Toen Britten op zoek gingen naar hun eigen, maar door urbanisatie verlorene gegane, folklore kwamen ze er achter dat veel ervan was bewaard gebleven op het Amerikaanse platteland, de melodietjes waren gelijk gebleven, de teksten waren soms veranderd omdat de naam van het dorp dat bezongen werd in het Britse wel een belletje deed rinkelen, maar de bewoners van de Nieuwe Wereld niets zei. Wat voor Britten geldt, geldt trouwens ook voor andere Europeanen. Soms raakt de muziek oorspronkelijk uit één Europees land vermengd met de muziek uit een ander Europees land, een andere keer wordt het instrumentarium gewijzigd en duikt waar oorspronkelijk een gitaar gebruikt werd een banjo op. Natuurlijk heeft deze oude - in feite - geïmporteerde muziek een ontwikkeling meegemaakt en is het tempo soms veranderd, maar nog steeds zijn deze "old timey"-klanken populair en wordt er op gedanst.
