Het is, buiten kijf, een voortreffelijk blad "The New York Review of Books", maar waarom het in Nederland Euro 9,99 moet kosten terwijl het in het Grootbritse (omgerekend) Euro 5,30 kost, is mij een raadsel. De prijs is de reden dat ik het niet altijd koop, maar gister kocht ik het wel. Belangrijkste reden Nobelprijswinnaar Paul Krugmans artikel "The False Claims for Austerity", maar ik begon, zoals gewoonlijk met de ingezonden brieven, want zo kom ik er achter wat ik in een voorgaand nummer gemist heb. Professor in de Slavische talen en letterkunde aan de Stanford Universiteit Gregory Friedin reageert op een boekbespreking van Michael Scammell, waarin het volgende te lezen was: "The fox-trot was an immediate hit in Moscow - but not with the authorities or, surprisingly, with some pillars of the literary establishment. The bard of the Soviet proletariat, Maxim Gorky, maintained that the fox-trot encouraged moral degeneracy and let inevitably to homosexuality. Anatoly Lunacharsky, commissar of enlightenment, wanted to ban the fox-trot - and all syncopated music - from the country altogether (and he succeeded some month later)."
Professor Friedin beweert dat "jazz music and fox-trot thrived in 1920s Russia well into the 1930s" en vervolgt: "The proof is on YouTube: all one needs is to listen to the old recordings of Leonid Utesov, whose jazz (with a strong whiff of the Odessa klezmer) was all the rage in the 1920s and 1930s". Dat was niet tegen dovemans oren gezegd, dus ik begon gisteravond een uitgebreide speurtocht naar de jazz van Utesov (echte naam Leyzer Vaysbayn), maar zo als vaak, wanneer mensen buiten het eigen vakgebied labeltjes gaan plakken, blijkt professor Friedin amusementsmuziek te verwarren met jazz. Dit is Leonid Utesov (foto) in een film uit 1926, klaarblijkelijk over een gevangenis in Odessa, dit is hem in "Bublichky" en dit is Utesov met een tango over een vermoeide zon. Spijtig, ik ontdek geen jazz.
