Ziekte gooide mijn plan in de war om tegelijkertijd met het Grutte Pierfestijn op 29 januari j.l. in Kimswerd de stukjes over 'griene tsiis' (groene kaas) op dit blog te zetten en door de haast was ik niet in staat het kleine notitieboekje door te nemen dat ik ooit in 1985 in Donaueschingen aanschafte in een tweedehandsboekwinkel. Ik was er binnengestapt om een boek uit mijn jeugd te kopen, maar dan in de originele taal: 'Die Heiden von Kummerow'. Uiteindelijk zag ik daarvan af, de staat van het boek was slecht, er misten zelfs een aantal bladzijden. Op een tafel lag een klein notitieboekje. Op de eerste pagina had iemand geschreven 'Meine Ahnen und mein Leben'. Ik bladerde het door en kocht het, ik meen, voor vijftien mark. Het was het verhaal van Hannes Hanpelmann door hem zelf eind jaren vijftig opgeschreven. Ik heb er al uitgeciteerd, maar wat ik vergat de melden is dat hij in zijn Nederlandse tijd - tijdens de oorlog - worstelde met de uitspraak van Scheveningen en erger nog met het woord Schenkenschans, een buurtschap in Leeuwarden en terecht meldt hij dat er weinig verschil bestaat tussen het laten uitspreken van 'Bûter brea en griene tsiis, wa't dat net sizze kin is gjin oprjochte Fries' en Schenkenschans. Ik vond dat ik dat toch even moest memoreren.
