Tien jaar na dato kun je geen blad openslaan of je vindt herdenkingsregels over Fortuyn, ook in De Groene Amsterdammer. In een essay: "10 jaar na de moord op Fortuyn. De omstreden erfenis van de 'goddelijke kale' "Fortuyn is onze dandy" door sociaalwetenschapper Dr. Duco Bannink, sociaal geograaf Prof. Dr. Ewald Engelen, politicologe Sarah de Lange en mediajournaliste Tessel Renzenbrink lees ik de volgende regel: "Omdat het onkies is harde oordelen te vellen op dit eerste politieke slachtoffer sinds Willem de Zwijger..." enz.enz. Ho, denk ik, zijn de hooggeleerden hier niet bezig van ons land een al te fraai en vredelievend beeld te schetsen, waar politieke moord- en doodslag nagenoeg onbekende fenomenen zijn. Nooit gehoord van de moord op de gebroeders De Witt bij voorbeeld? En waren de Nederlanders zulke lieverdjes aan het eind van de achttiende eeuw tijdens de twisten tussen patriotten en oranjegezinden? Net als "politionele actie" veel later, was "twisten" in feite ook een eufemisme, in dit geval voor burgeroorlog. Ik ken in elk geval twee slachtoffers: Frederik Reesink en een oranjegezinde uit Den Haag, die in een Voorburgse herberg werd doodgestoken. Maar er zullen er vast meer geweest zijn. Waren de "Silbertanne"-moorden gepleegd door Nederlandse SS-ers e.d. tijdens de oorlog geen politieke moorden? En werden er na de bevrijding geen mensen omgelegd van wie slechts een vermoeden bestond dat ze "fout" waren geweest? Wanneer ik zulke vragen moet stellen bij het lezen daalt de waarde van een artikel. De feiten moeten kloppen en na de Zwijger is er wel degelijk om politieke redenen gemoord in Nederland.
