Waar blijft de beleefde aanspreekvorm u? Iedere vaderlandse handelaar meent mij te kunnen tutoyeren. Pak ik de telefoon dan heb ik hard kans dat aan de andere kant van de lijn Sabine of Kevin - altijd zonder achternaam - de hoorn van de haak tilt. Een soort pseudogezelligheidstsunami heeft Nederland in de greep. Ik ben geen je voor een onbekende recentelijk aan de luier ontsnapte kleuter noch voor een eergister opnieuw in dienst gestelde vijftigplusser. Die onzin moet ophouden en ik roep lezers van dit blog op te protesteren door te weigeren formuleren in te vullen waarop zij getutoyeerd worden.
