Grappig dat je de naam van de stad op verschillende manieren kunt uitspreken: New Orleans en vervolgens bijna altijd weet met wie je te doen hebt: "Noe Orliens" blank, "Norluns" zwart (Britten hebben zoals gewoonlijk hun geheel eigen uitspraak en noemen de stad Njoe Orliuns, ze hebben het ook over Hoeston en Los Enzjelies, als ze Joestun en Los Enzjelus bedoelen). Ik hou 't op Norluns, de stad van pianisten als Fats Domino, maar vooral van de in 1980 overleden Professor Longhair. Zijn echte naam was Henry Roeland Byrd. In 1937, hij was toen 19, begon hij onder de hoede van het Civilian Conservation Corps de piano serieus te nemen, maar hij verdiende zijn brood achtereenvolgens als kok, bokser en kaartspeler. Pas eind jaren veertig, nadat hij Dave Bartholomew tijdens een optreden van diens band had gevraagd of hij een paar nummers mocht spelen, werd hij de aanvoerder van een eigen combo. In 1949 nam hij "Bald Head" op, zijn grootste hit. De naam van het orkestje wisselde nogal eens, de fraaiste is ongetwijfeld "Professor Longhair And His Shuffling Hungarians". Hier treedt hij op met een ander illuster gezelschap uit Norluns: "The Meters" (Art Neville, orgel; Leo Nocentelli, gitaar; George Porter jr., bas; Joseph 'Zigaboo' Modeliste, drums en Alfred 'Uganda' Roberts, conga's). "Tipitina", opgenomen in 1974.1.10.07
Norluns
Grappig dat je de naam van de stad op verschillende manieren kunt uitspreken: New Orleans en vervolgens bijna altijd weet met wie je te doen hebt: "Noe Orliens" blank, "Norluns" zwart (Britten hebben zoals gewoonlijk hun geheel eigen uitspraak en noemen de stad Njoe Orliuns, ze hebben het ook over Hoeston en Los Enzjelies, als ze Joestun en Los Enzjelus bedoelen). Ik hou 't op Norluns, de stad van pianisten als Fats Domino, maar vooral van de in 1980 overleden Professor Longhair. Zijn echte naam was Henry Roeland Byrd. In 1937, hij was toen 19, begon hij onder de hoede van het Civilian Conservation Corps de piano serieus te nemen, maar hij verdiende zijn brood achtereenvolgens als kok, bokser en kaartspeler. Pas eind jaren veertig, nadat hij Dave Bartholomew tijdens een optreden van diens band had gevraagd of hij een paar nummers mocht spelen, werd hij de aanvoerder van een eigen combo. In 1949 nam hij "Bald Head" op, zijn grootste hit. De naam van het orkestje wisselde nogal eens, de fraaiste is ongetwijfeld "Professor Longhair And His Shuffling Hungarians". Hier treedt hij op met een ander illuster gezelschap uit Norluns: "The Meters" (Art Neville, orgel; Leo Nocentelli, gitaar; George Porter jr., bas; Joseph 'Zigaboo' Modeliste, drums en Alfred 'Uganda' Roberts, conga's). "Tipitina", opgenomen in 1974.