb ik het boekje uit de reeks "Ken Uw Viervoeter" aangeschaft dat over de Norwegeraner handelt, waaruit bleek dat ik beter eerst het boekje à raison van 14,95 euro had kunnen kopen, voordat ik Kasper kocht. Een en ander had mij veel ellende kunnen besparen. Ik kwam er trouwens achter dat Marga-Rina op aanraden van een vriendin succesievelijk de hele reeks "Ken Uw Viervoeter" in de Openbare Leeszaal had doorgenomen en tot de slotsom was gekomen dat een Norwegeraner de hond voor ons was. Welnu, dat heb ik geweten. Inmiddels bedragen de kosten buiten voeding om zo'n kleine dertienduizend euro. Want de prijzen van HOB en RKRB zijn grotesk te noemen. Het is dan ook geen wonder, dat zowel de directeur van het HOB als de directrice van het RKRB in een BMW 7-serie rijdt.

Summa summarum weet ik dus weinig van honden en ik werd net weer eens op dat feit gedrukt, toen bleek dat een aantal zogenaamde kynologen mij bedrogen had met de mededeling dat een Rodelbacher Schwaermerhund een kruising zou zijn tussen een St. Bernhard en een chihuahua. Ook dat blijkt namelijk onjuist en ik bied dan ook de lezers volmondig mijn excuses aan. Een Rodelbacher Schwaermerhund is een sinds 2004 door de AMERICANINES (American Canine Society) erkend ras, ontstaan door het kruisen van een Whoopier Ruftstander en een Connecticut Roughhaired Simplon Queerbreed.

Tot mijn verbazing ontving ik tevens een een email van ene mevrouw Rodzeman met het verzoek haar te bellen. Dat heb ik ogenblikkelijk gedaan, mevrouw meldde zich met Berendina Rodzeman en bleek voorzitster van de Nederlandse Norwegeraner Ras Vereniging (NNRV). Zij betreurde het in ernstige mate dat het met Kasper gelopen is, zoals het nu toe is gelopen en ze bood meteen haar hulp aan. De vereniging beschikt ondermeer over een logopediste, die een Norwegeraner kan leren blaffen. Daartoe wordt de hond een week lang door de logopediste in haar huis opgenomen en door veel voor te blaffen schijnt de hond het geluid dat, zoals ik eerder schreef, het midden houdt tussen gorgelen en windenlaten te vervangen door heus geblaf. Daar hangt natuurlijk wel weer een prijskaarje aan, maar het schijnt een intensieve cursus te zijn, die slechts aan één hond tegelijkertijd kan worden gegeven. Maar ik moet, om van deze faciliteit gebruik te kunnen maken, eerst lid worden van de NNRV, die regelmatig bijeenkomsten organiseert, waaraan honden als baasjes met Noorse vlaggetjes om poot, respectievelijk arm, deelnemen. Mevrouw Rodzeman vertelde me dat Norwegeraners zeer intelligente en leergierige honden zijn. De Griek Aristoteles Tsaktsikides heeft zijn hond zelfs rembetica leren zingen, terwijl Tsaktsikides hem daarbij op de bouzouki begeleid. Mevrouw Rodzeman zei dat er plannen zijn om het duo naar Nederland te halen voor de, in het Brabantse Zeeland in september a.s. te houden, clubkampioenschappen. Ik begreep ook dat zodra een Norwegeraner zijn natuurlijk geluid heeft vervangen door geblaf, hij niet langer clubkampioen kan worden. "Nou", riep ik enthousiast, "dat clubkampioenschap kan me gestolen worden, zolang ik van dat irritante gegorgel en winden laten af ben." "Dan bent u toch min of meer een uitzondering, meneer Koker, want de meeste clubleden willen toch graag een kampioenshond." Mevouw Rodzema besloot het gesprek met de belofte ter kennismaking een exemplaar van het het clubblad 'Fjordene i Fjelden inn' op te sturen.

KUNST

Directeur Botterick Beukema jr. van het Eerste Nederlandse Beduimelde Kunst Museum in Wieuwerd: "Naast de van oudsher bekende mummies in ons dorp, ben ik vier  jaar geleden begonnen  beduimelde kunst te verzamelen, inmiddels heb ik een behoorlijke collectie en die ga ik zodra de coronagolf voorbij is tentoonstellen, zeker nu ik in staat ben  geweest een paar prachtige recente exemplaren van Friese en Drentse beduimelde kunst aan te schaffen, waaronder een beduimelde trouwjapon en een beduimeld condoom, maar ook een beduimelde ADAC-wegenatlas van de voormalige D.D.R. uit 1973".

STAND

STAND WITH YOUR MAN

HUWELIJK

Arie Laminaat, die mede namens wederzijdse ouders, kennis geeft van zijn voorgenomen huwelijk op 5 augustus a.s met Victoria Angstzapper. Toekomstig woonadres Land ter Fantlaan 7b, Zeist.

NASH

Het weekblad ‘Time’ noemde de Nash ‘600’ (foto 1) van 1941 ‘de enige echt nieuwe auto’ en dat was het voor de Verenigde Staten zeker, want de wagen had als eerste Amerikaanse serie-auto een zelfdragende carosserie. Nash zelf noemde het ‘unitized construction’. De naam ‘600’ was ontleend aan het feit dat de auto op een tank van 20 gallons benzine 600 mijl ver kon rijden. Daarvoor had Nash voor zijn goedkopere auto’s o.a. de namen Ajax en LaFayette gebruikt. Een paar maanden voor ‘Pearl Harbor’ verscheen de ‘600’ voor 1942, die de Verenigde Staten doorkruiste met de slagzin: ‘I’m using one-third of gasoline’.De fabriek schakelde begin februari 1942 volledig over op oorlogsproductie en maakte o.a. het anderhalvetonseenassige aanhangertje, dat onder meer achter de ‘Jeep’ werd gebruikt (foto 2), de Pratt & Whitney achttiencylindervliegtuigmotor R2800 ‘Double Wasp’ (foto 3)(o.a. te vinden in de Chance Vought F4U-1D ‘Corsair’ (foto 4)) en de Sikorsky R6A tweezitsverkenningshelicopter (foto 5).

Nash '600'

aanhangertje

Praat & Whitney R2800

Corsair