Op basis van de gister op dit blog vertoonde taxi verscheen tijdens de Tweede Wereldoorlog een vierwielaangedreven auto, waarvan de productie met de nodige wijzigingen na de oorlog werd voortgezet. Ik heb zo'n raptgbil (radiopersonterrängbil) een paar jaar in mijn bezit gehad. Ik haalde de auto, die ik naar analogie van de Zweedse naam "Zeugje" doopte, in 1980 uit Zweden.
Zeugje had een ongesynchroniseerde versnellingsbak, volledige vochtisolatie voor de
ontsteking, hoge en lage gearing, sperdifferentieel door middel van
vacuumkranen op het dashbord op voor- en achteras, antennes en een slang om de uitlaat te
verlengen op het dak, twee jerrycans aan de zijkant achter, een rek
voor twee fietsen voor het kofferdeksel en nog veel meer fraais, allemaal
gemaakt voor het Zweedse leger in de jaren vijftig en afgedankt aan het
eind van de jaren zeventig.
In 1981 ben ik met mijn oudste zoon er mee teruggereden naar Zweden: we
kampeerden en ontdekten dat Zeugje zo haar voordelen had, bij hevige
regenval aten we aan de radiotafel achterin. Ik heb geprobeerd Zeugje
dagelijks te gebruiken, maar daarvoor was ze te ietwat te onhandig en te duur in
benzinegebruik. Al was het ontzag dat bijvoorbeeld het BMW-tuig voor de auto had buitengewoon verheugend. Zeugje was allang verkocht voordat uiteindelijk bovenstaand miniatuur verscheen.
Omdat er in de jaren tachtig geen miniatuur van Zeugje bestond heb ik dat toen zelf op schaal 1:87 gemaakt.
