Laat
mij met uw welnemen een moment samen met u stilstaan bij de oranje
ballen en vorstelijke baleinen van weleer, toen 31 augustus nog als feestdag gold, de heer
en schoonzoon Tussen Neus en Lippenfeld zich ongetwijfeld op de pampa
bevond, waar hij verwoede pogingen deed om tango en Argentijnse dames
onder de knie te krijgen. Het jeugdig deel der natie trok 's ochtends
schoolsgewijs op naar het gemeentehuis of een ander oord waar het gezag
gevestigd was om in de vorm van aubades eeuwige hulde te betuigen aan
het recent teruggekeerde oranjehuis met het aanheffen van "Waar de
blanke top der duinen" en "Een karretje dat op de zandweg reed"
afgewisseld met "Drie schuintamboers" en "'t Is de plicht dat iedere
jongen". 31 Augustus was een dag waarop kinderen hun door de
grootouders geschonken verjaarscadeaux niet na drie maanden meenden te
moeten verpatsen onder het wakend en toeziend oog van hun ouders.
"Bezet", thans vaak in duct tape of anders met spuitbus of kleurkrijt op
het plaveisel gezet, had nog een volslagen andere betekenis dan het
aangeven dat de pappa's en mamma's volgaarne van de pedagogische, doch
veel ruimte innemende, houten blokkendozen afwilden, zodat van de
bijeengesprokkelde pecunia een "gamepje" voor en door het grut kan worden
aangeschaft. In Batavia klonken op 31 augustus 1946 saluutschoten, te
onzent was het gemiddeld 13,4 graden en in Amsterdam nam
een baron - want edellieden waren toen terecht nog buitengewoon
belangrijk - een defilé af, hetgeen - dit voor de jeugdige lezertjes van dit blog -
iets heel anders is dan het afnemen van de tafel.
De
heuglijke dag wordt - vanwege een andere majesteit - op zeker moment verplaatst van de laatste dag in
augustus naar de laatste dag in april, hetgeen meteen vrijwel het einde
betekent van de viering van de Dag van de Arbeid, want twee vrije dagen
achter elkaar dat kan en mag natuurlijk niet, wel voert dit land
opnieuw een politionele actie (want Indje verloren rampspoed geboren),
waar geen vaderlandse diender aan te pas komt, doch
hier en daar, maar in principe alleen daar - want Sarina, hier zijn
immers geen dessa's - wel een dessa platgebrand. Tussen Neus en
Lippenfeld is zoals gewoonlijk veel op reis, maar spelt Lippenfeld
inmiddels als Łippenfeld, omdat zoals bekend mag worden verondersteld de Poolse Ł als W dient te worden uitgesproken. Jan "Max" Slagter wordt op 3 maart 1954 geboren, laten we man en datum
ogenblikkelijk vergeten, we kunnen immers niet alles onthouden en zeker
dergelijke futiliteiten niet. Het volk komt nog steeds juichen - het
zogenaamde defilé ten paleize - inplaats, zoals later, de hoogmogende
uitverkorenen naar het volk reizen om zich te laten bejubelen. Bij de
omroep mogen op 30 april slechts kleurenblinde reporters verslag doen,
want de kleur van de zon is niet geel doch oranje hebben de directies te
Hilversum bepaald, dat kan ook gemakkelijk want er zijn slechts twee radiozenders,
zodat de kleur door de luisteraar niet kan worden gecontroleerd, op de
ene zender luistert men naar AVRO en VARA, op de andere zender naar KRO
en NCRV, één keer per kwartaal wisselt men van golflengte omdat de ene
zender slechter te ontvangen is dan de andere. De VPRO is op
dinsdagochtend reeds voor achten in de aether met sprankelende
pianomuziek van Anton van der Horst die een praatje van dominee Fetter
omlijst. Ds. Fetter heeft een welhaast oneindige stoet kennissen die hij
steevast in de Amsterdamse tram ontmoet, zijn verhaal lijkt op een "Kronkel" van
Simon Carmiggelt, maar dan totaal anders. Van een landelijke
vlooienmarkt dan wel vlooienplaag is overigens nog geen sprake, er
blijkt voldoende DDT voorhanden, dat zal in later jaren snel veranderen.
Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.
