Jaren geleden interviewde ik de op 29 mei j.l. overleden Doc Watson in Hotel Wiechmann - waar iedere muzikant destijds hoorde te logeren - ergens tussen de vele tapes moet dat gesprek te vinden zijn, maar waar? We zaten voor het raam en de blinde Watson streek met zijn hand over een bloempot, rook aan zijn wijsvinger en zei "messing" hij, hij aaide over de bloemen in de pot en zei "primula's". Hij vertelde dat hij als kind naar een blindenschool was gestuurd, maar dat zijn ouders inzagen, dat hij daar diepongelukkig was. Hij leerde gitaarspelen en nam met familie, vrienden en bekenden voor Folkways begin jaren zestig "Old Time Music at Clarence Ashley's" op, elpees die in geen enkele verzameling van in "Americana" geinteresseerden horen te ontbreken. Na het gesprek, nam ik een paar dagen later in het Haagse "Diligentia" een concert op, waar hij samen met zoon Merle (overleden in 1985 na de val van een tractor) en Michael Coleman op. Hier is dat legendarische trio.
